Κλήση

Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ

Α΄. Ἡ κλήση τοῦ Θεοῦ ἀπευθύνεται:

1. Διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

α΄. Στούς πρώτους μαθητές Ἀνδρέα, Πέτρο, Φίλιππο, Ναθαναήλ.

«Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ ᾿Ιωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο, καὶ ἐμβλέψας τῷ ᾿Ιησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος, καὶ ἠκολούθησαν τῷ ᾿Ιησοῦ.
στραφεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ θεασάμενος αὐτοὺς ἀκολουθοῦντας λέγει αὐτοῖς· τί ζητεῖτε; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ραββί· ὃ λέγεται ἑρμηνευόμενον διδάσκαλε· ποῦ μένεις; λέγει αὐτοῖς· ἔρχεσθε καὶ ἴδετε. ἦλθον οὖν καὶ εἶδον ποῦ μένει, καὶ παρ' αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην· ὥρα ἦν ὡς δεκάτη. ἦν ᾿Ανδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου εἷς ἐκ τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ ᾿Ιωάννου καὶ ἀκολουθησάντων αὐτῷ. εὑρίσκει οὗτος πρῶτος τὸν ἀδελφὸν τὸν ἴδιον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ· εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν· ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον Χριστός· καὶ ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. ἐμβλέψας αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε· σὺ εἶ Σίμων ὁ υἱὸς ᾿Ιωνᾶ, σὺ κληθήσῃ Κηφᾶς, ὃ ἑρμηνεύεται Πέτρος. Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως ᾿Ανδρέου καὶ Πέτρου. εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, ᾿Ιησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ ᾿Ιωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε.  εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς ᾿Ισραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. ἀπεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ. ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψει » (Ἰωάννου α΄ 35-51)

Δηλαδή : «Τήν ἄλλη μέρα, ὁ Ἰωάννης στεκόταν πάλι μέ δύο ἀπό τούς μαθητές του· καί, καθώς εἶδε τόν Ἰησοῦ νά προσπερνάει, εἶπε: «αὐτός εἶναι ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ». Οἱ δύο μαθητές τόν ἄκουσαν νά τό λέει καί ἀκολούθησαν τόν Ἰησοῦ. Ὁ Ἰησοῦς γύρισε καί, βλέποντάς τους νά τόν ἀκολουθοῦν, τούς εἶπε: «Τί θέλετε;” Κι αὐτοί τοῦ ἀπάντησαν: «Ραββί — ποῦ σημαίνει Διδάσκαλε- ποῦ μένεις;» «Ἐλᾶτε καί θά δεῖτε», τούς λέει. Ἦρθαν, λοιπόν, καί εἶδαν ποῦ μένει, κι ἐκείνη τή μέρα ἔμειναν κοντά του· ἡ ὥρα ἦταν περίπου τέσσερις τό ἀπόγευμα. Ὁ ἕνας ἀπό τούς δύο πού ἄκουσαν τά λόγια του Ἰωάννη κι ἀκολούθησαν τόν Ἰησοῦ ἦταν ὁ Ἀνδρέας, ὁ ἀδελφός του Σίμωνος Πέτρου. Αὐτός βρίσκει σέ λίγο τόν ἀδελφό του τό Σίμωνα καί τοῦ λέει: «βρήκαμε τό Μεσσία» — πού σημαίνει τό Χριστό. 43Και τόν ἔφερε στόν Ἰησοῦ. Ὁ Ἰησοῦς τόν κοίταξε καλά καί εἶπε: «Ἐσύ εἶσαι ὁ Σίμων, ὁ γιός τοῦ Ἰωνά· ἐσύ θά ὀνομαστεῖς Κηφᾶς» — πού σημαίνει Πέτρος. Τήν ἄλλη μέρα ὁ Ἰησοῦς ἀποφάσισε νά πάει στή Γαλιλαία. Βρίσκει τότε τό Φίλιππο καί τοῦ λέει: “Ἔλα μαζί μου». Ὁ Φίλιππος καταγόταν ἀπό τή Βηθσαϊδά, τήν πατρίδα τοῦ Ἀνδρέα καί τοῦ Πέτρου. 46Βρίσκει ὁ Φίλιππος τό Ναθαναήλ καί τοῦ λέει: «Αὐτόν πού προανάγγειλε ὁ Μωυσῆς στό νόμο, καί οἱ προφῆτες τόν βρήκαμε· εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ γιός τοῦ Ἰωσήφ ἀπό τή Ναζαρέτ». «Μπορεῖ ἀπό τή Ναζαρέτ νά βγεῖ κάτι καλό;” Τόν ρώτησε ὁ Ναθαναήλ. «Ἔλα καί δές μόνος σου», τοῦ λέει ὁ Φίλιππος. Ὁ Ἰησοῦς εἶδε τό Ναθαναήλ νά πλησιάζει καί λέει γι’ αὐτόν: «Νά ἕνας γνήσιος Ἰσραηλίτης, χωρίς δόλο μέσα του». «Ἀπό ποῦ μέ ξέρεις;» Τόν ρωτάει ὁ Ναθαναήλ. Κι ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε: «Προτοῦ σου πεῖ ὁ Φίλιππος νά ’ρθείς, σέ εἶδα πού ἤσουν κάτω ἀπ’ τή συκιά». Τότε ὁ Ναθαναήλ τοῦ εἶπε: «Διδάσκαλε, ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἐσύ εἶσαι ὁ βασιλιάς τοῦ Ἰσραήλ». Κι ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀποκρίθηκε: «Ἐπειδή σου εἶπα πῶς σέ εἶδα κάτω ἀπό τή συκιά, γι’ αὐτό πιστεύεις; Θά δεῖς μεγαλύτερα πράγματα ἀπ’ αὐτά»»

β΄. Τούς διψασμένους γιά τήν ἀλήεθεια, τήν ἀληθινή ζωή, τήν δικαιοσύνη, τήν εἰρήνη, τίς δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, τήν ἀποκατάσταση στόν πνευματικό κόσμο, τήν ἀπολύτρωση.

«᾿Εν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ῞Αγιον, ὅτι ᾿Ιησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη » (Ἰωάννου ζ΄ 37-39)

Δηλαδή : «Τήν τελευταία μέρα τῆς γιορτῆς, τήν πιό λαμπρή, στάθηκε ὁ Ἰησοῦς μπροστά στό πλῆθος καί φώναξε: «Ὅποιος διψάει, νά ’ρθεί σ’ ἐμένα καί νά πιεῖ. Μέσα ἀπό κεῖνον πού πιστεύει σ’ ἐμένα, καθώς λέει ἡ Γραφή, ποτάμια ζωντανό νερό θά τρέξουν». Αὐτό τό εἶπε ὁ Ἰησοῦς ἐννοώντας τό Πνεῦμα πού θά ἔπαιρναν ὅσοι θά πίστευαν σ’ αὐτόν. Γιατί τότε ἀκόμα δέν εἶχαν τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἐπειδή ὁ Ἰησοῦς δέν εἶχε ἀκόμα δοξαστεῖ μέ τήν ἀνάσταση»

γ΄. Τόν ἀπόστολο Ματθαῖο γιά νά ἀλλάξει ζωή καί ἐπάγγελμα.

 «Καὶ ἐξῆλθε πάλιν παρὰ τὴν θάλασσαν· καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἤρχετο πρὸς αὐτόν, καὶ ἐδίδασκεν αὐτούς. Καὶ παράγων εἶδε Λευῒν τὸν τοῦ ᾿Αλφαίου, καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ· καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κατακεῖσθαι αὐτὸν ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ, καὶ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ συνανέκειντο τῷ ᾿Ιησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἦσαν γὰρ πολλοί, καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ. καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἰδόντες αὐτὸν ἐσθίοντα μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἔλεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· τί ὅτι μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει καὶ πίνει; καὶ ἀκούσας ὁ ᾿Ιησοῦς λέγει αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Μάρκου β΄ 13-17)

Δηλαδή : «Πῆγε πάλι ὁ Ἰησοῦς πρός τή λίμνη. Ὅλος ὁ κόσμος ἐρχόταν κοντά του. Κι ἐκεῖνος τούς δίδασκε. Κι ἐνῶ προχωροῦσε, εἶδε τό Λευί, γιό τοῦ Ἀλφαίου, νά κάθεται στό τελωνεῖο καί τοῦ λέει: «Ἀκολούθησε μέ». Κι ἐκεῖνος σηκώθηκε καί τόν ἀκολούθησε. Κι ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς κι οἱ μαθητές τοῦ ἔτρωγαν στό σπίτι τοῦ Λευί, κάθονταν μαζί τους στό τραπέζι καί πολλοί τελῶνες κι ἁμαρτωλοί· καί ἦταν πολλοί αὐτοί καί τόν ἀκολουθοῦσαν. Οἱ γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι βλέποντας ὅτι τρώει μέ τελῶνες καί ἁμαρτωλούς, ρωτοῦσαν τούς μαθητές του: «Γιατί τρώει καί πίνει μέ τελῶνες κι ἁμαρτωλούς;» Κι ὁ Ἰησοῦς πού ἄκουσε τούς λέει: «Δέν ἔχουν ἀνάγκη ἀπό γιατρό οἱ ὑγιεῖς ἀλλά οἱ ἄρρωστοι· δέν ἦρθα νά καλέσω σέ μετάνοια τούς δικαίους ἀλλά τούς ἁμαρτωλούς»

δ΄. Τούς κουρασμένους ἀπό τίς μέριμνες καί τίς θλίψεις καί τίς ταλαιπωρίες τῆς ζωῆς καί φορτωμένους ἀπό ἐνοχές, ἀπογοητεύσεις καί μέριμνες.

«Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν» (Ματθαίου ια΄ 28-30)

Δηλαδή : «Ἐλᾶτε σ’ ἐμένα ὅλοι ὅσοι κοπιάζετε καί εἶστε φορτωμένοι, κι ἐγώ θά σᾶς ξεκουράσω. Σηκῶστε πάνω σας τό ζυγό μου καί διδαχτεῖτε ἀπό τό δικό μου παράδειγμα, γιατί εἶμαι πράος καί ταπεινός στήν καρδιά, καί οἱ ψυχές σας θά βροῦν ξεκούραση. Γιατί ὁ ζυγός μου εἶναι ἁπαλός, καί τό φορτίο μου ἐλαφρύ»

ε΄. Στόν πλούσιο νέο πού ζητοῦσε τήν τελειότητα ἀλλά ἀπαιτοῦσε θυσίες.

 «Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς. λέγει αὐτῷ· ποίας; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπε· τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ; ἔφη αὐτῷ ὁ ῾Ιησοῦς· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά» (Ματθαίου ιθ΄ 16-22)

Δηλαδή : «Κάποιος πλησίασε τόν Ἰησοῦ καί τοῦ εἶπε: «Ἀγαθέ Διδάσκαλε, τί καλό νά κάνω γιά ν’ ἀποκτήσω αἰώνια ζωή;» Κι αὐτός τοῦ εἶπε: «Γιατί μέ ὀνομάζεις ἀγαθό; Κανένας δέν εἶναι ἀγαθός, παρά μόνο ἕνας ὁ Θεός. Ἄν θέλεις πάντως νά μπεῖς στή ζωή, τήρησε τίς ἐντολές». Τοῦ λέει: «Ποιές;» Κι ὁ Ἰησοῦς εἶπε: «Τό μή σκοτώσεις, μή μοιχεύσεις, μήν κλέψεις, μήν ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τόν πατέρα καί τή μητέρα σου καί ἀγάπα τόν πλησίον σου ὅπως τόν ἑαυτό σου». Τοῦ λέει ὁ νεαρός: «Ὅλα αὐτά τά τηρῶ ἀπό πολύ μικρός σέ τί ὑστερῶ ἀκόμα;» Τοῦ εἶπε ὁ Ἰησοῦς: «Ἄν θέλεις νά γίνεις τέλειος, πήγαινε πούλησε τά ὑπάρχοντά σου καί δῶσε τά χρήματα στούς φτωχούς, καί θά ἔχεις θησαυρό κοντά στό Θεό, κι ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις». Μόλις ἄκουσε τήν ἀπάντηση ὁ νεαρός, ἔφυγε λυπημένος, γιατί εἶχε μεγάλη περιούσια»

στ΄. Τόν Ζακχαῖο πού μέ τήν συμπεριφορά του ξεπέρασε κοινωνικά στερεότυπα καί ἐσωτερικές ἀναστολές.  

«Καί εἰσελθὼν διήρχετο τὴν ῾Ιεριχώ· καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν ᾿Ιησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν.καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων. καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι.σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν. εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς ᾿Αβραάμ ἐστιν.  ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός» (Λουκᾶ ιθ΄ 1-10)

Δηλαδή : «Ὁ Ἰησοῦς μπῆκε στήν Ἱεριχῶ καί περνοῦσε μέσα ἀπό τήν πόλη. Ἐκεῖ ὑπῆρχε κάποιος, πού τό ὄνομά του ὅταν Ζακχαῖος. Ἦταν ἀρχιτελώνης καί πλούσιος. Προσπαθούσε νά δεῖ ποιός εἶναι ὁ Ἰησοῦς, δέν μποροῦσε ὅμως ἐξαιτίας τοῦ πλήθους καί γιατί ὅταν μικρόσωμος. Ἔτρεξε λοιπόν μπροστά πρίν ἀπό τό πλῆθος κι ἀνέβηκε σέ μία συκομουριά γιά νά τόν δεῖ, γιατί θά περνοῦσε ἀπό κεῖ. Ὅταν ἔφτασε ὁ Ἰησοῦς στό σημεῖο ἐκεῖνο, κοίταξε πρός τά πάνω, τόν εἶδε καί τοῦ εἶπε: «Ζακχαῖε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει νά μείνω στό σπίτι σου». Ἐκείνος κατέβηκε γρήγορα καί τόν ὑποδέχτηκε μέ χαρά. Ὅλοι ὅσοι τά εἶδαν αὐτά διαμαρτύρονταν κι ἔλεγαν ὅτι πῆγε νά μείνει στό σπίτι ἑνός ἁμαρτωλοῦ. Σηκώθηκε ὁ Ζακχαῖος καί εἶπε στόν Κύριο: «Κύριε, ὑπόσχομαι νά δώσω τά μισά ἀπό τά ὑπάρχοντά μου στούς φτωχούς καί ν’ ἀνταποδώσω στό τετραπλάσιο ὅσα πῆρα μέ ἀπάτη». Ὁ Ἰησοῦς, ἀπευθυνόμενος σ’ αὐτόν, εἶπε: «Σήμερα αὐτή ἡ οἰκογένεια σώθηκε· γιατί κι αὐτός ὁ τελώνης εἶναι ἀπόγονός του Ἀβραάμ. ὉΥἱός τοῦ Ἀνθρώπου ἦρθε γιά νά ἀναζητήσει καί νά σώσει αὐτούς πού ἔχουν χάσει τό δρόμο τους»

ζ. Τόν Σαῦλο τῆς Ταρσοῦ γιά νά τοῦ ἀναθέσει νά κηρύξει στά ἔθνη.

«Καὶ πεσὼν ἐπὶ τὴν γῆν ἤκουσε φωνὴν λέγουσαν αὐτῷ· Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις; εἶπε δέ· τίς εἶ, κύριε; ὁ δὲ Κύριος εἶπεν· ἐγώ εἰμι ᾿Ιησοῦς ὃν σὺ διώκεις· ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ εἴσελθε εἰς τὴν πόλιν, καὶ λαληθήσεταί σοι τί σε δεῖ ποιεῖν» (Πράξεων θ΄ 4-6)

Δηλαδή : «Ἔπεσε στή γῆ κι ἄκουσε μία φωνή νά τοῦ λέει: «Σαούλ. Σαούλ, γιατί μέ καταδιώκεις;» Αὐτός ρώτησε: “Ποιός εἶσαι, Κύριε;” κι ὁ Κύριος ἀπάντησε: «Ἐγώ εἶμαι ὁ Ἰησοῦς, πού ἐσύ τόν καταδιώκεις. Σήκω ὅμως καί μπές στήν πόλη· ἐκεῖ θά σού ποῦνε τί πρέπει νά κάνεις»

η΄. Στό μεγάλο δεῖπνο τῆς Βασιλείας ὅλους τούς ἀνθρώπους.

«Ἀκούσας δέ τις τῶν συνανακειμένων ταῦτα εἶπεν αὐτῷ· μακάριος ὃς φάγεται ἄριστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ.  ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς· καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα. καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· ἀγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπε· γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν. καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε.  καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· κύριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί. καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου. λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου » (Λουκᾶ ιδ΄ 15-24)

Δηλαδή : «Ὅταν ἄκουσε αὐτό κάποιος ἀπό κείνους πού ἔτρωγαν μαζί μέ τόν Ἰησοῦ, τοῦ εἶπε: «Μακάριος ὅποιος θά πάρει μέρος στό τραπέζι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ». Τότε ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: “Κάποιος ἄνθρωπος ἑτοίμασε ἕνα μεγάλο δεῖπνο καί κάλεσε πολλούς. Ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα τοῦ δείπνου, ἔστειλε τό δοῦλο του νά πεῖ στούς καλεσμένους: «ἐλᾶτε, ὅλα εἶναι πιά ἕτοιμα». Τότε ἄρχισαν ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλο νά βρίσκουν δικαιολογίες: Ὁ πρῶτος του εἶπε: ἀγόρασα ἕνα χωράφι καί πρέπει νά πάω νά τό δῶ· σέ παρακαλῶ, θεώρησε μέ δικαιολογημένο”. Ἄλλος τοῦ εἶπε: “ἀγόρασα πέντε ζευγάρια βόδια καί πάω νά τά δοκιμάσω· σέ παρακαλῶ, δικαιολόγησε μέ”. Κι ἕνας ἄλλος τοῦ εἶπε: “εἶμαι νιόπαντρος καί γι’ αὐτό δέν μπορῶ νά ἔρθω”. Γύρισε ὁ δοῦλος ἐκεῖνος καί τά εἶπε αὐτά στόν Κύριό του. Τότε ὁ οἰκοδεσπότης ὀργισμένος εἶπε στό δοῦλο του: πήγαινε γρήγορα στίς πλατεῖες καί στούς δρόμους τῆς πόλης καί φέρε μέσα τούς φτωχούς, τούς ἀνάπηρους, τούς κουτσούς καί τούς τυφλούς”. Ὅταν γύρισε ὁ δοῦλος τοῦ εἶπε: “Κύριε, αὐτό πού πρόσταξες ἔγινε καί ὑπάρχει ἀκόμη χώρος”. Εἶπε πάλι ὁ Κύριος στό δοῦλο: “πήγαινε ἔξω ἀπό τήν πόλη στούς δρόμους καί στά μονοπάτια κι ἀνάγκασέ τους νά ἔρθουν, γιά νά γεμίσει τό σπίτι μου· γιατί σᾶς βεβαιώνω πώς κανένας ἀπό κείνους πού κάλεσα δέ θά γευτεῖ τό δεῖπνο μου»

«Τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ, ἡγιασμένοις ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, κλητοῖς ἁγίοις, σὺν πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐν παντὶ τόπῳ αὐτῶν τε καὶ ἡμῶν» (Πρός Κορινθίους Α΄ α΄ 2)

Δηλαδή : «Πρός τούς πιστούς της ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ στήν Κόρινθο, πού ὁ Ἰησοῦς Χριστός τούς ξεχώρισε καί τούς κάλεσε νά γίνουν ἅγιοι, καθώς καί σέ ὅλους ἐκείνους πού, σέ κάθε τόπο, ἀναγνωρίζουν τόν Κύριό μας, τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὡς δικό τους καί δικό μας Κύριο»

θ΄.Σ’ ὅλους τούς πιστούς νά δεχθοῦν τήν σωτηρία πιστεύοντες στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.  

«Ἐν οἷς ἐστε καὶ ὑμεῖς κλητοὶ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ» (Πρός Ρωμαίους α΄ 6)

Δηλαδή : «Σ’ αὐτούς ἀνήκετε κι ἐσεῖς, ἀφοῦ σᾶς κάλεσε ὁ Ἰησοῦς Χριστός»

* * * * *

2.Διά τοῦ Πνεύματός Του

α΄. Στόν Αἰθίοπα ἀξιωματοῦχο πού ἡ καρδιά του εἶχε ἑτοιμασθεῖ νά δεχθεῖ τήν πίστη στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό:

«῎Αγγελος δὲ Κυρίου ἐλάλησε πρὸς Φίλιππον λέγων· ἀνάστηθι καὶ πορεύου κατὰ μεσημβρίαν ἐπὶ τὴν ὁδὸν τὴν καταβαίνουσαν ἀπὸ ῾Ιερουσαλὴμ εἰς Γάζαν· αὕτη ἐστὶν ἔρημος. καὶ ἀναστὰς ἐπορεύθη. καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ Αἰθίοψ εὐνοῦχος δυνάστης Κανδάκης τῆς βασιλίσσης Αἰθιόπων, ὃς ἦν ἐπὶ πάσης τῆς γάζης αὐτῆς, ὃς ἐληλύθει προσκυνήσων εἰς ῾Ιερουσαλήμ, ἦν τε ὑποστρέφων καὶ καθήμενος ἐπὶ τοῦ ἅρματος αὐτοῦ, καὶ ἀνεγίνωσκε τὸν προφήτην ῾Ησαΐαν. εἶπε δὲ τὸ Πνεῦμα τῷ Φιλίππῳ· πρόσελθε καὶ κολλήθητι τῷ ἅρματι τούτῳ. προσδραμὼν δὲ ὁ Φίλιππος ἤκουσεν αὐτοῦ ἀναγινώσκοντος τὸν προφήτην ῾Ησαΐαν, καὶ εἶπεν· ἆρά γε γινώσκεις ἃ ἀναγινώσκεις; ὁ δὲ εἶπε· πῶς γὰρ ἂν δυναίμην, ἐὰν μή τις ὁδηγήσῃ με; παρεκάλεσέ τε τὸν Φίλιππον ἀναβάντα καθίσαι σὺν αὐτῷ. ἡ δὲ περιοχὴ τῆς γραφῆς ἣν ἀνεγίνωσκεν ἦν αὕτη· ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη· καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ. ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη· τὴν δὲ γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ εὐνοῦχος τῷ Φιλίππῳ εἶπε· δέομαί σου, περὶ τίνος ὁ προφήτης λέγει τοῦτο; περὶ ἑαυτοῦ ἢ περὶ ἑτέρου τινός; ἀνοίξας δὲ ὁ Φίλιππος τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς γραφῆς ταύτης εὐηγγελίσατο αὐτῷ τὸν ᾿Ιησοῦν. ὡς δὲ ἐπορεύοντο κατὰ τὴν ὁδόν, ἦλθον ἐπί τι ὕδωρ, καί φησιν ὁ εὐνοῦχος· ἰδοὺ ὕδωρ· τί κωλύει με βαπτισθῆναι; εἶπε δὲ ὁ Φίλιππος· εἰ πιστεύεις ἐξ ὅλης τῆς καρδίας, ἔξεστιν. ἀποκριθεὶς δὲ εἶπε· πιστεύω τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸν ᾿Ιησοῦν Χριστόν. καὶ ἐκέλευσε στῆναι τὸ ἅρμα, καὶ κατέβησαν ἀμφότεροι εἰς τὸ ὕδωρ, ὅ τε Φίλιππος καὶ ὁ εὐνοῦχος, καὶ ἐβάπτισεν αὐτόν. ὅτε δὲ ἀνέβησαν ἐκ τοῦ ὕδατος, Πνεῦμα Κυρίου ἥρπασε τὸν Φίλιππον, καὶ οὐκ εἶδεν αὐτὸν οὐκέτι ὁ εὐνοῦχος· ἐπορεύετο γὰρ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ χαίρων» (Πράξεων η΄ 26-39)

Δηλαδή : «Ἕνας ἄγγελος Κυρίου εἶπε στό Φίλιππο: «Σήκω καί πήγαινε κατά τό νότο, στό δρόμο πού κατεβαίνει ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ στή Γάζα». Ὁ δρόμος αὐτός εἶναι ἐρημικός. Ὁ Φίλιππος σηκώθηκε καί πῆγε. Συγχρόνως, ἕνας Αἰθίοπας εὐνοῦχος, ἀξιωματικός στήν ὑπηρεσία τῆς Κανδάκης, δηλαδή τῆς βασίλισσας τῶν Αἰθιόπων, καί διοικητής τῶν οἰκονομικῶν της, πού εἶχε ἔρθει νά προσκυνήσει στήν Ἱερουσαλήμ, γύριζε τώρα στή πατρίδα του. Καθότανε στό ἁμάξι του καί διάβαζε τόν προφήτη Ἠσαΐα. Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶπε στό Φίλιππο: «Πλησίασε καί περπάτα κοντά στό ἁμάξι αὐτό». Ὁ Φίλιππος ἔτρεξε κοντά καί ἄκουσε τόν Αἰθίοπα νά διαβάζει τόν προφήτη Ἠσαΐα. Τότε τοῦ εἶπε: «Ἄραγε, καταλαβαίνεις αὐτά ποῦ διαβάζεις;» Ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Πῶς θά μποροῦσα νά καταλάβω ἄν δέ μέ ὁδηγήσει κάποιος;» Καί παρακάλεσε τό Φίλιππο ν’ ἀνέβει καί νά καθίσει μαζί του. Ἡ περικοπή τῆς Γραφῆς πού διάβαζε, ἦταν ἡ ἑξῆς: Σάν πρόβατο ὁδηγήθηκε στή σφαγή. καί σάν τό ἀρνί πού παραμένει ἄφωνο μπροστά σ’ αὐτόν πού τό κουρεύει, ἔτσι κι αὐτός δέν ἀνοίγει τό στόμα του. Καταδικάστηκε σέ ταπεινωτικό θάνατο καί τοῦ ἀρνήθηκαν δίκαιη κρίση. Ἐξάλειψαν τή ζωή του ἀπό τό πρόσωπο τῆς γῆς,  καί ποιός μπορεῖ νά μετρήσει τούς ἀπογόνους του; Ὁ εὐνοῦχος εἶπε στό Φίλιππο: «Πές μου, σέ παρακαλῶ, γιά ποιόν τό λέει αὐτό ὁ προφήτης: γιά τόν ἑαυτό του ἤ γιά κανέναν ἄλλο;» Τότε ὁ Φίλιππος, παίρνοντας εὐκαιρία ἀπό τό κομμάτι αὐτό τῆς Γραφῆς, ἄρχισε νά τοῦ κηρύττει τό χαρμόσυνο μήνυμα γιά τόν Ἰησοῦ. Και καθώς προχωροῦσαν στό δρόμο, ἔφτασαν σ’ ἕναν τόπο πού εἶχε νερό. Τότε ὁ εὐνοῦχος λέει: «Νά νερό· τί μέ ἐμποδίζει νά βαφτιστῶ;» Κι ὁ Φίλιππος ἀπάντησε: «Ἄν πιστεύεις μ’ ὅλη τήν καρδιά σου, μπορεῖς νά βαφτιστεῖς». Ὁ εὐνοῦχος ἀποκρίθηκε: «Πιστεύω ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ». Κι ἀμέσως διέταξε νά σταματήσει τό ἁμάξι· κατέβηκαν κι οἱ δύο στό νερό, ὁ Φίλιππος καί ὁ εὐνοῦχος, κι ὁ Φίλιππος τόν βάπτισε. Ὅταν βγῆκαν ἔξω ἀπό τό νερό, τό Πνεῦμα τοῦ Κυρίου ἅρπαξε τό Φίλιππο καί δέν τόν ξαναεῖδε πιά ὁ εὐνοῦχος, ὁ ὁποῖος συνέχισε τό ταξίδι του γεμᾶτος χαρά»

* * * * *

3. Διά τῶν ἔργων Του

α΄. Μέ τά δημιουργήματά Του ὁ Θεός μᾶς καλεῖ νά Τόν γνωρίσουμε

«Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους» (Πρός Ρωμαίους α΄ 20)

Δηλαδή : «Δηλαδή, παρ’ ὅ,τι εἶναι ἀόρατες καί ἡ αἰώνια δύναμη τοῦ Θεοῦ καί ἡ θεϊκή του ἰδιότητα μποροῦσαν νά τίς δοῦν μέσα στή δημιουργία, ἀπό τότε πού ἔγινε ὁ κόσμος. Γι’ αὐτό καί δέν ἔχουν καμιά δικαιολογία»

* * * * *

4΄. Διά τοῦ Εὐαγγελίου Του

Τό κήρυγμά τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι κλήση στήν σωτηρία διά τῆς πίστεως στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.

«῾Ημεῖς δὲ ὀφείλομεν εὐχαριστεῖν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ Κυρίου, ὅτι εἵλετο ὑμᾶς ὁ Θεὸς ἀπ' ἀρχῆς εἰς σωτηρίαν ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος καὶ πίστει ἀληθείας, εἰς ὃ ἐκάλεσεν ὑμᾶς διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἡμῶν εἰς περιποίησιν δόξης τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ» (Πρός Θεσσαλονικεῖς Β΄ β΄ 13-14)

Δηλαδή : «Ἐμεῖς, ἀδελφοί, ὀφείλουμε νά εὐχαριστοῦμε τό Θεό πάντοτε γιά σᾶς πού σᾶς ἀγάπησε ὁ Κύριος, γιατί ἀνήκετε στούς πρώτους ἀπ’ ὅσους κάλεσε νά σωθοῦν μέ τόν ἁγιασμό πού ἐνεργεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα καί μέ τήν πίστη στήν ἀλήθεια. Σᾶς κάλεσε στή σωτηρία μέ τό δικό μας κήρυγμα, ὥστε νά μετάσχετε στή δόξα τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ»

* * * * *

Β΄. Τό περιεχόμενο τῆς κλήσεως.

1. Γιά τήν κοινωνία μετά τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ

«Πιστὸς ὁ Θεὸς δι᾿ οὗ ἐκλήθητε εἰς κοινωνίαν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν» (Α’ Πρός Κορινθίους α΄ 9)

Δηλαδή : «Ὁ Θεός, πού σᾶς κάλεσε νά ζεῖτε σέ κοινωνία μέ τόν Υἱό του, τόν Ἰησοῦ Χριστό τόν Κύριό μας, κρατάει τίς ὑποσχέσεις του»

2. Γιά ἁγιασμό

«Οὐ γὰρ ἐκάλεσεν ἡμᾶς ὁ Θεὸς ἐπὶ ἀκαθαρσίᾳ, ἀλλ' ἐν ἁγιασμῷ» (Α΄ Πρός Θεσσαλονικεῖς δ΄ 7)

Δηλαδή : «Ὁ Θεός μᾶς κάλεσε γιά νά γίνουμε ὄχι ἠθικά ἀσύδοτοι, ἀλλά ἅγιοι».

3. Γιά ἐλευθερία

«Ὑμεῖς γὰρ ἐπ' ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί· μόνον μὴ τὴν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμὴν τῇ σαρκί, ἀλλὰ διὰ τῆς ἀγάπης δουλεύετε ἀλλήλοις» (Πρός Γαλάτας ε΄ 13)

Δηλαδή : «Ὁ Θεός, λοιπόν, ἀδελφοί μου, σᾶς κάλεσε γιά νά ζήσετε ἐλεύθεροι. Μόνο νά μή γίνει ἡ ἐλευθερία ἀφορμή γιά ἁμαρτωλή διαγωγή, ἀλλά μέ ἀγάπη νά ὑπηρετεῖτε ὁ ἕνας τόν ἄλλο»

4. Γιά εἰρήνη

«Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ βραβευέτω ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, εἰς ἣν καὶ ἐκλήθητε ἐν ἑνὶ σώματι· καὶ εὐχάριστοι γίνεσθε» (Πρός Κολοσσαεῖς γ΄ 15)

Δηλαδή : «Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, στήν ὁποία ἔχετε κληθεῖ ὅλοι σάν ἕνα σῶμα, ἄς κατευθύνει τίς καρδιές σας. Γιά ὅλα νά εὐγνωμονεῖτε τό Θεό»

5. Γιά τήν αἰώνια δόξα τοῦ Χριστοῦ

«Εἰς ὃ ἐκάλεσεν ὑμᾶς διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἡμῶν εἰς περιποίησιν δόξης τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ» (Β΄ Πρός Θεσσαλονικεῖς β΄ 14)

Δηλαδή : «Σᾶς κάλεσε στή σωτηρία μέ τό δικό μας κήρυγμα, ὥστε νά μετάσχετε στή δόξα τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ»

« ῾Ο δὲ Θεὸς πάσης χάριτος, ὁ καλέσας ὑμᾶς εἰς τὴν αἰώνιον αὐτοῦ δόξαν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ὀλίγον παθόντας, αὐτὸς καταρτίσει ὑμᾶς, στηρίξει, σθενώσει, θεμελιώσει» (Α΄ Πέτρου ε΄ 10)

Δηλαδή : «Ὁ Θεός ὅμως, ὁ ὁποῖος σᾶς μοιράζει τά κάθε λογής χαρίσματα καί σᾶς καλεῖ νά πάρετε μέρος στήν παντοτινή δόξα τοῦ διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, μετά τήν παροδική σας δοκιμασία θά σᾶς ἀποκαταστήσει καί θά σᾶς δυναμώσει πνευματικά, θά σᾶς στηρίξει καί θά σᾶς στεριώσει πάνω σέ σωστή βάση»

6.Γιά τήν αἰώνια ζωή

«Ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως· ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰς ἣν καὶ ἐκλήθης καὶ ὡμολόγησας τὴν καλὴν ὁμολογίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων» (Πρός Τιμόθεον Α΄ στ΄ 12)

* * * * *

Δηλαδή : «Νά ἀγωνίζεσαι τόν ὡραῖο ἀγώνα τῆς πίστεως. Κατάκτησε ἔτσι τήν αἰώνια ζωή, στήν ὁποία καί σέ κάλεσε ὁ Θεός, γιά τήν ὁποία ὁμολόγησες τήν καλή ὁμολογία μπροστά σέ πολλούς μάρτυρες»

* * * * *

Γ΄. Συνέπεια στήν κλήση

Νά ζεῖτε μέ τρόπο ἀντάξιο ἐκείνου πού σᾶς κάλεσε

«Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἐγὼ ὁ δέσμιος ἐν Κυρίῳ ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε, μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης. ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα·  εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων, καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν» (Πρός Ἐφεσίους δ΄ 1-6)

Δηλαδή : «Σᾶς παρακαλῶ, λοιπόν, ἐγώ πού εἶμαι φυλακισμένος γιά τόν Κύριο νά ζεῖτε μέ τρόπο ἀντάξιο ἐκείνου πού σᾶς κάλεσε  στή νέα ζωή. Νά ζεῖτε μέ ταπείνωση, πραότητα καί ὑπομονή· νά ἀνέχεστε μέ ἀγάπη ὁ ἕνας τόν ἄλλο καί νά προσπαθεῖτε νά διατηρεῖτε, μέ τήν εἰρήνη πού σᾶς συνδέει μεταξύ σας, τήν ἑνότητα πού δίνει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ἕνα σῶμα ἀποτελεῖτε ὅλοι κι ἕνα πνεῦμα σᾶς ἑνώνει, ὅπως καί μία εἶναι ἡ ἐλπίδα σας γιά τήν ὁποία σᾶς κάλεσε ὁ Θεός. Ἕνας Κύριος ὑπάρχει, μία πίστη, ἕνα βάπτισμα. Ἕνας Θεός καί Πατέρας ὅλων, πού κυριαρχεῖ σ’ ὅλους, ἐνεργεῖ μέσα ἀπ’ ὅλους καί κατοικεῖ σέ ὅλους σας »

«Διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς, ἀφ' ἧς ἡμέρας ἠκούσαμεν, οὐ παυόμεθα ὑπὲρ ὑμῶν προσευχόμενοι καὶ αἰτούμενοι ἵνα πληρωθῆτε τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ θελήματος αὐτοῦ ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ συνέσει πνευματικῇ, περιπατῆσαι ὑμᾶς ἀξίως τοῦ Κυρίου εἰς πᾶσαν ἀρέσκειαν, ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ καρποφοροῦντες καὶ αὐξανόμενοι εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ Θεοῦ, ἐν πάσῃ δυνάμει δυναμούμενοι κατὰ τὸ κράτος τῆς δόξης αὐτοῦ εἰς πᾶσαν ὑπομονὴν καὶ μακροθυμίαν, μετὰ χαρᾶς εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ τῷ ἱκανώσαντι ἡμᾶς εἰς τὴν μερίδα τοῦ κλήρου τῶν ἁγίων ἐν τῷ φωτί» (Πρός Κολοσσαεῖς α΄ 9-12)

Δηλαδή : «Γι’ αὐτό κι ἐμεῖς, ἀφότου μάθαμε τά νέα σας, δέν παύουμε νά προσευχόμαστε γιά σᾶς καί νά παρακαλοῦμε τό Θεό νά σᾶς δώσει ὅλη τή σοφία καί τή σύνεση πού χαρίζει τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὥστε νά γνωρίσετε στήν ἐντέλεια τό θέλημά του. Γιά νά ζεῖτε μέ τρόπο ἀντάξιό του Κυρίου καί κατά πάντα εὐάρεστο σ’ αὐτόν, νά ἔχετε σάν καρπό κάθε λογής καλά ἔργα καί νά προοδεύετε στή βαθιά γνώση τοῦ Θεοῦ παίρνοντας δύναμη ἀπό τόν ἰσχυρό καί δοξασμένο Θεό. Ἔτσι θά ἔχετε σέ κάθε περίσταση ὑπομονή καί μακροθυμία, καί χαρούμενοι θά εὐχαριστεῖτε τό Θεό καί Πατέρα, πού σᾶς ἀξίωσε νά ἔχετε μερίδιο στήν κληρονομιά τῶν ἁγίων του πού ζοῦν μέσα στό φῶς»