«ἀνέῳξέ μου τοὺς ὀφθαλμούς»
Δημοσιεύθηκε 22.05.2025
Στὴν ἐρώτηση τῶν μαθητῶν τοῦ Ἰησοῦ, ὅταν εἶδαν τὸν ἐκ γενετῆς τυφλό : «Ραββί, τὶς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ» ἡ ἀπάντηση ἀπὸ τὸν Κύριο εἶναι, ὅτι: «οὔτε αὐτὸς ὁ ἀτυχὴς οὔτε οἱ γονεῖς του εἶχαν ἁμαρτήσει καὶ ὅτι ἡ μοναδικὴ ἐκείνη περίπτωση ἐπετράπη γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ. Συμπληρώνει καί τό ἑξῆς: «Ὅταν ἐν τῷ, κόσμῳ ᾦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου» (Ἰωάννου θ΄, 5). Μετά ὁ Ἰησοῦς ἔπτυσε στὴ γῆ, ἔκανε μὲ τὸ σάλιο λίγη λάσπη, ἔβαλε αὐτὴ τὴ λάσπη στὰ μάτια του καὶ ἔπειτα τοῦ εἶπε «Πήγαινε, πλύσου στὴν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ».
Ὁ θεραπευμένος καί διωγμένος ἀπὸ τούς Ἰσραηλῖτες τυφλὸς μετὰ ἀπὸ ἔντονο διάλογο μαζί τους, συνάντησε κατόπιν τὸν Ἰησοῦ, ποὺ τοῦ εἶπε : «Σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;. Ὁ θεραπευμένος ἀπήντησε : «Καὶ τὶς ἐστιν, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν;». Ὁ Ἰησοῦς πρόσθεσε : «Καὶ ἑώρακας αὐτὸν (ὑπαινισσόμενος τὴν θεραπεία) καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνὸς ἐστιν». Τότε ὁ θεραπευμένος φώναξε : «Πιστεύω, Κύριε», καὶ τὸν προσκύνησε. Ὁ ᾿Ιησοῦς πρόσθεσε : «Εἰς κρῖμα (γιὰ νὰ γίνη κάποια κρίσις καὶ ξεχώρισμα) ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσιν καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται».
Οἱ ἄνθρωποι κάθε ἐποχῆς ἀναζητοῦν τὸ πραγματικὸ φῶς τῆς ζωῆς γιὰ νὰ πορευθοῦν στὸν κόσμο αὐτὸ καὶ νὰ μὴ χαθοῦν, ζημιωθοῦν, ἀπογητευθοῦν ἀπὸ τὶς ἐπιλογές τους παγιδευόμενοι στὰ σκοτάδια τῆς ἄγνοιας, τῆς πλάνης καὶ τῶν ποικίλων συγχύσεων.
Ἀνταποκρινόμενος σ’ αὐτὴ τὴν ἀνάγκη καὶ τὸ ὑπαρξιακὸ αἴτημα ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς διεκήρυξε: «Ἐγὼ εἶμαι το φῶς τοῦ κόσμου· ἐκεῖνος ποὺ μὲ ἀκολουθεῖ δὲ θὰ πλανιέται μέσα στὸ σκοτάδι, ἀλλὰ θὰ ἔχει το φῶς ποὺ ὁδηγεῖ στὴ ζωὴ» (Ἰωάννου η΄, 12). Φῶς ἀληθινὸ εἶναι ἡ πίστη μας στὸν ἀληθινὸ Θεό. Ὁ Χριστὸς ὁδήγησε καὶ ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους στὴν θεογνωσία, νὰ γνωρίσουν τὸν ἀληθινὸ Θεὸ (Ἰωάννου α’, 18). Γι’ αὐτὸ ὁ Κύριος ἐπιβεβαίωσε αὐτὴ τὴν διακονία Του ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν Πατέρα Του λέγοντας «Φανέρωσα τὸ ὄνομά σου στοὺς ἀνθρώπους» (Ἰωάννου ιζ 6). Σ’ αὐτὴ τὴν ἀποκάλυψη ἀναφέρεται καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας: «Ὁ Θεὸς ποὺ εἶπε: «Μέσα ἀπὸ τὸ σκοτάδι νὰ λάμψει τὸ φῶς», αὐτὸς ἔλαμψε μέσα στὶς καρδιές μας καὶ μᾶς φώτισε νὰ γνωρίσουμε τὴ δόξα του στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ » (Πρὸς Κορινθίους Β’, δ΄, 6). Φῶς ἀληθινὸ εἶναι ἡ σταυρικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ ὁ πιστὸς μὲ εὐγνωμοσύνη ψάλλει καὶ ὁμολογεῖ: « Σημειώθηκε σὲ μᾶς το φῶς τοῦ προσώπου σου » (Ψαλμοῦ δ΄, 7). Μὲ τὰ παθήματά Του ὁ Κύριος μᾶς φώτισε τὸν κόσμο δείχνοντας τὴν δύναμη τῆς ταπείνωσης, τῆς αὐτοθυσίας, τῆς ὑπομονῆς, τῆς μακροθυμίας. Μὲ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ σφραγίζονται οἱ πιστοὶ καὶ πᾶν ὅτι ἀνήκει στὸ Θεό.
Φῶς ἀληθινὸ εἶναι τὰ καλὰ ἔργα. Καλὰ ἔργα θεωροῦνται ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν, ἡ ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὑπέδειξε ὁ Κύριος στοὺς μαθητὲς Τοῦ μὲ τὸν λόγο Του : «Ἔτσι νὰ λάμψει καὶ τὸ δικό σας φῶς μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ δοῦν τὰ καλά σας ἔργα καὶ νὰ δοξολογήσουν τὸν οὐράνιο Πατέρα σας» (Ματθαίου ε΄, 16). Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν τὸ δῶρο τοῦ ζῆν, πλουτίζονται μ’ ἕνα ἀκόμη θεῖο δῶρο τὸ εὖ ζῆν, ποὺ εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή γιὰ νὰ ἀποκτήσουν τὸ ἀεὶ ζῆν δηλαδὴ τὴν αἰώνια ζωή.
Οἱ ἄνθρωποι δὲν ἔρχονται πρὸς τὸ φῶς τὸ ἀληθινό, εἴτε ἀπὸ ραθυμία εἴτε ἀπὸ ἄγνοια, εἴτε ἐπειδὴ δὲν τοὺς ἐπιτρέπουν τὰ πάθη τους καὶ τὰ φαῦλα ἔργα τους, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος: «Κάθε ἄνθρωπος ποὺ πράττει ἔργα φαῦλα μισεῖ το φῶς καὶ δὲν ἔρχεται στὸ φῶς, γιατί φοβᾶται μήπως φανοῦν τὰ ἔργα του καὶ κριθοῦν» (Ἰωάννου γ΄, 20). Δὲν ἀναζητοῦν τὸν ἀληθινὸ Θεό, ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν σταυρικὴ θυσία Του, ἀποφεύγουν τὰ καλὰ ἔργα, παρασυρόμενοι ἀπὸ τὴν πρόσκαιρη λάμψη τῶν ἐφημέρων φώτων καὶ ἀκολουθοῦν τοὺς σκοτισμένους στὸ νοῦ. Κι ὅταν τὰ ψεύτικα αὐτὰ φῶτα χαθοῦν ἐγκαταλείπονται παγιδευμένοι οἱ ἄνθρωποι στὰ ὑπαρξιακὰ ἀδιέξοδα τους ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀδυνατοῦν νὰ ἐξέλθουν.
Γι’ αὐτὸ εἶναι ἐπίκαιρη ἡ ἐπισήμανση καὶ προτροπὴ τοῦ Κυρίου «Γιὰ ὅσο λοιπὸν διάστημα ἔχετε το φῶς ἀνάμεσά σας περιπατεῖτε κάτω ἀπὸ τὴν ὁδηγία του καὶ τὸν φωτισμό του γιὰ νὰ μὴν σᾶς κατακυριεύσει τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης. Διότι ἐκεῖνος ποὺ περιπατεῖ στὸ σκοτάδι δὲν ξέρει ποὺ πηγαίνει» (Ἰωάννου ιβ΄, 35).
