«Καὶ ἐδόξασα καὶ πάλιν δοξάσω»
Δημοσιεύθηκε 31.07.2025
Σημειώνουμε τίς τρεῖς πολύ σημαντικές περιπτώσεις πού ὁ Ἐπουράνιος Θεὸς καὶ Πατέρας μας ἔδωσε μαρτυρία ἀπὸ τὸν οὐρανὸ γιὰ τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό: α΄. ῞Οταν βαπτίστηκε στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ ἀπὸ τὸν Πρόδρομο Ἰωάννη καί Βαπτιστή: «Ἀκούστηκε τότε μιὰ φωνὴ ἀπὸ τὰ οὐράνια ποὺ ἔλεγε: Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀγαπημένος μου Υἱός, Αὐτὸς εἶναι ὁ ἐκλεκτός μου» (Ματθαίου γ΄ 17). β΄. ῞Οταν μεταμορφώθηκε ἐνώπιον τῶν προκρίτων μαθητῶν Του. «Ἐνῶ μιλοῦσε ἀκόμα, ἕνα φωτεινὸ σύννεφο τοὺς σκέπασε, καὶ μέσα ἀπὸ τὸ σύννεφο ἀκούστηκε μιὰ φωνὴ ποὺ ἔλεγε: Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀγαπημένος μου Υἱός, ὁ ἐκλεκτός μου· Αὐτὸν νὰ ἀκοῦτε. ῞Οταν τὸ ἄκουσαν οἱ μαθητές, ἔπεσαν μὲ τὸ πρόσωπο στὴν γῆ καὶ φοβήθηκαν πολύ» (Ματθαίου ιζ΄, 5-6). γ΄. Ὅταν δίδασκε στὸν Ναὸ τῶν ῾Ιεροσολύμων ἐνώπιον τῶν Ἰουδαίων, εἶπε: «Πατέρα δόξασε τὸ ὄνομα Σου. Ἦρθε τότε φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανό: Καὶ δόξασα καὶ πάλι θὰ δοξάσω» (Ἰωάννου ιβ΄, 28).
Στὴν σημασία αὐτῶν τῶν πολύ σημαντικῶν μαρτυριῶν ἀναφέρθηκε ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας μιλώντας στοὺς Ἰουδαίους, καί λέγοντας σ’ αὐτούς ὅτι τὰ ἔργα ποὺ μοῦ ἀνέθεσε ὁ Θεός Πατέρας νὰ τελειώσω, αὐτὰ τὰ ἔργα ποὺ ἐπιτελῶ, μαρτυροῦν γιὰ μένα πὼς εἶμαι σταλμένος ἀπὸ τὸν Θεό Πατέρα. ῾Ο Πατέρας, εἶπε, ποὺ μὲ ἔστειλε, Αὐτὸς ὁ ῎Ιδιος ἔχει δώσει μαρτυρία γιὰ μένα. Ἐσεῖς ὅμως οὔτε τὴν φωνή Του ἔχετε ποτὲ ἀκούσει οὔτε τὴν μορφή Του ἔχετε δεῖ, καὶ τὸν λόγο Του δὲν τὸν ἔχετε μόνιμα μέσα στὴν καρδιά σας, γιατὶ δὲν πιστεύετε στὸν ἀπεσταλμένο Του. Ἐσεῖς μελετᾶτε μὲ ζῆλο τὶς Γραφές, μὲ τὴν πεποίθηση πὼς σ’ αὐτὲς βρίσκει κανεὶς τὴν αἰώνια ζωή· ἀκριβῶς ὅμως αὐτὲς εἶναι ποὺ δίνουν μαρτυρία γιὰ μένα. Καὶ ὅμως δὲν εἶστε πρόθυμοι νὰ ἔρθετε κοντά μου, γιὰ νὰ βρεῖτε τὴν ἀληθινὴ ζωή. Δὲν ἐπιζητῶ νὰ μὲ τιμοῦν οἱ ἄνθρωποι. Ἐσᾶς ὅμως σᾶς ξέρω· ξέρω πὼς μέσα σας δὲν ἀγαπᾶτε τὸν Θεό. Ἐγὼ ἦρθα ἐξουσιοδοτημένος ἀπὸ τὸν Πατέρα μου, ἐσεῖς ὅμως δὲν μὲ παραδέχεσθε· ἂν ἔρθει κάποιος ἄλλος ἀπὸ δική του πρωτοβουλία, αὐτὸν θὰ τὸν δεχθεῖτε. Πῶς ὅμως μπορεῖτε ἐσεῖς νά πιστέψετε, ἀφοῦ ἀποζητᾶτε τὸν ἔπαινο ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου καὶ δὲν ἐπιδιώκετε τὸν ἔπαινο τοῦ μοναδικοῦ Θεοῦ; Μὴ νομίσετε ὅτι ἐγὼ θὰ σᾶς κατηγορήσω μπροστὰ στὸ δικαστήριο τοῦ Πατέρα· ὑπάρχει ὁ κατήγορός σας, καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ Μωυσῆς, στὸν ὁποῖο ἔχετε στηρίξει τὶς ἐλπίδες σας. Γιατί, ἂν πράγματι πιστεύατε ὅσα ἔγραψε ὁ Μωυσῆς, θὰ πιστεύατε καὶ σὲ μένα, ἀφοῦ γιὰ μένα ἐκεῖνος ἔγραψε. Ἂν ὅμως δὲν πιστεύετε σὲ ὅ,τι ἔγραψε ἐκεῖνος, πῶς θὰ πιστέψετε στὰ λόγια τὰ δικά μου; (βλ. Ἰωάννου ε΄, 31-47). Οἱ μαρτυρίες αὐτὲς ἐπιβεβαιώνουν καὶ ἐπισφραγίζουν τὴν πίστη τῶν ἀνθρώπων στὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι εἶναι: Υἱὸς ἀγαπητός, Υἱὸς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ Πατέρα, στὸν ῾Οποῖο ὀφείλουμε νὰ ὑπακούουμε καὶ Τὸν ῾Οποῖο θὰ δοξάσει ὁ ᾽Επουράνιος Θεὸς καὶ Πατέρας. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς καλεῖται Υἱὸς ἀγαπητὸς καὶ Υἱὸς εὐδοκίας, ἐπειδὴ εἶναι Υἱὸς ὑπακοῆς στὸ θέλημα τοῦ Ἐπουράνιου Πατέρα ῾Η δόξα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀποτέλεσμα καὶ συνέπεια τῆς ταπεινώσεως καὶ ὑπακοῆς Του στὸ θέλημα τοῦ Ἐπουράνιου Πατέρα κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο (βλ. Πρός Φιλιππησίους β΄, 6-11). Ἐμεῖς ὀφείλουμε νά προοδεύουμε στὴν χάρη καὶ στὴν γνώση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Σωτήρα μας, ἐπειδή σ’ Αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα καὶ τώρα καὶ γιὰ πάντα (βλ. Β΄ Πέτρου γ΄, 18).
Αὐτό τόν Κύριο καί Θεό ἀναγνωρίζει, προσκυνεῖ, ὑπηρετεῖ, ὁμολογεῖ καί δοξάζει ἡ Ἐκκλησία. Ὅποιος δέν τά πιστεύει αὐτά, δέν τά ὁμολογεῖ καί δέν προσκυνεῖ τόν Ἰησοῦ Χριστό Κύριο καί Θεό του δέν μπορεῖ νά ὑποστηρίζει ὅτι πιστεύει στό Θεό καί στήν Ἐκκλησία Του.
Ἡ κατά Χριστόν ζωή στεφανώνεται ἀπό τήν τελική καί ὁλοκληρωτική νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας καί ὁδηγεῖ στήν δόξα τόν ἄνθρωπο. Οἱ Ἀπόστολοι βεβαιώνουν τούς πιστούς τῆς Ἐκκλησίας ὅτι θά δοξασθοῦν μαζί μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό στήν αἰώνια καί οὐράνια Βασιλεία Του, ἐφόσον νικήσουν καί νεκρώσουν τόν παλαιό ἄνθρωπο τῆς ἁμαρτίας, ὅταν ὁ Ἰησοῦς Χριστός, πού εἶναι ἡ ἀληθινά ζωή μας, φανερωθεῖ, τότε κι ἐμεῖς, στήν παρουσία Του, θά φανερωθοῦμε μαζί του δοξασμένοι (βλ. Πρός Κολοσσαεῖς γ΄ 4). Τώρα εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Τί πρόκειται νά γίνουμε στό μέλλον δέν ἔχει ἀκόμα φανερωθεῖ, ἀκόμη. Ξέρουμε ὅμως πώς ὅταν ὁ Χριστός φανερωθεῖ στή δευτέρα παρουσία Του, θά γίνουμε ὅμοιοι μ’ αὐτόν, γιατί θά τόν δοῦμε ὅπως πραγματικά εἶναι (βλ. Α΄ Ἰωάννου γ΄ 2).
