«Εὐλογημένη ἐν γυναιξί»
Δημοσιεύθηκε 14.08.2025
Ἡ ἐκκλησιαστική περίοδος τοῦ Δεκαπενταυγούστου θέτει στό κέντρο τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῶν πιστῶν τό πρόσωπο τῆς Παρθένου Μαρίας. Τόν ἕκτο μῆνα ἀπό τῆς συλλήψεως τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, ὁ ἄγγελος Γαβριήλ ἀπεστάλη ἀπό τόν Θεό πρός μία κόρη Παρθένο πού ὀνομαζόταν Μαριάμ καί ἦταν μνηστευμένη μέ τόν Ἰωσήφ καί κατοικοῦσαν στήν Ναζαρέτ τῆς Γαλιλαίας νά ἀναγγείλει στήν Μαρία τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ (Λουκᾶ α΄ 26, 27 )
Ἡ Παρθένος Μαρία δέχθηκε μέ πολύ ταπεινό πνεῦμα καί πλήρη ὑποταγή, τήν θεία κλήση νά ὑπηρετήσει τό μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τό μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας, δηλώνοντας : «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου» (Λουκᾶ α΄ 38). Μέ τήν δήλωσή Της αὐτή συγκατατέθηκε στήν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ καί ἀποδέχθηκε τήν ἀποστολή πού ἀνέθεσε σ’ Αὐτήν καί συνεργάσθηκε γιά τήν ἐκπλήρωση τῶν βουλῶν Του.
Οἱ Γραφές μᾶς προσφέρουν πληροφορίες γιά τήν «Κεχαριτωμένη» καί «Εὐλογημένη ἐν γυναιξί», τό εὐλογημένο «σκεῦος ἐκλογῆς» πού ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ χρησιμοποίησε γιά τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ Του καί τήν εἴσοδό Του στόν κόσμο (Λουκᾶ α΄ 28). Σ’ αὐτές τίς πληροφορίες στηρίχθηκε ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας καί διεμόρφωσε τήν διδασκαλία της γιά τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτή στηρίζεται ἡ Χριστολογία καί ἡ Σωτηριολογία Ὁ τίτλος «Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ» προσδιορίζει τό λειτούργημά τῆς Παρθένου Μαρίας, τήν ἀποστολή Της στό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.
Στήν Μητέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπευθύνθηκαν οἱ καλεσμένοι στόν γάμο τῆς Κανᾶ καί Τήν παρακάλεσαν νά μεσολοβήσει καί νά παρακαλέσει τόν Υἱό Της νά θαυματουργήσει γιά νά μήν τούς λείψει ὁ οἶνος ἀπό τήν γαμήλια ἑορτή. Ἐκείνη ἀμέσως προθυμότατα ἀνταποκρίθηκε καί ἀνέφερε στόν Υἱό Της τό αἴτημά τους. Ὁ Κύριός μας δέχθηκε τήν παρέμβασή Της καί ἱκανοποίησε τό αἴτημα τῶν καλεσμένων μεταβάλλοντας τό νερό σέ οἶνο (Ἰωάννου β΄ 1-11). Συνεπῶς ἐφ’ ὅσον ζῶσα μεσίτευε στόν Υἱό Της καί Κύριό μας, ἀσφαλῶς συνεχίζει νά μεσιτεύει ὡς ἀκαταίσχυντη Προστασία τῶν Χριστιανῶν καί παρεδρεύουσα στόν θεϊκό Θρόνο Του κατά τό «παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν Σου» (Ψαλμοῦ μδ΄ (με΄) 44, 9), ἀποδεχόμενη τήν δέηση καί ἱκεσία τῶν προστρεχόντων μέ πίστη σ’Αὐτή ζητώντας τήν βοήθειά Της.
Ὅταν ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας εἰδοποιήθηκε μέ Ἄγγελο ἐξ οὐρανοῦ κατά τήν ἱεροσολυμιτική παράδοση γιά τήν κοίμηση καί τήν ταφή Της πού διασώθηκε σέ ὁμιλίες τους στήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἀπό τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας Ἀνδρέα ἐπίσκοπο Κρήτης (βλ. Λόγοι ιβ΄, ιγ΄, ιδ΄, PG 97, 1045-1089) καί Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό (βλ. Ὁμιλίαι η΄, θ΄, ι΄, PG 96, 700-753), ὅτι πρόκειται μετά τρεῖς μέρες νά ἀναχωρήσει γιά τούς οὐρανούς, παρεκάλεσε τόν Κύριο καί Υἱό της νά συναχθοῦν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι γιά νά ψάλουν τά ἐξόδια ἄσματα. Ὁ Υἱός Της καί Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἀμέσως ἱκανοποίησε τό αἴτημα τῆς Μητέρας Του καί μεταφέρθηκαν θαυματουργικῶς καί ὑπερκοσμίως οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι μέ νεφέλες ἀπό τούς τόπους ὅπου εὑρίσκοντο στά Ἱεροσόλυμα γιά νά παραστοῦν στήν κοίμηση τῆς Μητέρας Του καί νά ἐνεργήσουν τήν ταφή τοῦ εὐλογημένου καί κεχαριτωμένου θεοδόχου Θεομητορικοῦ σκηνώματος.
Ἡ Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας κέκτηται μητρική παρρησία πού ἐπειδή εἶναι Μητέρα τοῦ Κυρίου μας ἔχει ἰδιαίτερη δύναμη ἡ δέησή Της καί ἡ ἱκεσία Της στόν Υἱό Της καί Κύριό μας.
Ἀπό μητρική μέριμνα καί πρόνοια δέεται γιά μᾶς πού εἴμαστε τά κατά χάρι τέκνα Της, οἱ υἱοί Της καί οἱ θυγατέρες Της, ἐφ’ ὅσον ὁ Κύριος ἀπευθυνόμενος ἀπό τό ὕψος τοῦ σταυροῦ ἔδειξε τήν Μητέρα Του στόν Μαθητή Του Ἰωάννη καί κατ’ ἐπέκταση σέ κάθε μαθητή Του, λέγοντας «Ἰδού ἡ μήτηρ σου» (Ἰωάννου ιθ΄ 27).
Ὡς ἄνθρωπος στήν ἐπίγεια ζωή Της γεύθηκε πολλές θλίψεις καί πικρίες, ὥστε νά κάμπτεται ἀπό τίς δεήσεις τῶν θλιβομένων στήν ζωή καί νά σπεύδει νά τούς παρηγορήσει γιά νά μήν ἀπελπισθοῦν καί χαθοῦν ἀπό τήν ἀπόγνωση πού προκαλοῦν οἱ πειρασμοί. Γι’ αὐτό οἱ πιστοί μέ ἐμπιστοσύνη ἀπευθύνονται στήν Μητέρα τοῦ Κυρίου μας προσευχόμενοι
Ἡ Παρθένος Μαρία καί Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, ἔχουσα ἐπίγνωση τῆς ἀποστολῆς Της ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ ὅτι θά γεννοῦσε τόν λυτρωτή καί σωτῆρα τοῦ κόσμου διαπιστώνει ὅτι οἱ γενεές τῶν ἀνθρώπων πού θά δέχονται τήν σωτηρία τους θά Τήν εὐγνωμονοῦν καί θά Τήν μακαρίζουν, θά Τήν ἐπαινοῦν καί θά Τήν τιμοῦν ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ «Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λουκᾶ α΄ 48)
