«Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου»
Δημοσιεύθηκε 28.08.2025
Ἀπό τούς ἱερούς Εὐαγγελιστές πληροφορούμαστε ὅτι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ζοῦσε στήν ἔρημο βίο λιτό ἀποφεύγοντας τήν πολυτέλεια καί τήν τρυφηλή ζωή: «Τό παιδί μεγάλωνε καί τό πνεῦμα του δυνάμωνε. Ζοῦσε στίς ἐρημιές, ὥς τήν ἡμέρα πού ἐμφανίστηκε στό λαό τοῦ Ἰσραήλ» (Λουκᾶ α΄ 80). Ἐπίσης «Ὁ Ἰωάννης φοροῦσε ροῦχα ἀπὸ τρίχες καμήλας καὶ ζώνη δερμάτινη στὴ μέση του. Ἡ τροφὴ του ἦταν ἀκρίδες καὶ μέλι ἀπὸ ἀγριομέλισσες» (Ματθαίου γ΄ 4).
Ὁ Βαπτιστὴς Ἰωάννης ὑπῆρξε ὁ Πρόδρομος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐκεῖνος, ποὺ μὲ τὸ λόγο του καὶ τὸ παράδειγμά του προκήρυξε τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία, ἐκεῖνος, ποὺ κήρυξε στὰ πλήθη τοῦ Ἰσραὴλ νὰ ἑτοιμασθοῦν μὲ πράξεις μετάνοιας γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦν τὸ Φῶς καὶ τὸ Λυτρωτὴ τοῦ κόσμου.
Ὁ Βαπτιστὴς Ἰωάννης ἦταν ὁ ἐκλεκτὸς τῆς θείας Προνοίας, μὲ ὑψηλὴ καὶ ἅγια ἀποστολή. Χρόνια νωρίτερα τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὸν προφήτη Ἡσαΐα προεῖπε γι᾿ αὐτόν: «Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου» (Μάρκου α΄, 2).
Καὶ εἶναι ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής μεγάλος στὴν κλήση, μεγάλος στὸ κήρυγμα, μεγάλος στὸ βίο, γιατὶ εἶχε κλήση θεϊκή, κήρυγμα ἅγιο, βίο ἄμεμπτο.
Τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰωάννου ἦταν καρποφόρο καὶ ἀποτελεσματικὸ στὶς καρδιὲς τῶν συγχρόνων του, γιατὶ ὁ κήρυκας τῆς ἐρήμου καλλιεργοῦσε στὴν ἰδιωτική του ζωὴ τὶς δυὸ ἀπαραίτητες ἀρετές: Τὴν αὐστηρότητα τοῦ βίου, πού ἔφθανε ὡς τὴν αὐταπάρνηση τοῦ βίου καὶ τὴν ταπεινοφροσύνη ποὺ κατέληγε στὴν πλήρη ἀναγνώριση τῆς ἀτομικῆς μηδαμινότητας.
Ὁ Βαπτιστής ᾽Ιωάννης ζοῦσε μακριὰ ἀπὸ τὸν κόσμο. Ζοῦσε στὴν ἔρημο, ὅπου ἡ ψυχή του εὐκολώτερα ἑνωνόταν μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἔμενε βυθισμένη στὴ μελέτη τῶν θείων δωρεῶν. Ἡ ἔρημος ἦταν ἀνέκαθεν ὁ διδάσκαλος τῶν μεγάλων πνευμάτων. Ὅποιος δὲν ἀγαπᾶ τὴ σιωπὴ καὶ τὴ μοναξιὰ δὲν μπορεῖ νὰ μορφωθεῖ ὑπερφυσικά. Ὁ Θεὸς δὲν βρίσκεται στὶς πλατεῖες καὶ δὲν μιλάει μέσα στὸ θόρυβο. Γιά ν᾽ ἀκουσθεῖ ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ πρέπει νά σιωπήση ἡ φωνὴ τῶν πλασμάτων.
Ἡ ἐνδυμασία τοῦ Βαπτιστοῦ ἦταν ἁπλούστατη καί ἡ τροφή του λιτότατη. Ἦταν ντυµένος μὲ «τρίχας καμήλου» καὶ μιὰ ζώνη δερμάτινη στὴ μέση. Ἡ ἐνδυμασία του καὶ ἡ τροφή του ἦταν ὁ πιὸ αὐστηρὸς ἔλεγχος γιὰ τοὺς ᾿Ιουδαίους, ποὺ ζητοῦσαν τὴν καλοπέραση καὶ τὴν πολυτέλεια.
Ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τοῦ Προδρόμου ἔκανε τὰ πλήθη νὰ τρέχουν καὶ ν᾿ ἀκοῦνε τὸ θεόπνευστο κήρυγμά του καὶ νὰ ἐρωτοῦν ποῖος εἶναι. «Μήπως εἶσαι ὁ Μεσσίας;» τὸν ρωτοῦσαν, καὶ ἐκεῖνος ἀπαντοῦσε «δὲν εἶμαι». «Μήπως εἶσαι ὁ Ἠλίας;» - «Δὲν εἶμαι» – «Μήπως εἶσαι ὁ προφήτης;» - Ὄχι. Ποῖος εἶσαι, λοιπόν, γιά νά δώσουμε μιὰ ἀπάντηση σὲ κείνους, ποὺ μᾶς ἔστειλαν καὶ μᾶς ἐρ-ωτοῦν. ᾿Εγὼ εἶμαι, ἀπαντοῦσε ταπεινὰ ὁ Πρόδρομος, «ἡ φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ» (Ἰωάννου α’, 23). Δὲν εἶμαι ὁ Χριστός, ἀλλ᾽ ὁ ἀπεσταλμένος Του. Δὲν εἶμαι ὁ Κύριος, ἀλλ᾽ ὁ φίλος τοῦ Νυμφίου. Ἐκεῖνος θά ἔλθει ἀπό ψηλά, ἐγὼ ἔρχομαι ἀπὸ τὴ γῆ. Ἐκεῖνος πρέπει νὰ αὐξάνει καὶ ἐγὼ νὰ ὀλιγοστεύω. Σὲ Ἐκεῖνον, ποὺ ἔρχεται, ἐγὼ δὲν εἶμαι ἱκανὸς νὰ σκύψω καὶ νὰ λύσω τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων του! Δὲν εἶμαι ἱκανὸς ἔλεγε νά σκύψω καὶ νὰ λύσω τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὰ ἔλεγε αὐτός, ποὺ μὲ τὰ ἀσκητικά του χέρια ἀξιώθηκε νά ἀγγίξει τὴν ἀκήρατη κορυφὴ τοῦ Δεσπότου. Δὲν θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του ἄξιο νὰ ὀνομαστεῖ Προφήτης, ἐκεῖνος, γιά τόν ὁποῖον ὁ ἀλάθητος Κύριος εἶπε: «Μεγαλύτερος προφήτης ἀπ’ ὅσους ὑπῆρξαν μέχρι σήμερον δὲν ἔχει φανερωθεῖ» (Ματθαίου ια΄, 11) καὶ ὁ ᾿Ιωάννης θὰ εἶναι ἡ κατακλείδα ὅλων τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἄν ὁ ἰσάγγελος ᾽Ιωάννης, ὁ αὐστηρὸς ἀσκητὴς τῆς ἐρήμου, ὁ μεγάλος στὴν κλήση, στὸ κήρυγμα καὶ στὸ βίο σκέπτεται καί μιλάει ἔτσι γιά τὸν ἑαυτό του, ἐμεῖς πῶς πρέπει νά σκεφθοῦμε καὶ τί νὰ ποῦμε γιὰ τὸν ἑαυτὸ μας;
Τό κήρυγμα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιωάννη τοῦ Βαπτιστοῦ ἄς γίνει σὲ μᾶς δίδαγμα. Ὁ Ἰωάννης ἐπιθυμοῦσε νὰ ζεῖ στὴν ἔρημο καὶ τὴ σιωπὴ κι ἐμεῖς ἄς μὴν ἀναμιχθοῦμε στὸ θόρυβο τοῦ κόσμου μέσα στὶς ἀφορμὲς τῆς ἁμαρτίας. Ἐκεῖνος ἔδειξε τέτοια ἡρωϊκὴ τόλμη, καὶ δὲν δίστασε νὰ ἀνέβει τὶς σκάλες τοῦ μεγάλου Ἡρώδου καὶ νὰ τοῦ πεῖ τὸ «Οὐκ ἔξεστι» (Ματθαίου ιδ΄, 4) κι ἐμεῖς ἄς μὴν δειλιάζουμε νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν πίστη καὶ τὴν Ἐκκλησία μας. Ἐκεῖνος ἔδωσε τὴ ζωή του γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν ἠθικῶν ἀρχῶν κι ἐμεῖς ἄς μὴν ἀρνηθοῦμε νὰ κάνουμε κάθε προσπάθεια γιὰ νὰ νικήσουμε ἕνα πειρασμό.
