«καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ»
Δημοσιεύθηκε 11.09.2025
Ἄλλοι ἴσως καυχῶνται γιὰ τὴν καταγωγὴ τους ἀπὸ ἔνδοξους προγόνους, ἢ γιὰ τὰ πλούτη τους ἢ γιὰ τὴ σοφία τους· ὅμως γιὰ ἐμᾶς τοὺς πιστούς, τὸ καύχημα τῶν καυχημάτων εἶναι ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου μας. Διότι σὲ αὐτόν, σὰν σὲ ἕνα σύμβολο ποὺ περιλαμβάνει μὲ πληρότητα τὴ θρησκεία μας, βρίσκουμε συμπυκνωμένο ὁλόκληρο τὸ Εὐαγγέλιο. Σὲ αὐτὸν μελετᾶμε τὴ βαθιά μας πτώση, σὲ αὐτὸν συναντᾶμε τὴν ἄρρητη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, σὲ αὐτὸν διαβάζουμε τὴ λύση τῶν βασάνων ποὺ ταλαιπωροῦν τὴ ζωή μας.
Καὶ ἔτσι ἄνοιξε γιὰ τὸν πεσμένο ἄνθρωπο ἡ σωτηρία, καὶ αὐτὴ ἡ σωτηρία ἄνοιξε μέσῳ τοῦ Σταυροῦ. Ἀποτροπιαστικό, φρικτὸ καὶ ἀτιμωτικότατο ἦταν αὐτὸ τὸ φονικὸ ὄργανο, ἐπάνω στὸ ὁποῖο κρεμοῦσαν μόνο τοὺς χειρότερους κακούργους, ἀφοῦ πρῶτα τοὺς γδύνανε, τοὺς μαστιγώνανε στὴν πλάτη καὶ τοὺς ποτίζανε ναρκωτικὸ ποτό, γιὰ νὰ τοὺς καρφώσουν χέρια καὶ πόδια στὸ ξύλινο σταυρὸ καὶ νὰ τοὺς ρίξουν στὴν κόλαση ἀβάσταχτων πόνων, ἀτελείωτων βασάνων, συνεχῶν σπασμῶν καὶ σφαδασμῶν.
Ὅμως ὁ Ἰησοῦς Χριστός, μὲ τὸ ὑπέρτατο μαρτύριό Του, ἁγίασε αὐτὸ τὸ φρικτὸ Ξύλο, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἐπάνω του, σὰν σὲ θάλαμο βαμμένο μὲ πορφύρα, ἐκπλήρωσε τὸ μυστήριο τῆς ἄρρητης ἀγάπης Του καί, συμφιλιώνοντας τὰ οὐράνια μὲ τὰ ἐπίγεια, ἔκανε ἀπὸ τότε τὸν οὐρανὸ βατὸ γιὰ τὴ γῆ. Ἄς κοιτάξουμε τὸν Σταυρό καί μὲ ταπεινὴ ὑπόκλιση νά μάθουμε τὸν δρόμο ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε στὴ ζωή μας, ἂν δὲν ἦταν μάταιο νὰ χυθεῖ γιὰ ἐμᾶς τὸ πανάκριβο Αἷμα τοῦ Λυτρωτή μας. Μ’ αὐτὸ νίκησε τὴ σάρκα, τὸν κόσμο, τὸν διάβολο, τὰ πάθη, τὶς ἡδονές, τὶς θλίψεις, τὸ ψέμα, τὴν ἀμέλεια, τὴ νωθρότητα. Ὁ Χριστός πέθανε σταυρωμένος. Ὁ σταυρός πού ὑπῆρξε τό ὄργανο τῆς ἀπολυτρώσεως, ἔγινε μαζί μέ τόν θάνατο, τόν πόνο καί τό αἷμα, μία ἀπό τίς οὐσιώδεις λέξεις πού φέρνει στό νοῦ τήν σωτηρία μας. Ὁ σταυρός δέν εἶναι πιά ὄνειδος, ἀλλά ἀπαίτηση καί τίτλος δόξας, πρῶτα γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό καί ἔπειτα γιά τούς μαθητές Του, τούς Χριστιανούς.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐκφράζει τήν αὐθόρμητη ἀντίδραση κάθε ἀνθρώπου μπροστά στό σταυρό τῆς ἀπολυτρώσεως στά λόγια : «Ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν»
Ἦταν δυνατό ἡ σωτηρία νά προέλθει κατά τήν ἀντίληψη πού ἐπικρατοῦσε στόν ἑλληνορωμαϊκό κόσμο τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν σταύρωση, αὐτό τό μαρτύριο γιά σκλάβους πού δέν ἀποτελοῦσε μόνο ἕνα σκληρό τρόπο θανατώσεως, ἀλλά καί ντροπή;
Ἦταν δυνατό ἡ ἀπολύτρωση νά δοθεῖ κατά τήν ἀντίληψη τῶν Ἑβραίων ἀπό ἕνα πτῶμα, πού ἐθεωρεῖτο τόσο ἀκάθαρτο πού ἐπεβάλλετο νά ἀπαλλαγοῦν ἀπ’ αὐτό ὅσο τό δυνατό γρηγορώτερα, ἤ ἀπό ἕνα κατάδικο κρεμασμένο στό ξύλο πού ἔφερνε ἐπάνω του τό σημάδι τῆς θεϊκῆς κατάρας καί τιμωρίας;
Ὁ σταυρικός θάνατος τοῦ Κυρίου μας ἀποτελεῖ τόν πυρήνα τοῦ κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων καί τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ σταυρός τοῦ Κυρίου κρύβει ἕνα μυστήριο τό νόημα τοῦ ὁποίου ἀποκάλυψε ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός ἐπικαλούμενος τήν μαρτυρία τοῦ Προφήτη Ἡσαΐα : «Οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται» (Ἡσαΐου νγ΄, 4). Στό νόημα τοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Κυρίου μας ἀναφέρεται ὁ ἀπόστολος Πέτρος : «Αὐτός σήκωσε τίς ἁμαρτίες μας μέ τό ἴδιο του τό σῶμα στό σταυρό, γιά νά πεθάνουμε κι ἐμεῖς ὡς πρός τήν ἁμαρτία, καί νά ζήσουμε μέσα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Μέ τίς πληγές τοῦ Χριστοῦ γιατρευτήκατε». Γιά τόν Χριστό ὁ σταυρικός Του θάνατος ἔγινε ἡ αἰώνια δόξα Του. Οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ ταυτίζονται μέ τόν Διδάσκαλό τους κατά τήν ἀπαίτηση : «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι». Μέ τούς λόγους αὐτούς ὁ Ἰησοῦς Χριστός ζητεῖ ἀπό τούς μαθητές Του νά πεθάνουν γιά τόν ἑαυτό τους, νά πεθάνουν γιά τόν κόσμο διακόπτοντας ὅλους τούς φυσικούς δεσμούς μέ τόν κόσμο τῆς ἁμαρτίας καί νά εἶναι ἕτοιμοι νά δεχθοῦν νά τοῦς πάρουν τήν ζωή ἕνεκα τοῦ Ἰησοῦ. Αὐτά ὅμως συνιστοῦν τήν δόξα του.
Ὁ σταυρός τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γίνεται στήν ζωή τοῦ Χριστιανοῦ τό σύνορο ἀνάμεσα στούς δύο κόσμους, αὐτόν τῆς σάρκας καί αὐτόν τοῦ πνεύματος. Ὁ πιστός πού ἀποδέχεται καί σηκώνει τόν σταυρό του ἀκολουθώντας τόν Ἐσταυρωμένο Ἰησοῦ ζώντας τήν ἐσταυρωμένη ζωή μπορεῖ μαζί μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο νά ἀναφωνεῖ ὑπερήφανα: «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ» (Γαλάτας στ΄, 14).
