Κυριακή μετά τήν Ὕψωσιν (17.09.2023)

Ὁ προορισμός καί ἡ κλήση μας, ἀγαπητοί μου, εἶναι νά ἀκολουθήσουμε τόν Κύριο. Μᾶς λέγει, λοιπόν, σήμερα τί πρέπει νά κάνουμε, γιά νά τό πετύχουμε αὐτό. Δύο εἶναι οἱ προϋποθέσεις αὐτές: πρῶτα νά ἀπαρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας. Καί ὕστερα, νά σηκώσουμε, νά φορτωθοῦμε τό σταυρό μας. Ἄς δοῦμε, λοιπόν, τί ἐννοεῖ ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός μέ αὐτά τά δύο πράγματα.

Νά ἀπαρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας, μᾶς ζητᾶ στήν ἀρχή. Παράδοξη ἀπαίτηση ἀπό πρώτη ὄψη. Ἄν ἀπαρνηθοῦμε, Ἄν ποδοπατήσουμε τόν ἑαυτό μας, τότε τί θά ἀπομείνει ἀπό ἐμᾶς γιά νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό;

Ὄχι, μᾶς ἐξηγεῖ τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή. Ὁ Χριστός δέ σᾶς ζητεῖ νά ἀπαρνηθεῖτε οὔτε τό σῶμα σας οὔτε τήν ψυχή σας. Ἀπαιτεῖ νά ἀπαρνηθοῦμε τόν παλαιό ἄνθρωπο, τόν ἄνθρωπο τῆς ἁμαρτίας καί τῆς πτώσεως. Ἀπαρνοῦμαι τόν ἑαυτό μου σημαίνει ἀποβάλω τό καθεστώς τῆς ἁμαρτίας ἀπό πάνω μου. Πετάω μακριά τά πάθη καί τίς πονηρές ἐπιθυμίες. Τήν εἰκόνα τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, τοῦ χωμάτινου, πού ρέπει πρός τά κάτω. Πρός τήν ἀπώλεια, τήν χρησιμοποιεῖ ὁ θεῖος Παῦλος στίς ἐπιστολές του, γιά νά διαφωτίσει τά λόγια τοῦ Χριστοῦ μας, πού μιλοῦν γιά τήν ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας.

Ὅποιος δέν ἔχει ἀναγεννηθεῖ μέσα στό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅποιος δέν εἶναι ἀληθινός χριστιανός, ἔχει μέσα του ἕνα ἄνθρωπο πού δέν εἶναι, ὅπως τόν θέλει ὁ Θεός. Ὁ ἄνθρωπος, λοιπόν, αὐτός εἶναι ὁ ἑαυτός μας, ἐκεῖνος, πού ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ νά ἀπαρνηθοῦμε. Εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού δέν ζητάει τόν οὐρανό, ἀλλά τή γῆ, πού δέν κινεῖται σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ διαβόλου, πού δέν θέλει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τήν ἀγάπη τοῦ κόσμου.

Αὐτόν, λοιπόν, τόν παλιό, τόν ἁμαρτωλό, τόν καταδικασμένο στήν ἀπώλεια ἄνθρωπο μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός νά ξεντυθοῦν καί νά πάψουμε νά ὑπηρετοῦμε.

Νά, ἡ μία προϋπόθεση πού χρειάζεται, γιά νά ἀκολουθήσει κανείς τόν Κύριο. Καί ἡ δεύτερη ποιά εἶναι; Ἄν ἡ πρώτη εἶναι μία ἀφαίρεση, ἡ ἄλλη εἶναι μιά ἀπόκτηση. Θά ἀπαρνηθοῦμε τήν ἁμαρτία, ἀλλά δέν θά ἀφήσουμε ἔρημο τόν τόπο της. Θά ἐγκαταστήσουμε ἐκεῖ, στήν ψυχή καί στό σῶμα μας, ἕνα καινούργιο καθεστώς. Θά φορέσουμε τό νέο, τόν οὐρανίου ἄνθρωπο. Θά σηκώσουμε στούς ὤμους τό Σταυρό τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, τόν Σταυρό τῶν θλίψεων, τῶν στερήσεων, τῶν δοκιμασιῶν, τῶν θυσιῶν, τῶν κόπων, πού συνοδεύουν ὅποιον εἶναι ἀκόλουθος τοῦ Κυρίου. Ὅποιον εἶναι τηρητής καί ἐφαρμοστής τόν εὐαγγελικῶν διδαγμάτων.

Δέν ἀρκεῖ, δηλαδή, νά μισήσουμε, νά ἀηδιάσουμε , νά ἀπαρνηθοῦμε τήν ἁμαρτία. Αὐτό εἶναι τό πρῶτο πού χρειάζεται, ὄχι ὅμως καί τό μοναδικό. Ἀπομένει καί κάτι ἄλλο νά ἀγαπήσουμε τήν ἀρετή, νά τῆς ὑποσχεθοῦμε ἀπόλυτη προσήλωση, νά φορτωθοῦμε τό βάρος τῆς, ὅπως ἕνα Σταυρό.

Προσέξτε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τί ἀκριβῶς εἶπε ὁ Κύριος σήμερα: «Ἀράτω τόν Σταυρόν αὐτοῦ». Τό Σταυρό τόν δικό του ὁ καθένας ἄς σηκώσει. Κοινές γιά ὅλους τούς χριστιανούς εἶναι οἱ θεῖες ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀλλά πολλοί καί διάφοροι τρόποι, πού προσαρμόζεται κάνεις σέ αὐτές. Ὁ κάθε χριστιανός ἔχει καί ἰδιαίτερες ὑποχρεώσεις, ξεχωριστά καθήκοντα νά ἐκπληρώσει.

Ὅλοι καλοῦνται στήν ἀκολουθία τοῦ Ἰησοῦ, πού τέρμα της εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀλλά διαφορετικοί καί ποικίλοι εἶναι οἱ τρόποι, πού μέσα ἀπό τίς κοινές γιά ὅλους ἐντολές χρησιμοποιεῖ ὁ καθένας γιά νά πηγαίνει πίσω ἀπό τόν Χριστό. Σταυρός ἀπό Σταυρό διαφέρει. Ἄλλοι εἶναι πιό βαρεῖς κι ἄλλοι ἐλαφρότεροι. Ἄλλοι πιό σκληροί κι ἄλλοι πιό ὑποφερτοί.

Ὁ ἀσκητής, ὁ μάρτυρας, ὁ ὅσιος, ἔχουν φορτωθεῖ καί σηκώνουν πολύ βαρεῖς σταυρούς. Ὁ ἁπλός χριστιανός ἔχει στούς ὤμους του ἐλαφρότερο Σταυρό. Ἀλλά κι ἀνάμεσα στούς χριστιανούς τῆς ἴδιας κατηγορίας, ἀνάμεσα λόγου χάρη στούς ἀσκητές ἤ στούς ἁπλούς χριστιανούς ἤ στούς μάρτυρες ἤ στούς ὁσίους, ὁ Σταυρός τοῦ καθενός διαφέρει ἀπό ἐκεῖνο τοῦ διπλανοῦ του.

Εἶναι ἀνάγκη, λοιπόν, ἀδελφέ μου, νά σηκώσεις τόν δικό σου Σταυρό. Νά ἀνταποκριθεῖς, δηλαδή, στά καθήκοντα πού ἔχεις ἐσύ προσωπικά, ἀνάλογα μέ τή θέση σου καί τίς δυνατότητές σου.

Ἄς 'βρεῖ, λοιπόν, ὁ καθένας τό δικό του Σταυρό. Ἄς λογαριάσει δηλαδή τί καί πόσο ζητεῖ ἀπό αὐτόν ὁ Κύριος καί ἄς σηκώσει αὐτά τά εὐλογημένα χρέη, αὐτά τά καθήκοντα πού εἶναι δικά του. Ἔτσι, θά ἀκολουθήσει πραγματικά τόν Κύριο καί θά ἀποδειχθεῖ ἀληθινός μύστης καί ὀπαδός του.