Κυριακή Β΄ Νηστειῶν
Κυριακή 16 Μαρτίου 2025
«Διά τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν»
Δυνατὸ εἶναι τὸ ρεῦμα τῆς ἁμαρτίας, ἀδελφοί, καὶ ὀλισθηρὸς ὁ κατήφορος τοῦ κακοῦ, ὅπου ἀπὸ τὴ μιὰ ὥρα στὴν ἄλλη μπορεῖ νὰ παρασυρθεῖ ὁ χριστιανός. Γιὰ νὰ μὴ συμβεῖ, λοιπόν, αὐτό, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δίνει μιὰ σωτήρια συμβουλή. Πρέπει, λέγει, νὰ προσέχετε περισσότερο, νὰ εἶστε προσκολλημένοι πιὸ καλά, νὰ κρατιέστε ὁλοένα καὶ πιὸ γερὰ στὴν Ἁγία Γραφή. Σὲ αὐτὴ, στὸν βυθὸ της νὰ ρίξετε τὴν ἄγκυρα τῆς καρδιά σας, σὲ αὐτή πάντα μὲ περισσότερη προσοχὴ καὶ ἐπιμονὴ νὰ ἐντρυφᾶτε. Γιατί ἔτσι μονάχα δὲν θὰ σᾶς παρασύρουν τὰ ρεύματα τῆς ἁμαρτίας, δὲν θὰ πέσετε στὰ χέρια τοῦ πονηροῦ.
Ἂς ἀφήσουμε ἐδῶ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸ Χρυσόστομο, νὰ μᾶς πεῖ μὲ τὴν θεσπέσια γλῶσσα του λίγα προκαταρκτικὰ λόγια γι’ αὐτὸ τό πολύτιμο θέμα:
«Εὐφρόσυνα πράγματα εἶναι ἕνα λιβάδι ἢ ἕνας κῆπος, λέγει ὁ ἱερὸς πατέρας, ἀλλὰ ἀπείρως πιὸ εὐφρόσυνα εἶναι τὸ διάβασμα τῶν θείων γραφῶν. Γιατί ἐκεῖ μὲν ὑπάρχουν ἄνθη ποὺ μαραίνονται, ἐδῶ δὲ νοήματα φθαρτά, ἐκεῖ πνέει ὁ ζέφυρος, ἐνῶ ἐδῶ ἡ αὔρα τοῦ πνεύματος· ἐκεῖ ἀγκάθια καὶ φράκτες, ἐδῶ ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιὰ ἀσφάλεια· ἐκεῖ τζιτζίκια ψάλλουν, ἐδῶ κελαηδοῦν οἱ προφῆτες· ἐκεῖ ἡ τέρψις ἀπὸ ὅ,τι βλέπει κανείς, ἐδῶ ὠφέλεια ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση καὶ τὴν ἀκοή. Ὁ κῆπος εἶναι σὲ ἕνα τόπο, οἱ γραφές, ὅμως, παντοῦ στὴν οἰκουμένη· ὁ κῆπος μεταβάλλει τήν ὄψη του ἀνάλογα μὲ τὶς ἐποχές, ἐνῶ οἱ γραφὲς καὶ χειμῶνα καὶ καλοκαίρι εἶναι πλούσιες σὲ φύλλα, κατάφορτες ἀπὸ καρπούς. Ἂς μελετᾶμε, λοιπόν, μὲ προσοχὴ καὶ συγκέντρωση τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, γιατί ἂν προσέχεις τὴν Ἁγία Γραφή, σοῦ ξεριζώνει τὴν ἀθυμία, σοῦ φυτεύει τὴν ἀγαλλίαση, σοῦ πετᾶ τὶς κακίες, σοῦ θεμελιώνει τὴν ἀρετή, σὲ ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὸν κλυδωνισμὸ τῶν παθῶν. Ἡ θάλασσα μένεται κι ἐσὺ ἁρμενίζεις σὲ γαλήνη. Γιατί ἔχεις γιὰ τιμόνι τοῦ βίου σου, τῶν Γραφῶν τὸ διάβασμα. Αὐτὸ τὸ τιμόνι δὲν τὸ σπάζουν πότε οἱ θυμοί των πειρασμῶν».
Δὲν ὑπάρχει, ἀδερφοί, πραγματικά μεγαλύτερη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος δὲν ἔκανε καθόλου ὑπερβολή, μιλῶντας γιὰ αὐτὴν μὲ τέτοιο ἐνθουσιασμό.
Μέσα στὴν Ἁγία Γραφή, ὁ Κύριος μᾶς ἀποκαλύπτεται καὶ μᾶς φανερώνει τὸ Πανάγιο θέλημά Του, αὐτὴ εἶναι ὁ δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια ζωή. Ἡ ψυχή, ποὺ βρίσκεσαι σ’ αὐτὸν τὸν ἀθάνατο πνευματικὸ λειμῶνα, δὲν πεινᾶ καὶ δὲν δίψα ποτέ. Γιατί τρέφεται καὶ ποτίζεται ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Ἐκεῖ μέσα θά βρεῖς καὶ τὴν ἀγάπη ποὺ ἀποζητᾶς. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ προφήτης Δαβὶδ γράφει: «μὲ πιάνει τέτοια χαρὰ σὰν μελετῶ τὰ λόγια σου, Κύριε, ὅπως ἕνας ποὺ βρῆκε ξαφνικὰ ἀναρίθμητα λάφυρα. Λιγώθηκαν τὰ μάτια μου μελετῶντας τὸν λόγον σου καὶ ἀγάπησα τὶς ἐντολὲς σου πάνω ἀπὸ ὅλα τὰ χρυσάφια καὶ τὰ τοπάζια. Αὐτὲς εἶναι ἡ ζωή μου καὶ ἡ ἀγάπη μου καὶ ἡ χαρά μου».
Ἀρκεῖ, ὅμως, ἄραγε νὰ δέχεται κανεὶς τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ μὲ εὐχαρίστηση γιὰ νὰ πλουτίζει μὲ αὐτὸν τὴ διάνοια καὶ τὴν καρδιά του; Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, συστήνοντάς μας νὰ προσέχουμε στὴν Ἁγία Γραφὴ ὁλοένα καὶ περισσότερο, θέλει ἄραγε νὰ πεῖ μονάχα πῶς ἡ προσοχή, ὅπως συνήθως τὴν ἐννοοῦμε, εἶναι ἀρκετή; Ὄχι, ἀδελφοί μου, ὅταν ὁ Ἀπόστολος μιλᾶ γιὰ προσοχή, ἐννοεῖ κάτι παραπάνω ἀπὸ τὸ ἁπλὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὰ ἀμύθητα πλούτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἐννοεῖ ζέψιμο στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ ὄχι μόνο Τῆς διάνοιας καὶ τῆς καρδιᾶς μας, ἀλλὰ καὶ τοῦ βίου ὁλόκληρου.
Γράφει ὁ μέγας Παῦλος κάπου ἀλλοῦ: «οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταί τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῷ Θεῷ, ἀλλά οἱ ποιηταί τοῦ νόμου δικαιωθήσονται».
Δὲν φτάνει, τονίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, νὰ ἀκοῦτε καὶ νὰ μελετᾶτε τὴν Ἁγία Γραφὴ, ἀλλὰ πρέπει συνάμα νὰ κάνετε κι αὐτὰ ποὺ ὁ Κύριος σᾶς ζητᾶ. Μόνο τό νὰ ξέρεις τί θέλει ὁ Θεὸς ἀπὸ σένα, δὲν εἶναι τίποτα. Πρέπει καὶ νὰ πράξεις τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν συνοδεύει μὲ ἔργα τὴν ἀκρόαση τῆς Ἁγίας Γραφῆς, εἶναι δέντρο μὲ πλούσια φυλλωσιά, ἀλλὰ ἄκαρπο. Μοιάζει μὲ τὴν συκιὰ ποὺ καταράστηκε ὁ Κύριός μας καὶ ξεράθηκε ὁλότελα, γιατί δὲν εἶχε σῦκα, παρά φύλλα μόνο.
Ἡ ἀληθινὴ προσοχή, λοιπόν, σὲ ὅσα περιέχει ἡ Ἁγία Γραφή, δὲν εἶναι μονάχα τό νὰ ἀνοίγουμε τὰ αὐτιά μας στὴν φωνή της, ἀλλὰ καὶ τὸ νὰ ζεύουμε τὶς πράξεις μας στὸ ζυγὸ τῶν ἐντολῶν της. Προσοχή, στὴν γλῶσσα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, δὲν εἶναι πλησίασμα καὶ παραμονὴ ἁπλῶς τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς στὴν Ἁγία Γραφή, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐφαρμογὴ στὴ ζωή μας τῶν ὅσων ἡ Ἁγία γραφὴ προστάζει καὶ ζητᾶ. Μόνο καὶ μόνο ἔτσι δυναμώνει ἡ ψυχὴ καὶ ἀντιστέκεται νικηφόρα τοὺς χειμάρρους τῆς ἁμαρτίας.
Συμβουλεύοντας μας, λοιπόν, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος νὰ προσέχουμε περισσότερο στὴν Ἁγία Γραφή, γιὰ νὰ μὴν παρασυρθοῦμε στὴν ἀπώλεια, δὲν θέλει νὰ μᾶς πεῖ τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ δέσουμε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ πιὸ γερὰ ὄχι μονάχα τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας, ἀλλὰ καὶ ὅλον μας τὸ βίο, ὅλη μας τὴ ζωή. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο, θὰ περάσουμε στὸ πέλαγος τοῦ κόσμου, χωρὶς νὰ παρασυρθοῦμε ἀπὸ τὰ ρεύματα τοῦ πονηροῦ καὶ θὰ εἰσέλθουμε μὲ ὅλα τὰ πανιὰ ἀνοιχτὰ στὸ λιμάνι τοῦ παραδείσου. Ἀμήν.
