Κυριακή E΄ Νηστειῶν
«Τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαριεῖ
τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπό
νεκρῶν ἔργων»
Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη θλίψη καὶ πηγὴ πικροτάτων θλίψεων ἀπὸ τὴν ἔνοχη συνείδηση· ἀπὸ τὴν συνείδηση, ποὺ καταμαρτυρεῖ παραβάσεις τοῦ θείου θελήματος, βροντοφωνεῖ τὴν ἐνοχὴ καὶ καταλογίζει εὐθύνες. Μπορεῖ ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος νὰ ἔχει ὅλα τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς, θέσεις καὶ ἀξιώματα, ὑγεία καὶ πλοῦτο, καὶ ὅμως νὰ εἶναι δυστυχής, μελαγχολικός, ἀγέλαστος καὶ ταραγμένος. Καὶ αὐτό, γιατί ἔχει βεβαρημένη τὴν συνείδησή του μὲ ἔργα τῆς ἁμαρτίας. Ζεῖ καὶ ἔχει τὸν θάνατο μέσα του. Φεύγει, ταξιδεύει, περιέρχεται τὸν κόσμο καὶ φέρει μαζί του πάντοτε τὴν ἔνοχη συνείδηση. Καὶ διερωτᾶται πῶς θὰ ἀπαλλαγῶ ἀπὸ τὴν ἀφόρητη αὐτὴ κατάσταση; Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπάντα «Τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαριεῖ τήν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ τῶν νεκρῶν ἔργων τῆς ἁμαρτίας»
Πολλὲς φορὲς γίνεται λόγος στὴν Καινὴ Διαθήκη γιὰ αὐτὴν τὴν πνευματικὴ κάθαρση, τὴν ἀπαλλαγὴ τῆς συνειδήσεως ἀπὸ τὸν ρύπο καὶ τὴν ἐνοχὴ τῆς ἁμαρτίας. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἔπειτα ἀπὸ ὅσα ἄκουσε ἀπὸ τὸν Κύριό μας σὲ ὅραμα πρὸς τὴν Δαμασκὸ καὶ καθὼς ἔμεινε κλεισμένος ἐπὶ τρεῖς ἡμέρες στὴν οἰκεία τοῦ Ἰούδα ἐσκέπτετο τὴν μεγάλη ἁμαρτία, ποὺ εἶχε διαπράξει καταδιώκοντας τούς πιστοὺς καὶ ποθοῦσε μὲ ὅλη του τὴν ψυχὴ τὴν κάθαρση. Τὸν ἐπισκέφτηκε ὁ Ἀνανίας καὶ τοῦ εἶπε «ἀναστὰς βάπτισαι καὶ ἀπόλουσαι τὰς ἁμαρτίας σου ἐπικαλεσάμενος τὸ ὄνομα αὐτοῦ» Ἕνας καὶ μόνο τρόπος ὑπάρχει, τοῦ εἶπε, νὰ λουστεῖς καὶ νά καθαριστεῖς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία σου, ὅταν μαζὶ μὲ τὸ βάπτισμα ἐπικαλεστεῖς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος γι’ αὐτὸ τὸ σκοπὸ ἔχυσε τὸ αἷμα του ἐπὶ τοῦ σταυροῦ.
Καὶ ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀργότερα, ὅταν ἔγραφε πρὸς τοὺς Κορινθίους, χρησιμοποίησε τὴν ἴδια λέξη, γιὰ νὰ τονίσει τὴν καθαρότητα, ποὺ ἀπέκτησαν διὰ τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ἀφοῦ προηγουμένως τοὺς ὑπενθύμισε ὅτι κλέφτες καὶ πλεονέκτες καὶ μέθυσοι καὶ λοιδωροί καὶ ἅρπαγες καὶ γενικῶς οἱ διεφθαρμένοι καὶ ρυπαροί ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ἄνθρωποι ἀποκλείονται ἀπὸ τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, πρόσθεσε, τέτοιοι ὑπήρξατε καὶ μερικοὶ ἀπὸ ἐσᾶς στὸ παρελθόν. Ἀλλά μέ τή δύναμη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ καί μέ τήν ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ καθαριστήκατε ἀπό τήν ἁμαρτία, γίνατε λαός τοῦ Θεοῦ καί σωθήκατε ἀπό τήν ἐπερχόμενη ὀργή τοῦ Θεοῦ. Ἂς θυμηθοῦμε ἀκόμη τὶς συγκινητικότατες συμβουλές, ποὺ ἔδωσε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στοὺς ἐπισκόπους, τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς διακόνους τῆς Ἐφέσου. Τοὺς εἶπε μεταξὺ ἄλλων· «προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος»
Πολὺ βαρύτητα, μεγάλα νοήματα περικλείουν οἱ λόγοι αὐτοί, καὶ μάλιστα ἡ φράση ὅτι ὁ Θεὸς Χριστὸς «περιεποιήσατο τὴν Ἐκκλησία διὰ τοῦ ἴδιου αἵματος». Περιέσωσε δηλαδή, ἀπὸ κινδύνους, τὴν περιφρούρησε καὶ τὴν διατήρησε, τὴν ἐξαγόρασε καὶ τὴν κατέστησε κτῆμα του ὄχι διὰ τῆς καταβολῆς ὑλικῶν θησαυρῶν, χρυσίου ἤ ἀργυρίου, ἀλλὰ μὲ τὸ αἷμα του. Ἔχυσε τὸ πάντιμο αἷμα του πάνω στὸ σταυρό, γιὰ νὰ ἀποπλύνει τὴν ἐκκλησία ἀπό κάθε ρύπο.
Ὁ Χριστός, λέγει, πάλι ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀγάπησε τὴν Ἐκκλησία καὶ παρέδωσε ὑπὲρ αὐτῆς τὸν ἑαυτό του στὸ σταυρικὸ θάνατο, γιὰ νὰ τὴν ἁγιάσει, «καθαρίσας αὐτὴν διὰ τοῦ Ἁγίου βαπτίσματος», γιὰ νὰ τὴν καταστήσει παρά τὸ πλευρό του ἔνδοξο καὶ ἄσπιλο, χωρὶς καμιὰ κηλίδα, ριτίδα ἢ τίποτε ἄλλο ἀπὸ ἐκεῖνα, ποὺ ρυπαίνουν καὶ ἀσχημίζουν.
Καὶ ὅταν ἡ Καινὴ Διαθήκη ὁμιλεῖ περὶ Ἐκκλησίας ἐννοεῖ κυρίως ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι πιστέψαμε καὶ πιστεύουμε στὸν Ἰησοῦ Χριστό, βαπτιστήκαμε στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἐνταχθήκαμε ὡς μέλη στὸν στὸ πνευματικὸ σῶμα, τοῦ ὁποίου κεφαλή εἶναι ὁ Χριστός. Και γιὰ ὅλους ἐμᾶς προσέφερε ὁ Χριστός τὴν μεγάλη θυσία ἐπὶ τοῦ σταυροῦ καὶ ἔχυσε ἱλαστήριο σπονδὴ τὸ τίμιο αἷμα του, γιὰ νὰ δωρίσει τὴν λύτρωση, τὴν κάθαρση καὶ τήν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸν ρύπο τῶν νεκρῶν ἔργων τῆς ἁμαρτίας.
Ἂς θυμηθοῦμε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τί εἶπε ὁ Κύριός μας κατὰ τὴν ἑσπέρα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, ὅταν παρέδιδε στοὺς Μαθητές Του τὸ μέγα μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Μετὰ τὸν καθαγιασμὸ τοῦ ἄρτου εὐλόγησε τὸν οἶνο, μετέβαλε αὐτὸν στὸ πάντιμο αἷμα του, ἔδωσε στοὺς μαθητὲς του τὸ ποτήριο καὶ εἶπε «πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες τοῦτο γὰρ ἐστι τὸ αἷμα μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν».
Καὶ δίδαξε ὁ Kύριος μὲ αὐτὰ τὰ ἱερὰ λόγια, ὅτι κανένα ἄλλο μέσο, κανείς τρόπος, καμιὰ θυσία δὲν μπορεῖ νὰ δώσει ἄφεση ἁμαρτιῶν, ἁγνότητα καὶ καθαρότητα στὸν ἄνθρωπο, παρὰ μόνο τὸ ἐκχυθέν ἐπὶ τοῦ Σταύρου αἷμα του. Γιὰ τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου λόγο μόνο, εἶπε. Γιὰ τὴν λύτρωσή μας ἔδωσε τὸ αἷμα του! Ἐὰν σήμερα ἐμεῖς, ἡ πιστοὶ λαμβάνουμε ἄφεση ἁμαρτιῶν διὰ τῆς μετανοίας, ἐὰν σὲ κάθε Θεία Λειτουργία προσφέρεται τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἐὰν διὰ τῶν ἄλλων μυστηρίων δίνεται ἡ ζωοποιὸς καὶ καθαρτικὴ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα ἀκόμη εἶναι δωρεές, ποὺ πηγάζουν ἀπὸ τὸ λυτρωτικὸ αἷμα τοῦ Κυρίου.
Καλὸ εἶναι, ἀδερφοί μου, νὰ μὴν ἁμαρτάνουμε. Ἀλλὰ ἐὰν λόγῳ τῶν ἀδυναμιῶν μας, συναρπαστοῦμε καὶ παρασυρθοῦμε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἂς μὴν ἀπελπιστοῦμε. Ἂς καταφεύγουμε ἐν μετανοίᾳ πρὸς τὸν Λυτρωτή, καὶ Αὐτοῦ τὸ αἷμα «καθαριεῖ τὴ συνείδησιν ἡμῶν ἀπὸ τῶν νεκρῶν ἔργων τῆς ἁμαρτίας».
