Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς  

Ἡ Κυριακὴ αὐτή, ἀδελφοί μου, εἶναι ἡ γενέθλιος ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως ἀκούσαμε στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, σήμερα, οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου φωτίστηκαν καὶ δυναμώθηκαν ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ ἔπεσε στὰ κεφάλια τους ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν, κήρυξαν εὐθὺς κατόπιν στὸ λαὸ καὶ ἔτσι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἔκανε τὴν πρώτη της ἐμφάνιση στὸν κόσμο μὲ τὶς τρεῖς χιλιάδες μέλη της, τὶς ψυχὲς ποὺ πιάστηκαν στὸ δείκτη τοῦ παρθενικοῦ ἐκείνου κηρύγματος τῶν μαθητῶν τοῦ Ἰησοῦ.

Ἡ ἡμέρα αὐτὴ εἶναι ἔνδοξη, γεμάτη ἀπὸ χαρά, καὶ τρισάγια. Μέσα σ' αὐτήν, ἔδωσε τοὺς καρπούς του τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ. Πρωτοφάνηκαν τὰ ἀποτελέσματα αὐτοῦ τοῦ ἔργου. Πώς; Μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Παράκλητου ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους, μὲ τὴν φωταγώγηση τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴ ζωή, μὲ τὴν γέννηση τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, καλῶντας τοὺς ἀνθρώπους σὲ ἑνότητα, τοὺς ἔκανε σήμερα, γιὰ πρώτη φορά, ἀδελφούς, τοὺς ἔβγαλε ἀπὸ τὸ σκοτάδι, τοὺς ἀπάλλαξε ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου, τοὺς πολιτογράφησε στὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Σήμερα κατατάχθηκαν στὸ στρατόπεδο τοῦ Χριστοῦ οἱ πρῶτοι ὁπλῖτες του, δόθηκε ὁ ἀρραβῶνας τῆς αἰώνιας ζωῆς, ἑνώθηκαν οἱ οὐρανοὶ μὲ τὴ γῆ, κατασκήνωσε ἡ ἀλήθεια στὸν ἀνθρώπινο γένος, ξανάγιναν οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀδὰμ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ ἀγαπημένα καὶ διαλεκτά.

Σήμερα τὸ σκάφος τῆς Ἐκκλησίας γλίστρησε ἀπὸ τὰ σκαριὰ γιὰ τὸ μεγάλο τὸ ταξίδι, μὲ τὰ πανιὰ ἐγκολπωμένα ἀπὸ τὶς πνοὲς τοῦ Παρακλήτου, μέ τὸν Ἰησοῦ στὸ τιμόνι, μὲ πλήρωμα τοὺς Ἀποστόλους, μὲ ἐπιβάτες τὶς πρῶτες 3.000 ποὺ ἄκουσαν τὸ ἀποστολικὸ κήρυγμα καὶ πίστεψαν στὸν Κύριο. Σήμερα ἡ κτίσις καὶ ὁ ἄνθρωπος εἰσῆλθαν στὴν ἀνάπλαση καὶ ἄρχισε νὰ ξαναφτιάχνεται ὁ κόσμος, ποὺ εἶχε βγεῖ ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καλὸς λίαν τὴν πρώτη φορά, ἀλλὰ χάλασε μὲ τὴν παρακοὴ τῶν πρωτόπλαστων.

Αὐτὴ ἡ ἔνδοξη, χαροπή, καὶ Ἁγία ἡμέρα, ἡ ἁμαρτία ἄρχισε νὰ δίνει πίσω στὸν θεῖο ἰδιοκτήτη ὅσα εἶχε ἁρπάξει. Ὁ σατανᾶς ἀπογυμνώνεται, ὁ κόσμος ἐπανέρχεται στὴν θεία δικαιοδοσία. Αὐτὴ ἡ μεγάλη καὶ ἐπιφανής ἡμέρα, χτίστηκε ἡ πρώτη τοιχοποιία στὸ οἰκοδόμημα, ποὺ καθὼς γράφει ὁ ἀπόστολος Πέτρος στὴν μιὰ ἀπὸ τὶς ἐπιστολές του, ἀποτελεῖται ἀπὸ λίθους ζῶντας καὶ δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ ἡ Ἐκκλησία.

Σήμερα στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ τὸ μυστικό, ἔγιναν οἱ ἄνθρωποι μέλη, στὸ σῶμα αὐτὸ ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ ἡ Ἐκκλησία. Σήμερα οἱ ἀπόστολοι, ποὺ βρίσκονταν στὸ ὑπερῶο ἄνοιξαν τὰ φτερά τους καὶ πέταξαν σὰν χελιδόνες ποὺ φέρνουν τὸ μήνυμα τῆς πνευματικῆς ἄνοιξης στὸν κόσμο. Σήμερα οἱ Ἄγγελοι ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀκούγοντας τὸ ἀποστολικὸ κήρυγμα θαμπώθηκαν ἀπὸ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ ἀπ’ αἰῶνος κρυμμένου μυστηρίου καὶ εἶδαν γιὰ ποιό λόγο ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ κατέβηκε στὸν κόσμο. Σήμερα ἡ γῆ, ἀπὸ ἔρημος ἐξορίας, ἔγινε προαύλιο τοῦ Παραδείσου.

Στὸν ἐξαίσιο Ἑσπερινό, ποὺ θὰ ἀκολουθήσει τὴν θεία λειτουργία θὰ γονατίσουμε ὅλοι καὶ θὰ ἀπευθύνουμε στὴν Ἁγία Τριάδα, τὸν Πατέρα, τὸν Υἱό, καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, εὐχὲς δοξολογίας, ἱκεσίας, καὶ εὐχαριστίας. Ἡ Πεντηκοστὴ δὲν εἶναι ἕνα γεγονὸς ποὺ συνέβη γιὰ μιὰ φορὰ μονάχα. Δὲν εἶναι ἕνα γεγονός, ποὺ ἁπλῶς ξαναθυμόμαστε σήμερα καὶ τὸ τιμᾶμε. Εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Γιατί, τί ἄλλο εἶναι αὐτὴ ἡ ζωὴ παρὰ μιὰ ἀδιάκοπη κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Μὲ τὴν γονυκλισία καὶ τὶς εὐχὲς τοῦ Ἑσπερινοῦ θὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὸ πνεῦμα νὰ μένει πάντα πάνω μας καὶ μέσα μας, θὰ δοξάσουμε καὶ θὰ εὐχαριστήσουμε τὴν Ἁγία Τριάδα γιὰ τὸ ὅτι εἶναι ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα ὡς σήμερα καὶ ὡς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων μαζί μας.

Ἡ Ἐκκλησία σήμερα δὲν θυμᾶται μόνο τὴν γέννηση της, ἀλλὰ καὶ τὸ ὅτι εἶναι προορισμένη νὰ μὴν πεθάνει, ἀλλὰ νὰ ζεῖ γιὰ πάντα, αἰώνια ἀμήν.