Κυριακή Γ’ Ματθαίου (Αγίων Αποστόλων)

 

 

Μέ ἀφορμή τήν ἑορτή τῶν Πρωτοκορυφαίων Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου (29 Ἰουνίου) καταθέτουμε τίς σκέψεις μας γιά τήν διακονία καί τήν μαρτυρία τῶν Ἀποστόλων.

 Οἱ πρωτοκορυφαῖοι ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος οἱ ἀποκληθέντες «στύλοι» (Πρός Γαλάτες β΄ 9) τῆς Ἐκκλησίας γίνονται οἱ διδάσκαλοι μας στήν πνευματική ζωή, ἐφ’ ὅσον οἱ ἴδιοι προέτρεψαν τούς πιστούς νά τούς μιμηθοῦν (Πρός Κορινθίους Α΄ δ΄ 16). Ὁ ἀπόστολος Πέτρος εἶναι παράδειγμα μετανοίας

Ἡ πτώση τοῦ Πέτρου

       Ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἀρνήθηκε τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Στήν πτώση τόν ὁδήγησαν ἑπτά ἀδυναμίες.  Ἦσαν:

 1) Ἡ ἀμφιβολία

       α-Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός περιπατεῖ πάνω στά νερά τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδος ἤ Γενησαρέτ καί κατευθύνεται πρός τούς Ἀποστόλους πού εὑρίσκονται στό πλοῖο στήν μέση τῆς λίμνης. Ὁ Πέτρος ζητεῖ ἀπό τόν Κύριο νά τοῦ ἐπιτρέψει νά πάει κοντά Του βαδίζοντας καί αὐτός πάνω στά κύματα. Ὁ Κύριος τόν καλεῖ.  Ὁ Πέτρος κατεβαίνει ἀπό τό πλοῖο καί ἀρχίζει νά βαδίζει πάνω στά κύματα, αἰσθανόμενος ὅμως τόν δυνατό ἄνεμο φοβήθηκε καί τότε ἄρχισε νά βυθίζεται  (Ματθαίου ιδ΄ 22-33).

       β- Ὁ Χριστός εὑρίσκεται στά μέρη τῆς Καισαρείας τῆς Φιλίππου. Προλέγει τόν θάνατο καί τήν ἀνάστασή Του, ὅταν θά εὑρίσκοντο στά Ἱεροσόλυμα. Ὁ Πέτρος ζητεῖ ἀπό τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό νά λυπηθεῖ τόν ἑαυτό Του καί νά μήν πάει στά Ἱεροσόλυμα. Πάλι ἡ ἀμφιβολία τόν ἐπηρρέασε (Ματθαίου ιστ΄ 21-23)

2) Ἡ ὑπερηφάνεια

Στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ ὅπου πραγματοποιήθηκε ὁ Μυστικός Δεῖπνος ὁ Κύριος προλέγει τήν ἄρνηση τοῦ Πέτρου. Ὁ Πέτρος ὅμως διακηρύττει μέ αὐτοπεποίθηση καί σιγουριά, ὅτι αὐτός δέν θά χάσει τήν ἐμπιστοσύνη του στόν Κύριο. Τά γεγονότα ὅμως τόν διέψευσαν, διότι ἐκεῖνο τό βράδυ τρεῖς φορές ἀρνήθηκε τόν Κύριο  (Μάρκου ιδ΄ 27-35)

3) Ὁ ὕπνος - ἡ ραστώνη

Ὅταν ὁ Κύριος πῆγε νά προσευχηθεῖ στήν Γεθσημανῆ πῆρε μαζί Του τούς τρεῖς μαθητές Του. Ἀνάμεσα στούς ὁποίους ἦτο καί ὁ Πέτρος. Γρήγορα ὅμως τόν πῆρε ὁ ὕπνος.

4) Τό χτύπημα

Κατά τήν σύλληψη τοῦ Χριστοῦ στήν Γεθσημανῆ ὁ Πέτρος συμπεριφέρθηκε βίαια, χτύπησε μέ τό μαχαίρι του ἕνα ὑπηρέτη καί τοῦ ἔκοψε τό αὐτί. Ὁ Κύριος τόν ἐπιτίμησε καί τόν προέτρεψε νά μήν εἶναι βίαιος (Ἰωάννου ιη΄ 1-11)

5) Ἐξ ἀποστάσεως

 Ὁ Πέτρος ἀκολουθοῦσε ἐξ ἀποστάσεως τόν Χριστό, ὅταν συνελήφθη καί μετεφέρετο στό σπίτι τοῦ Ἀρχιερέως ὅπου θά γινόταν ἡ δίκη.  Ὁ φόβος κυριαρχοῦσε μέσα του (Λουκᾶ κβ΄ 54)

6) Συντοροφιά μέ τούς ἀπίστους

Στήν αὐλή τοῦ Ἰουδαίου Ἀρχιερέως ὁ Πέτρος κάθησε ἀνάμεσα στούς ἀπίστους (Λουκᾶ κβ΄ 55). Τό περιβάλλον τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἰησοῦ ἐπέδρασε καταλυτικά στήν ψυχή Του.

7) Ἡ ἄρνηση

Ὅσα προηγήθηκαν κυοφόρησαν μία πτώση πού ἦταν ἡ ἄρνηση τοῦ Πέτρου μέ ὅρκο, ὅτι δέν γνωρίζει τόν Χριστό (Λουκᾶ 56-62)

 Ἡ ἀνόρθωση τοῦ Πέτρου

Θά ἐπισημάνουμε τά ἑπτά βήματα πού ὁδήγησαν τόν ἀπόστολο Πέτρο στήν ἀνόρθωση. Ἦσαν

1. Ἡ προσευχή καί τό βλέμμα τοῦ Ἰησοῦ.

Ὁ Χριστός προλέγει στόν Πέτρο τόν πειρασμό πού θά τοῦ ἐπιτεθεῖ καί τόν πληροφορεῖ, ὅτι Ἐκεῖνος θά προσευχηθεῖ γι’ αὐτόν νά μήν χάσει τήν ἐμπιστοσύνη του (Λουκᾶ κβ΄31-32)

Ὁ Χριστός ἐνῷ δικαζόταν ἀπό τό Ἰουδαϊκό Μέγα Συνέδριο, ὅταν λάλησε ὁ πετεινός στράφηκε στόν Πέτρο, πού τόν εἶχε ἀρνηθεῖ καί τόν κοίταξε (Λουκᾶ κβ΄ 61)

2. Ἡ μετάνοια τοῦ ἀποστόλου Πέτρου

Ὁ Πέτρος μετά τό λάλημα τοῦ πετεινοῦ καί τό βλέμμα τοῦ Χριστοῦ ἀμέσως συνῆλθε, βγῆκε ἀπό τήν αὐλή πού καθόταν καί ἔκλαυσε γιά τήν πτώση του (Λουκᾶ κβ΄ 62 )

                   3. Ἡ ἐπίσκεψη στό μνῆμα

Ὁ Πέτρος τό πρωΐ τῆς ἡμέρας τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μέ λαχτάρα ἔτρεξε πρός τό μνῆμα τοῦ ἀναστάντος Κυρίου δείχνοντας τόν πόθο του νά βεβαιωθεῖ γιά τήν ἀνάστασή Του (Ἰωάννου κ΄ 1-7).

4) Τό μήνυμνα τοῦ Κυρίου πρός τόν Πέτρο μέ τούς Ἀγγέλους

Ὁ Χριστός ὡς παντογνώστης γνωρίζοντας τί ἀκριβῶς συμβαίνει στήν ψυχή τοῦ Πέτρου δίνει ἕνα ἐνθαρρυντικό μήνυμα στόν Πέτρο μέ τούς Ἀγγέλους. Δείχνει ὅτι δέν τόν ἔχει ἀπορρίψει (Μάρκου ιστ΄ 7)

5)Ἡ συνάντηση μέ τόν Κύριο.

Ὅταν οἱ μαθητές ἐπέστρεψαν ἀπό τούς Ἐμμαούς οἱ ὑπόλοιποι πού ἦσαν συγκεντρωμένοι στά Ἱεροσόλυμα ἐπιβεβαίωσαν ὅτι ὁ Κύριος ἀναστήθηκε καί ἐμφανίσθηκε στόν Πέτρο (Λουκᾶ κδ΄34)

Αὐτή ἡ ἰδιαιτέρα συνάντηση στήριξε τόν Πέτρο στήν πορεία του πρός τήν ἀποκατάσταση.

6) Ἡ δημόσια ὁμολογία

Ἡ μετάνοια τοῦ Πέτρου ἐπισφραγίσθηκε μέ τήν δημόσια ὁμολογία του, μπροστά στούς ἄλλους μαθητές στίς ὄχθες τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδος (Ἰωάννου κα΄ 15-18)

7)Τό ἀτρόμητο κήρυγμα τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς  κατά τήν ὁποία ἔκαμε ἕνα θαραλλέο καί χωρίς φόβο κήρυγμα (Πράξεων β΄ 14 καί ἑξῆς)

Παῦλος, ὁ πρῶτος μετά τόν Ἕνα

Τό πορτραῖτο τοῦ ἀποστόλου Παύλου

Ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος σκιαγραφεῖ τό πορτραῖτο του : «Σ’ ἐμένα, τόν πιό ἀσήμαντο ἀπ’ ὅλους τους χριστιανούς, ἔδωσε ὁ Θεός αὐτή τή χάρη, νά κηρύξω στούς ἐθνικούς τόν ἀνεξερεύνητο πλοῦτο τοῦ Χριστοῦ» (Πρός Ἐφεσίους γ΄ 8). Ἄλλα στοιχεῖα τῆς προσωπικότητός του εἶναι

i. Ἡ ταπείνωσις του : «Εἰς ἐμέ τόν ἐλάχιστον πάντων τῶν ἁγίων»

ii. Τό χάρισμά του : «ἐδόθη ἡ χάρις αὕτη».

iii. Ἡ ἀποστολή του: «νά εὐαγγελίσω».

iv. Τό πεδίο του : «μεταξύ τῶν ἐθνῶν».

v. Τό θέμα του: «τόν ἀνεξιχνίαστον πλοῦτον τοῦ Χριστοῦ».

Ἡ καύχηση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος καυχιόταν μέ αὐτό τόν τρόπο καυχιόταν στόν Χριστό (Πρός Ρωμαίους ε΄11)

1. Καυχιόταν στίς θλίψεις.

Ναί δέν θρηνοῦσε στίς θλίψεις τῆς ζωῆς καί τῆς ἀποστολῆς του. Ἀντιλαμβανόταν τήν πνευματική ὠφέλεια πού προξενεῖ ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις πού ἀποτελεῖ καύχημα γιά τόν χριστιανό (Πρός Ρωμαίους ε΄ 3)

2. Καυχιόταν στόν Σταυρό.

Γιά τόν Ἀπόστολο ἔγινε καύχημα καί δόξα τοῦ κηρύγματος του πού τόν ἔκανε νά μή συμβιβάζεται μέ τόν κόσμο καί τήν ἁμαρτία (Πρός Γαλάτας στ΄ 14)

3. Καυχιόταν στά ἀσθενήματά του

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τόλμησε καί διεκήρυξε τό «ἐν ταῖς ἀσθενείαις καυχήσομαι» (Πρός Κορινθίους Β΄ ιβ΄ 9 καί Πρός Κορινθίους Β΄ ιβ΄ 7-10)

4. Καυχόταν γιά τούς ἀδελφούς του

Ἀπευθύνεται στούς Κορινθίους καί ἐξομολογεῖται ὅτι καυχᾶται γι’ αὐτούς στούς Μακεδόνες ἐπειδή ἐκδηλώνουν ζῆλο καί προθυμία νά βοηθήσουν οἰκονομικά τούς ἀδελφούς Χριστιανούς (Πρός Κορινθίους Β΄ θ΄ 1-2)

Οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι μᾶς δίδαξαν τό εὐαγγέλιο μέ τά λόγια τους, ἀλλά καί μέ τήν ζωή τους. Ἡ ζωή τους ἦταν εὐαγγελική.