Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

«Οὗτος ἐστίν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα. Αὐτοῦ ἀκούετε»  (Ματθαίου ιζ΄ 5)

Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ

Κατά τήν εὐαγγελική παράδοση ὅταν ὁ Κύριός μας μεταμορφώθηκε ἐνώπιον τῶν Μαθητῶν Του στό ὄρος συνέβη ὅτι ἔλαμψε τό πρόσωπό Του καί τά ροῦχα πού φοροῦσε, ἐμφανίσθηκαν οἱ δύο ἄνδρες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὁ Μωϋσῆς καί ὁ Ἠλίας πού συζητοῦσαν γιά τό πάθος καί τόν θάνατό Του. Κατά τήν διάρκεια τοῦ γεγονότος τούς σκέπασε μία φωτεινή νεφέλη καί ἀκούσθηκε μία φωνή πού εἶπε «Αὐτός εἶναι ὁ ἀγαπημένος γιός μου. Αὐτόν νά ἀκοῦτε» :

«τι ατο λαλοντος δο νεφλη φωτειν πεσκασεν ατος, κα δο φων κ τς νεφλης λγουσα· Οτς στιν υἱός μου γαπητς, ν εδκησα· ατο κοετε· κα κοσαντες ο μαθητα πεσαν π πρσωπον ατν κα φοβθησαν σφδρα» (Ματθαίου ιζ΄ 5-6)

Δηλαδή : «Ἐνώ μιλοσε κόμα, να φωτεινό σύννεφο τούς σκέπασε, καί μέσα πό τό σύννεφο κούστηκε μία φωνή πού λεγε: «Ατός εναι γαπημένος μου γιός ατός εναι κλεκτός μου· ατόν νά κοτε». Ὅταν τό κουσαν ο μαθητές, πεσαν μέ τό πρόσωπο στή γ καί φοβήθηκαν πολύ ».

Τό νόημα αὐτῆς τῆς ὑπερκόσμιας φωνῆς θά ἀναζητήσουμε καθοδηγούμενοι ἀπό τήν μαρτυρία τῶν αὐτοπτῶν καί αὐτηκόων μαρτύρων πού συμμετεῖχαν στό γεγονός καί τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας πού τό ἑρμήνευσε στούς ὕμνους τῆς ἑορτῆς καί στήν θεολογία της.

  1. Ὁ νέος νόμος

Ἡ φωνή πού ἀντήχησε πάνω στό ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως, πού εἶναι τό καινούργιο Σινᾶ, ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ νέος Νόμος πού θά τόν ἐξαγγείλει ὁ Ἰησοῦς Χριστός θά ἑρμηνεύσει καί θά συμπληρώσει τό Νόμο πού εἶχε δοθεῖ παλαιότερα ἀπό τό Θεό μέ τόν Μωϋσῆ στούς Ἰσραηλῖτες.

Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης μέ σαφήνεια ἀναφέρεται στίς δύο νομοθεσίες.

« νμος δι Μωϋσως δθη, χρις κα λθεια δι ησο Χριστο γνετο» (Ἰωάννου α΄ 17 ).

Δηλαδή: «Ὁ νόμος δόθηκε διά το Μωυσ, χάρη θεϊκή μως κι λήθεια ρθε σ’ μς διά το ησο Χριστο».

Ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ νέος Νομοθέτης πού ἑρμηνεύει αὐθεντικά στούς Μαθητές Του τόν Νόμο τῆς Καινῆς Διαθήκης πού εἶναι:

α΄ Νόμος τῆς τελειότητος

Ὁ Κύριος ἐδίδαξε στούς μαθητές Του καί σ’ ὅλους τούς πιστούς ὅτι ἡ ἐντολή Του εἶναι νά γίνουν τέλειοι. Νά μήν προσέχουν μόνον τούς ἐξωτερικούς τύπους. Κυρίως νά φυλάσσουν τήν ἐσωτερική καθαρότητα τους ἀπό τήν ἁμαρτία.

«σεσθε ον μες τλειοι, ς πατρ μν ν τος ορανος τλεις στιν» (Ματθαίου ε΄ 48)

Δηλαδή : «Νά γίνετε, λοιπόν, κι σες τέλειοι, πως τέλειος εναι καί Πατέρας σας οράνιος»

β΄ Ἡ καινή ἐντολή

Ὁ Κύριος ἔδωσε στούς μαθητές Του μιά νέα ἐντολή, τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης

«ντολν καινν δδωμι μν να γαπτε λλλους, καθς γπησα μς να κα μες γαπτε λλλους. ν τοτ γνσονται πντες τι μο μαθητα στε, ἐὰν γπην χητε ν λλλοις» (Ἰωάννου ιγ΄ 34-35)

Δηλαδή : «Σᾶς δίνω μία νέα ντολή, νά γαπτε νας τόν λλο. πως σς γάπησα γώ, νά γαπτε κι σες νας τόν λλο. Ἔτσι θά σς ξεχωρίζουν λοι πώς εστε μαθητές μου, ν χετε γάπη νας γιά τόν λλο»

«Ατη στν ντολ μ, να γαπτε λλλους καθς γπησα μς. μεζονα τατης γπην οδες χει, να τις τν ψυχν ατο θ πρ τν φλων ατο» (Ἰωάννου ιε’ 12-13)

Δηλαδή : «Αὐτή εναι δική μου ντολή: νά γαπτε νας τόν λλο, πως γώ σς γάπησα. Κανείς δέν χει μεγαλύτερη γάπη πό κενον πού θυσιάζει τή ζωή του γιά χάρη τν φίλων του»

Ὁ Ἴδιος δίδαξε ὅτι ὁλόκληρη ἡ εὐσέβεια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πού δηλώνεται μέ τούς βιβλικούς ὅρους Νόμος καί Προφῆτες, συνοψίζεται στήν ἐντολή  τῆς ἀγάπης πού ἔχει δύο κατευθύνσεις τόν Θεό καί τόν πλησίον:

« δ ησος φη ατ· γαπσεις Κριον τν Θεν σου ν λ τ καρδίᾳ σου κα ν λ τ ψυχ σου κα ν λ τ διανοίᾳ σου· 38 ατη στ πρτη κα μεγλη ντολ. δευτρα δ μοα ατ· γαπσεις τν πλησον σου ς σεαυτν. ν ταταις τας δυσν ντολας λος νμος κα ο προφται κρμανται» (Ματθαίου κβ΄ 37-40)

Δηλαδή : «Κι ατός το επε: «Ν’ γαπς τόν Κύριο τό Θεό σου μ’ λη τήν καρδιά σου, μ’ λη τήν ψυχή σου καί μ’ λο τό νο σου. Αὐτή εναι πρώτη καί πιό μεγάλη ντολή. Καί δεύτερη, τό διο σπουδαία μ’ ατή: ν’ γαπς τόν πλησίον σου πως τόν αυτό σου. Σ’ ατές τίς δύο ντολές συνοψίζεται λος νόμος κι ο προφτες»

γ΄ Νόμος τῆς πίστεως

Ὁ Κύριος μετά τήν Ἀνάστασή Του ἀπέστειλε τούς Μαθητές Του νά κηρύξουν τό εὐαγγέλιο καί τόν νόμο διά τῆς πίστεως καί τῆς μετανοίας :      «Ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται» (Μάρκου ιστ΄ 16)

Δηλαδή «Ὅποιος πιστέψει καί βαφτιστε θά σωθε»

Ὁ ἀπόστολος Πέτρος ὑπέδειξε στούς συνκεντρωμένους Ἰουδαίους τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς νά πιστέψουν στόν Ἰησοῦ Χριστό, νά μετανοήσουν γιά νά σωθοῦν:

«Πτρος δ φη πρς ατος· Μετανοσατε, κα βαπτισθτω καστος μν π τ νματι ησο Χριστο ες φεσιν μαρτιν, κα λψεσθε τν δωρεν το γου Πνεματος» (Πράξεων β΄ 38)

Δηλαδή «Κι Πέτρος τούς πάντησε: «Νά μετανοήσετε, καί νά βαφτιστε καθένας σας στό νομα το ησο Χριστο, γιά νά συγχωρηθον ο μαρτίες σας, κι τσι θά λάβετε τή δωρεά το γίου Πνεύματος».

Τόν νόμο τῆς σωτηρίας συνόψισε ὁ ἀπόστολος Παῦλος:  

«Νυν δ χωρς νμου δικαιοσνη Θεο πεφανρωται, μαρτυρουμνη π το νμου κα τν προφητν, δικαιοσνη δ Θεο δι πστεως ησο Χριστο ες πντας κα π πντας τος πιστεοντας» (Πρός Ρωμαίους γ΄ 21-22)

Δηλαδή: «Τώρα μως γινε ατό πού εχαν προαναγγείλει νόμος κι ο προφτες: ποκαλύφθηκε στόν κόσμο σωτηρία πέμβαση το Θεο, χωρίς τή μεσολάβηση το νόμου. Ἡ σωτηρία ατή πέμβαση το Θεο πευθύνεται, διά μέσου της πίστεως στόν ησο Χριστό, σέ λους τους νθρώπους καί Θεός σώζει λους σοι πιστεύουν»

                                                * * * * *

  1. Ἡ φωνή αὐτή ὑπενθυμίζει τρεῖς προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης

α΄. Αὐτή πού ἀφορᾶ τόν Μεσσία καί τήν θεία υἱοθεσία Του.

Σ’ αὐτή ὁμιλεῖ ὁ Μεσσίας καί περιγράφει τήν καταγωγή Του, τήν ἀποστολή Του καί τήν σχέχη Του μέ τόν Ἐπουράνιο Θεό.

«Ἐγὼ δὲ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ  διαγγέλλων τὸ πρόσταγμα Κυρίου. Κύριος εἶπε πρός με· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε.  αἴτησαι παρ᾿ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς γῆς.  ποιμανεῖς αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ, ὡς σκεύη κεραμέως συντρίψεις αὐτούς» (Ψαλμοῦ β΄ 6-9)

Δηλαδή : «’Εγώ καταστάθηκα στή Σιών ἀπ’ Αὐτόν (δηλαδή τόν Θεό), στό ἅγιο μου βουνό διακηρύττοντας τίς ἐντολές καί ἀποφάσεις τοῦ Κυρίου. . Ὁ Κύριος μοῦ εἶπε : Γιός μου εἶσαι ἐσύ· σήμερα ἐγώ σέ γέννησα. Ζήτα μου καί θά σοῦ χαρίσω ὅλους τούς λαούς, στήν κατοχή σου θα’ ναι τά πέρατα τῆς γῆς. Μέ σιδερένιο χέρι θά τούς κυβερνήσεις, θά τούς συντρίψεις σάν να’ ταν καμωμένοι ἀπό πηλό»

β΄. Ἡ δεύτερη ἀναφέρεται στόν Μεσσία πού ὀνομάζεται Δοῦλος τοῦ Θεοῦ, Ἐκλεκτός Του.

Σ’ αὐτή ὁμιλεῖ ὁ Ἐπουράνιος Θεός καί ἀποκαλεῖ τόν Μεσσία δοῦλο Του καί Ἐκλεκτό Του περιγράφοντας καί τά ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά τῆς ἀποστολῆς Του.

«Ἰακώβ ὁ παῖς μου, ἀντιλήψομαι αὐτοῦ· ᾿Ισραὴλ ὁ ἐκλεκτός μου, προσεδέξατο αὐτὸν ἡ ψυχή μου· ἔδωκα τὸ πνεῦμά μου ἐπ᾿ αὐτόν, κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἐξοίσει. οὐ κεκράξεται οὐδὲ ἀνήσει, οὐδὲ ἀκουσθήσεται ἔξω ἡ φωνὴ αὐτοῦ. κάλαμον τεθλασμένον οὐ συντρίψει καὶ λίνον καπνιζόμενον οὐ σβέσει, ἀλλὰ εἰς ἀλήθειαν ἐξοίσει κρίσιν. ἀναλάμψει καὶ οὐ θραυσθήσεται, ἕως ἄνθῇ ἐπὶ τῆς γῆς κρίσιν· καὶ ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν. οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ πήξας αὐτόν, ὁ στερεώσας τὴν γῆν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ καὶ διδοὺς πνοὴν τῷ λαῷ τῷ ἐπ᾿ αὐτῆς καὶ πνεῦμα τοῖς πατοῦσιν αὐτήν·» (Ἡσαΐου μβ΄ 1-5)

Δηλαδή: «Ὁ Κύριος λέει: Νά ὁ δοῦλος μου πού τόν ὑποστηρίζω, ὁ ἐκλεκτός μου πού ἔχει ὅλη μου τήν εὔνοια· τοῦ ἔδωσα τό Πνεῦμα μου· θά φέρει στά ἔθνη δικαιοσύνη. Δέν θά κραυγάζει οὔτε θά ὑψώνει τήν φωνή, οὔτε καί βροντολαλεῖ στούς δρόμους. Καλάμι τσακισμένο δέν θά τόν συντρίψει, λυχνάρι πού καπνίζει δέν θά τό σβήσει· πραγματική θά φέρει σ’ ὅλους δικαιοσύνη. Αὐτός δέν θά δειλιάσει οὔτε θά ἐξασθενήσει, ὡσότου ἐγκαταστήσει στή γῆ τήν δικαιοσύνη· καί οἱ μακρινές οἱ χῶρες θά περιμένουνε τό νόμο του. Αὐτά λέει ὁ Θεός, ὁ Κύριος, πού δημιούργησε καί ἅπλωσε τούς οὐρανούς, πού στέριωσε τή γῆ κι ὅ, τι ἀπ’ αὐτήν παράγεται, ζωή πού ἔδωσε καί πνοή σέ ὅλους τούς λαούς, σ’ ὅλους αὐτούς πού πάνω της κινοῦνται»

 «Ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ἐκάλεσά σε ἐν δικαιοσύνῃ καὶ κρατήσω τῆς χειρός σου καὶ ἐνισχύσω σε καὶ ἔδωκά σε εἰς διαθήκην γένους, εἰς φῶς ἐθνῶν ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς τυφλῶν, ἐξαγαγεῖν ἐκ δεσμῶν δεδεμένους καὶ ἐξ οἴκου φυλακῆς καθημένους ἐν σκότει. ἐγὼ Κύριος ὁ Θεός, τοῦτό μού ἐστι τὸ ὄνομα· τὴν δόξαν μου ἑτέρῳ οὐ δώσω οὐδὲ τὰς ἀρετάς μου τοῖς γλυπτοῖς. τὰ ἀπ᾿ ἀρχῆς ἰδοὺ ἥκασι, καὶ καινά, ἃ ἐγὼ ἀναγγέλλω, καὶ πρὸ τοῦ ἀναγγεῖλαι ἐδηλώθη ὑμῖν» (Ἡσαΐου μβ΄ 6-9)

Δηλαδή: «Ἐγώ, ὁ Κύριος, σέ κάλεσα σύμφωνα μέ τά σχέδιό μου καί σέ ὑποστήριξα, σέ φύλαξα καί σ’ ἔκανα ἐγγυητή τῆς διαθήκης μου μέ τούς ἀνθρώπους. Φῶς τῶν ἐθνῶν σέ  ἔκανα τά μάτια γιά ν’ ἀνοίξεις τῶν τυφλῶν, τούς αἰχμαλώτους ἀπό τά δεσμά νά ἐλευθερώσεις, κι αὐτούς πού κατοικοῦν στά σκότη ἀπ’ τήν ὑπόγεια φυλακή. Ἐγώ εἶμαι ὁ Κύριος, αὐτό εἶναι τό ὄνομά μου. Τήν δόξα μου δέν θά τήν δώσω σέ ἄλλον, οὔτε τήν φήμη μου στά εἴδωλα. Οἱ ἐξαγγελίες οἱ παλιές ἐκπληρώθηκαν, καινούριες ἀναγγέλω τώρα· ὅσα εἶναι νά γίνουν σας τά ἀναγγέλω ἀπό πρίν»

γ΄ Ἡ τρίτη πού ἀναγγέλλει τόν νέο Μωϋσῆ.

Σ’ αὐτή ὁμιλεῖ ὁ Προφήτης καί Νομοθέτης τοῦ Ἰσραήλ Μωϋσῆς στούς Ἰσραηλῖτες καί ἀναγγέλλει, ὅτι μετά ἀπ’ αὐτόν ὁ Κύριος θά τούς δώσει ἕνα Νέο Νομοθέτη στόν ὁποῖο ὀφείλουν νά ὑπακούουν. 

«Προφήτην ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου ὡς ἐμέ ἀναστήσει σοι Κύριος ὁ Θεός σου, αὐτοῦ ἀκούσεσθε» (Δευτερονομίου ιη΄ 15)

Δηλαδή : «Προφήτη θά ἀναστήσει γιά σένα ἐκ τοῦ μέσου σου, Κύριος ὁ Θεός σου, ἕνα ἐκ τῶν συμπατριωτῶν σου ὡς ἐμέ, εἰς τόν ὁποῖον θά ὑπακούσεις»

Ἔχοντες αὐτά ὑπ’ ὄψιν του ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἀναφέρεται καί συγκρίνει τούς δύο Νομοθέτες τόν παλαιό Μωϋσῆ καί τόν Νέο Ἰησοῦ κατάτήν ἀποστολή τους.

«τι νμος δι Μωϋσως δθη, χρις κα λθεια δι ησο Χριστο γνετο» (Ἰωάννου α΄ 17 )

Δηλαδή: «Ὁ νόμος δόθηκε διά το Μωυσ, χάρη θεϊκή μως κι λήθεια ρθε σ’ μς διά το ησο Χριστο»

* * * * *

  1. Σκοπός καί καρπός τοῦ γεγονότος τῆς Μεταμορφώσεως

α΄. Ἡ Μεταμόρφωση ἐπιβεβαιώνει τήν ὁμολογία τοῦ Πέτρου ἐξ ὀνόματος τῶν Μαθητῶν πού ἔγινε στήν Καισάρεια τοῦ Φιλίππου, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ Χριστός.

«Κα ξλθεν ησος κα ο μαθητα ατο ες τς κμας Καισαρεας τς Φιλππου· κα ν τ δ πηρτα τος μαθητς ατο λγων ατος· Τνα με λγουσιν ο νθρωποι εναι; ο δ πεκρθησαν· ωννην τν βαπτιστν, κα λλοι λαν, λλοι δ να τν προφητν. κα ατς λγει ατος· μες δ τνα με λγετε εναι; ποκριθες δ Πτρος λγει ατ· Σ ε Χριστς» (Μάρκου η΄ 27-29)

Δηλαδή : « ησος καί ο μαθητές το βγκαν στά χωριά τς Καισάρειας το Φιλίππου. Καθώς πήγαιναν, ρώτησε τούς μαθητές του; «Ποιός λένε ο νθρωποι τι εμαι;» Κι ατοί το πάντησαν: «Λένε τι εσαι ωάννης βαπτιστής, λλοι τι εσαι λίας, λλοι τι εσαι νας πό τούς προφτες». Κι ησος τούς ρώτησε: «Κι σες ποιός λέτε τι εμαι;» ποκρίθηκε Πέτρος καί το επε: «σύ εσαι Μεσσίας»»

β΄. Ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς γράφει ὅτι ἡ Μεταμόρφωση ἔγινε ἐνῶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός προσηύχετο :

«γνετο δ μετ τος λγους τοτους σε μραι κτ κα παραλαβν τν Πτρον κα ωννην κα Ἰάκωβον νβη ες τ ρος προσεξασθαι. κα γνετο ν τ προσεχεσθαι ατν τ εδος το προσπου ατο τερον κα ματισμς ατο λευκς ξαστρπτων» (Λουκᾶ θ΄ 28-29)

Δηλαδή : «Ὀχτώ περίπου μέρες ὕστερα ἀπό τότε πού εἶπε τά λόγια αὐτά, πῆρε τόν Πέτρο, τόν Ἰωάννη καί τόν Ἰάκωβο κι ἀνέβηκε στό βουνό νά προσευχηθεῖ. Τήν ὥρα πού προσευχόταν, ἡ ὄψη τοῦ προσώπου τοῦ ἔγινε διαφορετική καί τά ροῦχα τοῦ ἄσπρα κι ἀστραφτερά».

Ἐκ τῆς πληροφορίας αὐτῆς ἀναδεικνύεται ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς ἐφ’ ὅσον ἡ προσευχή ἑνώνει τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό.

γ΄. Ἡ Μεταμόρφωση καθιερώνει τήν ἀποκάλυψη τοῦ Ἰησοῦ, ὡς Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου, πού πάσχει καί δοξάζεται, καί τοῦ Ὁποίου ὁ θάνατος καί ἡ ἀνάσταση θά εἶναι ἡ ἐκπλήρωση τῶν Γραφῶν.

Αὐτό προκύπτει ἀπό την συζήτηση πού εἶχαν οἱ δύο ἄνδρες Μωϋσῆς καί Ἠλίας πού συζητοῦσαν μαζί Του κατά τήν ὥρα τῆς Μεταμορφώσεώς Του

«Κα δο νδρες δο συνελλουν ατ, οτινες σαν Μωϋσς κα λας, ο φθντες ν δξ λεγον τν ξοδον ατο ν μελλε πληρον ν ερουσαλμ» (Λουκᾶ θ΄ 30-31)

Δηλαδή : «Ξαφνικά δύο ἄντρες ἄρχισαν νά μιλοῦν μαζί του: ἦταν ὁ Μωυσῆς κι ὁ Ἠλίας, οἱ ὁποῖοι παρουσιάστηκαν μέ λαμπρότητα καί μιλοῦσαν γιά τό θάνατό του στήν Ἱερουσαλήμ, μέ τόν ὁποῖο θά ἐκπλήρωνε τήν ἀποστολή του».

Μετά τήν Μεταμόρφωση ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἄρχισε νά προαναγγέλει στούς Μαθητές Του τό πάθος Του, τόν σταυρικό θάνατό Του καί τήν ἀνάστασή Του

«Κα ρξατο διδσκειν ατος τι δε τν υἱὸν το νθρπου πολλ παθεν, κα ποδοκιμασθναι π τν πρεσβυτρων κα τν ρχιερων κα τν γραμματων, κα ποκτανθναι κα μετ τρες μρας ναστναι» (Μάρκου η΄ 31)

Δηλαδή : «Ὁ Ἰησοῦς ἄρχισε νά τούς διδάσκει ὅτι πρέπει ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου νά πάθει πολλά, νά ἀποδοκιμαστεῖ ἀπό τούς πρεσβυτέρους καί τούς ἀρχιερεῖς καί τούς γραμματεῖς, νά θανατωθεῖ καί μετά τρεῖς μέρες ν’ ἀναστηθεῖ»

δ΄. Ἡ Μεταμόρφωση ἀποκαλύπτει τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ, τοῦ ἀγαπημένου καί ὑπερβατικοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πού κατέχει τήν ἴδια τήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Αὐτό μαρτυρεῖται ἀπό ὅσα συνέβησαν :

«Κα μεθ' μρας ξ παραλαμβνει ησος τν Πτρον κα τν Ἰάκωβον κα τν ωννην κα ναφρει ατος ες ρος ψηλν κατ' δαν μνους· κα μετεμορφθη μπροσθεν ατν, κα τ μτια ατο γνετο στλβοντα, λευκ λαν ς χιν, οα γναφες π τς γς ο δναται οτω λευκναι…κα γνετο νεφλη πισκιζουσα ατος, κα λθε φων κ τς νεφλης λγουσα· Οτς στιν υἱός μου γαπητς· ατο κοετε» (Μάρκου θ΄ 2-3, 7).

Δηλαδή: «Ὕστερα πό ξι μέρες, παίρνει ησος διαιτέρως μόνο τόν Πέτρο, τόν άκωβο καί τόν ωάννη, καί τούς νεβάζει σ’ να ψηλό βουνό. κε μεταμορφώθηκε μπροστά τους, τα ροχα το γιναν στραφτερά, κατάλευκα σάν τά χιόνι, τόσο πού κανένας βαφέας πάνω στή γ δέν μποροσε νά τά κάνει τόσο λευκάρθε τότε να σύννεφο καί τούς σκέπασε, καί μία φωνή κούστηκε μέσα πό τό σύννεφο: «Ατός εναι γαπημένος μου Υός ατόν νά κοτε».

ε΄. Ἡ Μεταμόρφωση φανέρωνει τόν Ἰησοῦ καί τόν λόγο Του ὡς νέο Νόμο, ὅπως ἀναφέρθηκε προηγουμένως.

« νμος δι Μωϋσως δθη, χρις κα λθεια δι ησο Χριστο γνετο» (Ἰωάννου α΄ 17 )

Δηλαδή: «Ὁ νόμος δόθηκε διά το Μωυσ, χάρη θεϊκή μως κι λήθεια ρθε σ’ μς διά το ησο Χριστο»

στ΄. Ἡ Μεταμόρφωση προπορεύεται καί προεικονίζει τό γεγονός τοῦ Πάσχα (τήν Σταύρωση καί τήν Ἀνάσταση), πού διά τῆς ὁδοῦ τοῦ σταυροῦ, θά ὁδηγήσει τόν Χριστό στό ἀποκορύφωμα τῆς δόξης Του καί τοῦ υἱϊκοῦ ἀξιώματός Του. Αὐτή ἡ προκαταβολική ἐμπειρία τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ ἔχει σκοπό νά στηρίξει τούς μαθητές γιά τήν συμμετοχή τους στό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ.

ζ΄. Ἡ Μεταμόρφωση ἀναδεικνύει τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό ὡς ἔχοντα ἐξουσία ζώντων καί κεκοιμημένων, ἐφ’ ὅσον στό γεγονός ἦσαν παρόντες οἱ τρεῖς Μαθητές πού ἦσαν ζῶντες καί οἱ δύο δίκαιοι ἄνδρες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ Μωϋσῆς καί ὁ Ἠλίας.

η΄ Ἡ Μεταμόρφωση ἐξηγεῖ καί τό μυστήριο τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του, ὅταν θά ἔλθει μέ ὅλη τήν θεϊκή δόξα, μεγαλειότητα καί λαμπρότητά Του:

 «ταν δ λθ υἱὸς το νθρπου ν τ δξ ατο κα πντες ο γιοι γγελοι μετ' ατο, ττε καθσει π θρνου δξης ατο» (Ματθαίου κε΄ 31)

Δηλαδή : «ταν θά ρθει Υός το νθρώπου μέ λη του τή μεγαλοπρέπεια, καί θά τόν συνοδεύουν λοι ο γιοι γγελοι θά καθίσει στό μεγαλόπρεπο θρόνο του ».

Στήν πίστη γιά τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στηρίζεται ἡ ἐλπίδα τῆς τελικῆς σωτηρίας τοῦ πιστοῦ, ὅπως διδάσκει ὁ ἀπόστολος Παῦλος :

« Χριστς, παξ προσενεχθες ες τ πολλν νενεγκεν μαρτας, κ δευτρου χωρς μαρτας φθσεται τος ατν πεκδεχομνοις ες σωτηραν» (Πρός Ἑβραίους θ΄ 28)

Δηλαδή : «Ἔτσι κι Χριστός, φο θυσιάστηκε μία φορά γιά νά σηκώσει πάνω του τίς μαρτίες λων μας, θά μφανιστε γιά δεύτερη φορά, χι γιά ν’ ντιμετωπίσει τήν μαρτία, λλά γιά νά σώσει ατούς πού τόν προσμένουν».

Τά αὐτά ἐπαναλαμβάνει καί ὁ ἀπόστολος Ἰωάννης ὁ θεολόγος :

«γαπητο, νν τκνα Θεο σμεν, κα οπω φανερθη τ σμεθα· οδαμεν δ τι ἐὰν φανερωθ, μοιοι ατ σμεθα, τι ψμεθα ατν καθς στι. 3 κα πς χων τν λπδα τατην π' ατ γνζει αυτν, καθς κενος γνς στι» (Ἰωάννου Α΄ γ΄ 2-3)

            Δηλαδή : «Ἀγαπητοί μου, τώρα εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Τί πρόκειται νά γίνου­με στό μέλλον δέν ἔχει ἀκόμα φανερωθεῖ. Ξέρουμε ὅμως πώς ὅταν ὁ Χριστός φανερωθεῖ στή δευτέρα παρουσία του, θά γίνουμε ὅμοιοι μ’ αὐτόν, γιατί θά τόν δοῦμε ὅπως πραγματικά εἶναι. Ὅποιος, λοιπόν, μ’ ἐμπιστοσύνη στό Χριστό ἔχει αὐτή τήν ἐλπίδα, προετοιμάζεται, κα­θαρίζει τόν ἑαυτό του ἀπό τήν ἁμαρτία, ἔχοντας ὡς πρότυπο τήν καθα­ρότητα ἐκείνου»

            Ὁ Εὐαγγελιστής προτρέπει τόν πιστό νά μείνει ἑνωμένος μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό γιά νά ἔχει τό θάρρος νά Τόν ἀντικρύσει ὅταν θά ἔλθει καί νά μήν αἰσθανθεῖ ντροπή καί φόβο: 

«Κα νν, τεκνα, μνετε ν ατ, να ταν φανερωθ χωμεν παρρησαν κα μ ασχυνθμεν π' ατο ν τ παρουσίᾳ ατο. Ἐὰν εδτε τι δκαις στι, γινσκετε τι πς ποιν τν δικαιοσνην ξ ατο γεγννηται » (Ἰωάννου Α΄ β΄ 28-29)

        Δηλαδή : «Καί τώρα, παιδιά μου, νά μένετε ἔτσι ἑνωμένοι μ’ αυτόν, ὥστε, ὅταν φανερωθεῖ στή δευτέρα παρουσία του, νά ἔχουμε θάρρος καί νά μή νιώσουμε ντροπή ἀντικρίζοντάς τον. Ἀφοῦ ξέρετε πώς ὁ Χριστός εἶναι δίκαιος, πρέπει ἐπίσης νά ξέρετε πώς κι ὅποιος πράττει δί­καια εἶναι παιδί τοῦ Θεοῦ»

Οἱ ἅγιοι θά συμμετάσχουν στήν δόξα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ κατά τήν διαβεβαίωσή Του :

«Ττε ο δκαιοι κλμψουσιν ς λιος ν τ βασιλείᾳ το πατρς ατν. χων τα κοειν κουτω» (Ματθαίου ιγ΄ 43)

Δηλαδή : «Τότε ο εσεβες θά λάμψουν σάν τόν λιο στή βασιλεία το Πατέρα τους. ποιος χει ατιά γιά ν’ κούει, ς κούει»

Τήν ἴδια πίστη διδάσκει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος:

«ταν Χριστς φανερωθ, ζω μν, ττε κα μες σν ατ φανερωθσεσθε ν δξ» (Πρός Κολοσσαεῖς γ΄ 4)

            Δηλαδή : «Ὅταν Χριστός, πού εναι ληθινά ζωή μας, φανερωθε, τότε κι σες, στήν παρουσία του, θά φανερωθετε μαζί του δοξασμένοι »

Οἱ Χριστιανοί ἀφοῦ διά τοῦ βαπτίσματος ἔχουν γίνει μέτοχοι στό μυστήριο τῆς Ἀναστάσεως πού προεικονίζει ἡ Μεταμόρφωση, καλοῦνται ἤδη ἀπό τώρα νά μεταμορφώνονται ὅλο ἕνα καί περισσότερο μέ τήν χάρη τοῦ Κυρίου (Πρός Κορινθίους γ΄18 ) ὥσπου νά μεταμορφωθοῦν ἐντελῶς καί σωματικά στήν δευτέρα παρουσία (Πρός Φιλιππισίους γ΄ 21)

Μέ τήν ἐπίγεια συμμετοχή τους στά πάθη τοῦ Χριστοῦ κάθε αὐθεντική συνάντηση μέ τόν Κύριο Ἰησοῦ διαδραματίζει περίπου τόν ἴδιο ρόλο στήν στήριξη τῆς πίστεως τους, ὅπως ἡ Μεταμόρφωση στήν στήριξη τῆς πίστεως τῶν Μαθητῶν Του.   

20181205 165004

Ιερά Μητρόπολη

Καισαριανής Βύρωνος & Υμηττού

Φορμίωνος 83

16121, Καισαριανή

Τηλ. : 210 7224123 - 210 7237133

Fax : 210 7223584

email :info@imkby.gr

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

images