Ὁ Υἱός ὁ ἀγαπητός
ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Ὅταν ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός μεταμορφωνόταν ἐνώπιον τῶν τριῶν προκρίτων Μαθητῶν Του Πέτρου, Ἰωάννου καί Ἰακώβου ἀκούσθηκε
ἡ φωνή τοῦ Ἐπουρανίου Πατρός πού παρουσίαζε τόν Υἱό Του τόν Μονογενῆ στούς τρεῖς Μαθητές καί κατ’ ἐπέκταση στόν κόσμο ὁλόκληρο λέγοντας τό
«Οὗτος ἐστίν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθαίου ιζ΄ 5)
- Τρεῖς φορές ὁ Ἐπουράνιος Θεός καί Πατέρας μαρτύρησε, βεβαίωσε τούς ἀνθρώπους γιά τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, παρουσιάζοντας στόν κόσμο. Ἡ πρώτη ὅταν βαπτίσθηκε καί ἄκουσε τήν μαρτυρία Του ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καί Βαπτιστής (Ματθαίου γ΄ 17· Ἰωάννου α΄ 29-34). Ἡ δεύτερη φορά ἦταν στήν μεταμόρφωση καί ἄκουσαν τήν μαρτυρία οἱ τρεῖς Ἀπόστολοι. Ἡ τρίτη φορά ἡ φωνή ἀκούσθηκε στόν Ναό τῶν Ἱεροσολύμων (Ἰωάννου ιβ΄ 28-29) καί τήν ἄκουσαν οἱ συγκεντρομένοι Ἰουδαῖοι.
Τήν σπουδαιότητα τῆς μαρτυρίας αὐτῆς γιά τό πρόσωπό Του, τήν καταγωγή Του καί τήν ἀποστολή Του ἐπικαλέσθηκε ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός ἀπευθυνόμενος στούς ἀπίστους Ἰουδαίους.
«᾿Εὰν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ, ἡ μαρτυρία μου οὐκ ἔστιν ἀληθής. ἄλλος ἐστὶν ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμοῦ, καὶ οἶδα ὅτι ἀληθής ἐστιν ἡ μαρτυρία ἣν μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ. ὑμεῖς ἀπεστάλκατε πρὸς ᾿Ιωάννην, καὶ μεμαρτύρηκε τῇ ἀληθείᾳ· ἐγὼ δὲ οὐ παρὰ ἀνθρώπου τὴν μαρτυρίαν λαμβάνω, ἀλλὰ ταῦτα λέγω ἵνα ὑμεῖς σωθῆτε. ἐκεῖνος ἦν ὁ λύχνος ὁ καιόμενος καὶ φαίνων, ὑμεῖς δὲ ἠθελήσατε ἀγαλλιαθῆναι πρὸς ὥραν ἐν τῷ φωτὶ αὐτοῦ. ἐγὼ δέ ἔχω τὴν μαρτυρίαν μείζω τοῦ ᾿Ιωάννου· τὰ γὰρ ἔργα ἃ ἔδωκέ μοι ὁ πατὴρ ἵνα τελειώσω αὐτά, αὐτὰ τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ, μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ ὅτι ὁ πατήρ με ἀπέσταλκε. καὶ ὁ πέμψας με πατήρ, αὐτὸς μεμαρτύρηκε περὶ ἐμοῦ. οὔτε φωνὴν αὐτοῦ ἀκηκόατε πώποτε οὔτε εἶδος αὐτοῦ ἑωράκατε, καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ οὐκ ἔχετε μένοντα ἐν ὑμῖν, ὅτι ὃν ἀπέστειλεν ἐκεῖνος, τούτῳ ὑμεῖς οὐ πιστεύετε. ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ· καὶ οὐ θέλετε ἐλθεῖν πρός με ἵνα ζωὴν ἔχητε. δόξαν παρὰ ἀνθρώπων οὐ λαμβάνω· ἀλλ' ἔγνωκα ὑμᾶς ὅτι τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔχετε ἐν ἑαυτοῖς. ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, καὶ οὐ λαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε. πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε; μὴ δοκεῖτε ὅτι ἐγὼ κατηγορήσω ὑμῶν πρὸς τὸν πατέρα· ἔστιν ὁ κατηγορῶν ὑμῶν Μωϋσῆς, εἰς ὃν ὑμεῖς ἠλπίκατε. εἰ γὰρ ἐπιστεύετε Μωϋσεῖ, ἐπιστεύετε ἂν ἐμοί· περὶ γὰρ ἐμοῦ ἐκεῖνος ἔγραψεν. εἰ δὲ τοῖς ἐκείνου γράμμασιν οὐ πιστεύετε, πῶς τοῖς ἐμοῖς ρήμασι πιστεύσετε;» (Ἰωάννου ε΄ 31-47)
Δηλαδή : «Ἄν ἐγώ ἔδινα μαρτυρία γιά τόν ἑαυτό μου, αὐτή ἡ μαρτυρία μου θά μποροῦσε νά μήν εἶναι ἀληθινή. Ἄλλος ὅμως εἶναι πού δίνει μαρτυρία γιά μένα, καί ξέρω πώς ὅ,τι λέει γιά μένα εἶναι ἀληθινό. Ἐσεῖς στείλατε ἀπεσταλμένους στόν Ἰωάννη, κι αὐτός εἶπε τήν ἀλήθεια. Βέβαια, ἐγώ δέν ἔχω ἀνάγκη ἀπό τή μαρτυρία ἑνός ἀνθρώπου· σᾶς τά λέω ὅμως αὐτά, γιά νά σᾶς δώσω τή δυνατότητα νά σωθεῖτε. Ὁ Ἰωάννης ἦταν τό ἀναμμένο λυχνάρι πού φωτίζει, κι ἐσεῖς θελήσατε γιά λίγο στό φῶς του νά χαρεῖτε». Ἐγώ ὅμως ἔχω γιά τόν ἑαυτό μου μαρτυρία ἀνώτερη ἀπό τοῦ Ἰωάννη· γιατί τά ἔργα πού μοῦ ἀνέθεσε ὁ Πατέρας νά τελειώσω, αὐτά τά ἔργα πού ἐπιτελῶ, μαρτυροῦν γιά μένα πώς εἶμαι σταλμένος ἀπό τόν Πατέρα. Ὁ Πατέρας πού μέ ἔστειλε, αὐτός ὁ ἴδιος ἔχει δώσει μαρτυρία γιά μένα. Ἐσεῖς ὅμως οὔτε τή φωνή του ἔχετε ποτέ ἀκούσει οὔτε τή μορφή του ἔχετε δεῖ, καί τό λόγο του δέν τόν ἔχετε μόνιμα μέσα στήν καρδιά σας, γιατί ἐσεῖς δέν πιστεύετε σ’ αὐτόν πού ἔστειλε ἐκεῖνος. Ἐσεῖς μελετᾶτε μέ ζῆλο τίς Γραφές, μέ τήν πεποίθηση πώς σ’ αὐτές βρίσκει κανείς τήν αἰώνια ζωή· ἀκριβῶς ὅμως αὐτές εἶναι πού δίνουν μαρτυρία γιά μένα. Κι ὅμως δέν εἶστε πρόθυμοι νά ἔρθετε κοντά μου, γιά νά βρεῖτε τήν ἀληθινή ζωή». Δέν ἐπιζητῶ νά μέ τιμοῦν οἱ ἄνθρωποι. Ἐσᾶς ὅμως σᾶς ξέρω· ξέρω πώς μέσα σας δέν ἀγαπᾶτε τό Θεό. Ἐγώ ἦρθα ἐξουσιοδοτημένος ἀπό τόν Πατέρα μου, ἐσεῖς ὅμως δέ μέ παραδέχεστε· ἄν ἔρθει κάποιος ἄλλος ἀπό δική του πρωτοβουλία, αὐτόν θά τόν δεχτεῖτε. Πῶς ὅμως μπορεῖτε ἐσεῖς νά πιστέψετε, ἀφοῦ ἀποζητᾶτε τόν ἔπαινο ὁ ἕνας του ἄλλου, καί δέν ἐπιδιώκετε τόν ἔπαινο τοῦ μοναδικοῦ Θεοῦ; Μή νομίσετε πώς ἐγώ θά σᾶς κατηγορήσω μπροστά στό δικαστήριο τοῦ Πατέρα· ὑπάρχει ὁ κατήγορός σας, κι αὐτός εἶναι ὁ Μωυσῆς, στόν ὁποῖο ἔχετε στηρίξει τίς ἐλπίδες σας. Γιατί, ἄν ἀληθινά πιστεύατε ὅσα ἔγραψε ὁ Μωυσῆς, θά πιστεύατε καί σ’ ἐμένα, ἀφοῦ ἐκεῖνος ἔγραψε γιά μένα. Ἄν ὅμως δέν πιστεύετε ἀληθινά σ’ ὅ,τι ἔγραψε ἐκεῖνος, πῶς θά πιστέψετε στά δικά μου λόγια;»
Στήν ὁμιλία Του αὐτή ὁ Κύριος ἐπικαλέσθηκε τήν μαρτυρία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, τήν μαρτυρία τῶν Γραφῶν, τήν μαρτυρία τοῦ Ἐπουρανίου Πατρός καί τήν μαρτυρία τῶν ἔργων Του.
* * * * *
- Ἄς δοῦμε ἀναλυτικώτερα τά νοήματα αὐτῆς τῆς μαρτυρίας στήν Μεταμόρφωση:
1)Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἀποκαλεῖται Υἱός τοῦ Ἐπουρανίου Πατέρα.
Ἤδη στήν Παλαιά Διαθήκη στούς Ψαλμούς πού ἀναφέρονται στόν Μεσσία ὁ Θεός ἐπιβεβαιώνει καί ἐπισφραγίζει τήν θεία καταγωγή τοῦ Μεσσία καί τήν σχέση Του μαζί Του, ὅτι εἶναι Υἱός Του.
Ἡ ἀναφορά αὐτή εἶναι σημαντική διότι ὁ Κύριος ἀποκαλύπτει αὐτή τήν ἀναγνώρισή Του ἀπό τόν Θεό Πατέρα.
«Κύριος εἶπε πρός μέ: Υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε» (Ψαλμοῦ β΄ 7)
Δηλαδή : «Ὁ Κύριος εἶπε πρός ἐμέ. Γιός μου εἶσαι ἐσύ, σήμερα σέ γέννησα»
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπικαλεῖται αὐτή τήν μαρτυρία τοῦ Ἐπουρανίου Πατρός γιά τόν Κύριο μας Ἰησοῦ Χριστό γιά νά τεκμηριώσει τήν θεία καταγωγή τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ
«Οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ' ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε» (Πρός Ἑβραίους ε΄ 5)
Δηλαδή : «Ἔτσι κι ὁ Χριστός, δέν τίμησε ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του μέ τό ἀξίωμα τοῦ ἀρχιερέα, ἀλλά τοῦ τό ἔδωσε ἐκεῖνος πού τοῦ εἶπε: Εἶσαι ὁ Υἱός μου, ἐγώ σήμερα σέ γέννησα»
«Ὡς καὶ ἐν τῷ ψαλμῷ τῷ δευτέρῳ γέγραπται· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε» (Πράξεων ιγ΄ 33)
Δηλαδή : «Ὅπως εἶναι γραμμένο στό δεύτερο Ψαλμό: Ἐσύ εἶσαι ὁ «Υἱός μου, σήμερα ἐγώ σέ γέννησα »
Ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ ἀπευθυνόμενος στήν Παρθένο Μαρία ἀποκαλύπτει τήν ταυτότητα τοῦ υἱοῦ πού πρόκειται νά συλλάβει καί νά γεννήσει.
«Οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυῒδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ» (Λουκᾶ α΄ 32)
Δηλαδή : «Αὐτός θά γίνει μέγας καί θά ὀνομαστεῖ Υἱός τοῦ Ὑψίστου. Σ’ αὐτόν θά δώσει ὁ Κύριος ὁ Θεός τό θρόνο τοῦ Δαβίδ, τοῦ προπάτορά του».
Στόν λόγο αὐτό τοῦ Ἀρχαγγέλου ἀναφέρονται οἱ δύο φύσεις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τό «Υἱός Ὑψίστου» ἡ θεία φύση καί τό «θρόνο Δαβίδ τοῦ Πατρός αὐτοῦ» ἡ ἀνθρώπινη. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἔθεσε στούς Ἰουδαίους τό ἐρώτημα τίνος υἱός εἶναι ὁ Μεσσίας ἑρμηνεύοντας τόν μεσσιανικό ρθ (ρι΄) Ψαλμό (Ματθαίου κβ΄ 41-46)
Ἐπίσης ὁ Κύριός μας Ἰησοῡς Χριστός σέ πολλές ὁμιλίες Του ἀναφέρθηκε σ’ αὐτή τήν θεία καταγωγή καί σχέση Του μέ τόν Ἐπουράνιο Θεό Πατέρα. Δωδεκαετής στόν Ναό τῶν Ἱεροσολύμων ἀπολογήθηκε στήν ἀνησυχήσασα ἁγία Μητέρα Του, ὅτι ἔπρεπε νά μήν ἀνησυχεῖ πού δέν ἐπέστρεψε μαζί Της στήν Ναζαρέτ ἐπειδή παρέμεινε στό σπίτι τοῦ Πατέρα Του (Λουκᾶ β΄ 49-50). Οἱ Ἰουδαῖοι ἐσκανδαλίζοντο ὅταν ἔλεγε τόν Θεό Πατέρα Του (Ἰωάννου ε΄ 18).
Ἐνώπιον τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Συνεδρίου καί τοῦ Ἀρχιερέως πού Τόν ἀνέκρινε καί Τόν κατεδίκασε στόν διά σταυρώσεως θάνατο παραδέχθηκε ὅτι εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ (Λουκᾶ κβ΄ 70)
* * * * *
- Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἀποκαλεῖται Υἱός ἀγαπητός ἐπειδή:
α- Εἶναι ἑνωμένος μέ τόν Πατέρα.
Ἀπεθυνόμενος στούς Ἰουδαίους διεκήρυξε αὐτή τήν ἑνότητα λέγοντας.
«Ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ ἕν ἐσμεν» (Ἰωάννου ι΄ 30)
Δηλαδή : «Ἐγώ κι ὁ Πατέρας εἴμαστε ἕνα».
Ὁ Πατήρ καί ὁ Υἱός ἔχουν κοινά ἰδιώματα, ὅπως διεκήρυξε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός.
«Ὅσα ἔχει ὁ Πατήρ ἐμά ἐστίν» (Ἰωάννου ιστ΄15)
Δηλαδή : «Ὅλα ὅσα ἀνήκουν στόν Πατέρα εἶναι δικά μου»
«Καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστι καὶ τὰ σὰ ἐμά» (Ἰωάννου ιζ΄ 17)
Δηλαδή : «Κι ὅλα ὅσα εἶναι δικά μου εἶναι καί δικά σου, καί τά δικά σου εἶναι καί δικά μου».
Ἡ ἑνότητα μέ τόν Πατέρα συνεπάγεται καί τήν ἑνότητα τῶν ἀνθρώπων μαζί Του καί μέ τόν Πατέρα, ὅπως ἐξομολογούμενος ἐδήλωσε:
«Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ γνώσεσθε ὑμεῖς ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρί μου καὶ ὑμεῖς ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν ὑμῖν» (Ἰωάννου ιδ΄ 20)
Δηλαδή : «Ὅταν ἔρθει ἐκείνη ἡ μέρα, θά τό καταλάβετε ὅτι ἐγώ εἶμαι ἀχώριστος ἀπό τόν Πατέρα, κι ἐσεῖς ἀπό μένα, κι ἐγώ ἀπό σᾶς»
Ἀπό τά ἐν συνεχείᾳ χωρία ἀποδεικνύει ὅτι ἡ ἑνότητα ἐπεκτείνεται καί στόν τρόπο στήν σχέση πού ἔχουν οἱ ἄνθρωποι μέ τόν Κύριος Ἰησοῦ Χριστό.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός πρός τούς μαθητές Του.
«Ὁ ἐμὲ μισῶν καὶ τὸν πατέρα μου μισεῖ. εἰ τὰ ἔργα μὴ ἐποίησα ἐν αὐτοῖς ἃ οὐδεὶς ἄλλος πεποίηκεν, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δὲ καὶ ἑωράκασι καὶ μεμισήκασι καὶ ἐμὲ καὶ τὸν πατέρα μου» (Ἰωάννου ιε΄ 23-24)
Δηλαδή : «Ὅποιος μισεῖ ἐμένα, μισεῖ καί τόν Πατέρα μου. Ἄν δέν εἶχα κάνει ἀνάμεσά τους τά ἔργα πού κανείς ἄλλος δέν ἔκανε, δέ θά εἶχαν ἁμαρτία. Τώρα ὅμως καί τά ἔργα ἔχουν δεῖ καί μᾶς ἔχουν μισήσει κι ἐμένα καί τόν Πατέρα μου»
«Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με» (Λουκᾶ ι΄ 16)
Δηλαδή : «Ὅποιος ἀκούει ἐσᾶς, ἀκούει ἐμένα· ὅποιος ἀπορρίπτει ἐσᾶς, ἀπορρίπτει ἐμένα· κι ὅποιος ἀπορρίπτει ἐμένα, ἀπορρίπτει αὐτόν πού μ’ ἔστειλε»
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός πρός τόν Θεό Πατέρα.
«Καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάννου ιζ΄ 2)
Δηλαδή : «Ἐσύ τοῦ ἔδωσες ἐξουσία πάνω σέ ὅλους τους ἀνθρώπους ἔτσι θά δώσει κι αὐτός τήν αἰώνια ζωή σέ ὅλους αὐτούς πού τοῦ ἐμπιστεύτηκες»
β΄. Ὑπακούει στόν Θεό Πατέρα.
Τήν ὑπακοή τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν Θεό Πατέρα ἐξαίρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος μέ τούς λόγους:
«Καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ» (Πρός Φιλιππησίους β΄ 8)
Δηλαδή : «Ταπεινώθηκε θεληματικά ὑπακούοντας μέχρι θανάτου. καί μάλιστα θανάτου σταυρικοῦ».
Αὐτή ἡ ὑπακοή φανερώθηκε, ὅταν ἀποδέχθηκε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατέρα νά θυσιασθεῖ γιά τούς ἀνθρώπους.
«Πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ» (Ματθαίου κστ΄ 39)
Δηλαδή : «Πατέρα μου, ἄν εἶναι δυνατό, ἄς μήν πιῶ αὐτό τό ποτήρι ὅμως ἄς μή γίνει τό δικό μου θέλημα ἀλλά τό δικό σου»
γ΄. Ἐκτελεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατέρα.
Ἡ ὑπακοή τοῦ Υἱοῦ στόν Πατέρα ἀποδεικνύεται ἀπό τούς λόγους στήν Γεθσημανῆ:
«Πάτερ μου, εἰ οὐ δύναται τοῦτο τὸ ποτήριον παρελθεῖν ἀπ᾿ ἐμοῦ ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω τὸ θέλημά σου» (Ματθαίου κστ΄ 42)
Δηλαδή : ««Πατερά μου, ἄν δέν μπορῶ ν’ ἀποφύγω αὐτό τό ποτήρι ἀλλά πρέπει νά τό πιῶ, ἄς γίνει τό θέλημά σου»
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐξηγεῖ ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός κατήργησε μέ τήν σταυρική θυσία Του τίς αἱματηρές θυσίες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέ τήν θυσία τῆς δικῆς Του ζωῆς στόν σταυρό πού οὐσιαστικά εἶναι ἡ θυσία τῆς ὑποταγῆς τοῦ θελήματος τῆς ἀνθρώπινης φύσεως στό θέλημα τοῦ Οὐρανίου Πατρός.
«Διὸ εἰσερχόμενος εἰς τὸν κόσμον λέγει· θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας, σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι· ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ εὐδόκησας· τότε εἶπον· ἰδοὺ ἥκω, ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περὶ ἐμοῦ, τοῦ ποιῆσαι, ὁ Θεός, τὸ θέλημά σου. ἀνώτερον λέγων ὅτι θυσίαν καὶ προσφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ἠθέλησας οὐδὲ εὐδόκησας, αἵτινες κατὰ τὸν νόμον προσφέρονται, τότε εἴρηκεν· ἰδοὺ ἥκω τοῦ ποιῆσαι, ὁ Θεός, τὸ θέλημά σου. ἀναιρεῖ τὸ πρῶτον ἵνα τὸ δεύτερον στήσῃ. ἐν ᾧ θελήματι ἡγιασμένοι ἐσμὲν διὰ τῆς προσφορᾶς τοῦ σώματος τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐφάπαξ» (Πρός Ἑβραίους ι΄ 5-10)
Δηλαδή: «Γι’ αὐτό, κατά τόν ἐρχομό του στόν κόσμο ὁ Χριστός εἶπε στό Θεό: Δέ θέλεις θυσίες καί προσφορές, ἀλλά μοῦ ἑτοίμασες ἀνθρώπινο σῶμα. Δέ σοῦ ἀρέσουν ὁλοκαυτώματα καί θυσίες γιά συγχώρηση ἁμαρτιῶν. Τότε εἶπα: «νά μέ, Θεέ, ἔρχομαι νά κάνω τό θέλημά σου, ὅπως εἶναι γραμμένο γιά μένα στό νόμο». Ἀφοῦ εἶπε πρῶτα «δέν θέλεις θυσίες καί προσφορές» καί «δέν σοῦ ἀρέσουν ὁλοκαυτώματα καί θυσίες γιά συγχώρηση ἁμαρτιῶν», πού προσφέρονται σύμφωνα μέ τίς διατάξεις τοῦ νόμου, ὕστερα εἶπε: «Νά με, ἔρχομαι νά κάνω τό θέλημά σου». Ἀναιρεῖ δηλαδή τίς θυσίες καί τίς ἀντικαθιστᾶ μέ τή δική του. Ἐξαιτίας αὐτοῦ του «θελήματος» ἔχουμε ἐξαγνιστεῖ μία γιά πάντα μέ τήν προσφορά τοῦ σώματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»
δ΄. Ταπεινώνεται ἑκούσια.
Τήν ταπείνωση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξαίρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος :
«Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, 8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ» (Πρός Φιλιππησίους β΄ 5-8)
Δηλαδή : «Νά ὑπάρχει μεταξύ σας τό ἴδιο φρόνημα πού εἶχε κι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος, ἄν καί ἦταν Θεός, δέ θεώρησε τήν ἰσότητά του μέ τό Θεό ἀποτέλεσμα ἁρπαγῆς, ἀλλά τά ἀπαρνήθηκε ὅλα, πῆρε μορφή δούλου κι ἔγινε ἄνθρωπος· καί ὄντας πραγματικός ἄνθρωπος ταπεινώθηκε θεληματικά ὑπακούοντας μέχρι θανάτου. καί μάλιστα θανάτου σταυρικοῦ»
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός κάλεσε τούς μαθητές Του νά Τόν μιμηθοῦν στήν ταπείνωση:
« Μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ » (Ματθαίου ια΄ 29)
Δηλαδή : «Διδαχτεῖτε ἀπό τό δικό μου παράδειγμα, γιατί εἶμαι πράος καί ταπεινός στήν καρδιά»
ε΄. Ἔχει αὐταπάρνηση
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἐξηγεῖ, ὅτι εἶναι Υἱός ἀγαπητός ἐπειδή θυσιάζεται καί προσφέρεται γιά νά σωθοῦν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδεικνύοντας τήν δύναμη καί τήν ἀξία τῆς αὐτοθυσίας λέγοντας.
«Διὰ τοῦτο ὁ πατήρ με ἀγαπᾷ, ὅτι ἐγὼ τίθημι τὴν ψυχήν μου, ἵνα πάλιν λάβω αὐτήν. οὐδεὶς αἴρει αὐτὴν ἀπ' ἐμοῦ, ἀλλ' ἐγὼ τίθημι αὐτὴν ἀπ' ἐμαυτοῦ· ἐξουσίαν ἔχω θεῖναι αὐτήν, καὶ ἐξουσίαν ἔχω πάλιν λαβεῖν αὐτήν· ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔλαβον παρὰ τοῦ πατρός μου» (Ἰωάννου ι΄ 17-18)
Δηλαδή : «Γι’ αὐτό ὁ Πατέρας μέ ἀγαπάει, γιατί ἐγώ θυσιάζω τή ζωή μου, ὥστε νά τήν ξαναπάρω. Κανείς δέ μοῦ τήν παίρνει, ἀλλά ἐγώ ἀπό μόνος μου τήν προσφέρω. Ἀπό μένα ἐξαρτᾶται νά τήν προσφέρω κι ἀπό μένα ἐξαρτᾶται νά τήν ξαναπάρω. Αὐτήν τήν ἐντολή ἔλαβα ἀπό τόν Πατέρα μου»
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐξηγεῖ ὅτι ἡ σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ γιά τούς ἁμαρτωλούς δείχνει τήν ἀγάπη γιά τούς ἀνθρώπους
«Συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε» (Πρός Ρωμαίους ε΄ 8)
Δηλαδή : «Ὁ Θεός ὅμως ξεπερνώντας αὐτά τά ὅρια ἔδειξε τήν ἀγάπη του γιά μας, γιατί ἐνῶ ἐμεῖς ζούσαμε ἀκόμα στήν ἁμαρτία, ὁ Χριστός ἔδωσε τή ζωή του γιά μας»
Ὁ κορυφαῖος τῶν ἀποστόλων Πέτρος τονίζει τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς αὐτοθυσίας τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
«Ὅς (δηλαδή ὁ Ἰησοῦς Χριστός) τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν· οὗ τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἰάθητε» (Α΄ Πέτρου β΄ 24)
Δηλαδή : «Αὐτός (δηλαδή ὁ Ἰησοῦς Χριστός) σήκωσε τίς ἁμαρτίες μας μέ τό ἴδιο του τό σῶμα στό σταυρό, γιά νά πεθάνουμε κι ἐμεῖς ὡς πρός τήν ἁμαρτία, καί νά ζήσουμε μέσα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ»
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἐδήλωσε ὅτι ἡ αὐτοθυσία Του συνιστᾶ τήν κορύφωση τῆς ἀγάπης γιά τούς ἀνθρώπους
«Μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (Ἰωάννου ιε΄ 13)
Δηλαδή : «Κανείς δέν ἔχει μεγαλύτερη ἀγάπη ἀπό κεῖνον πού θυσιάζει τή ζωή του γιά χάρη τῶν φίλων του»
ζ΄. Ἔζησε ἀναμάρτητος
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τήν ἠθική ὑπεροχή καί τό μεγαλεῖο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ περιγράφει μέ τούς λόγους:
«Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, ὃς οὐκ ἔχει καθ' ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας» (Πρός Ἑβραίους ζ΄ 26-27)
Δηλαδή : «Τέτοιος, λοιπόν, ἀρχιερέας μᾶς χρειαζόταν· ἅγιος, ἄκακος, ἀψεγάδιαστος, χωρίς σχέση μέ τήν ἀνθρώπινη ἁμαρτία, ὁ ὁποῖος ἀνέβηκε πάνω ἀπό τά οὐράνια. Αὐτός δέν ἔχει ἀνάγκη, ὅπως οἱ ἄλλοι ἀρχιερεῖς, νά προσφέρει καθημερινά θυσίες, πρῶτα γιά τίς δικές του ἁμαρτίες κι ὕστερα γιά τίς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ. Αὐτό τό ἔκανε μία γιά πάντα, προσφέροντας τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του».
ε΄. Ἔζησε χωρίς δόλο
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος ὁμολογεῖ τήν ἀκεραιότητα, καθαρότητα, ἀναμαρτησία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ
«Ὅς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ» (Α΄ Πέτρου β΄ 22)
Δηλαδή : «Αὐτός ἁμαρτία δέν ἔκανε, καί δόλος στό στόμα τόν δέν βρέθηκε»
στ΄ Δέν νικήθηκε ἀπό τήν κακία, τήν ἐχθρότητα καί τό μῖσος.
Ὁ ἴδιος ἀπόστολος ὁμολογεῖ ὅτι δέν διαμαρτυρήθηκε οὔτε ἀντέδρασε μπροστά στήν κακία τῶν σταυρωτῶν
«Ὅς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι δικαίως» (Α΄ Πέτρου β΄ 23)
Δηλαδή : «Τίς λοιδορίες δέν τίς ἀνταπέδιδε, κι ὅταν ἔπασχε δέν ἀπειλοῦσε, ἐμπιστευόταν στό δίκαιο Κριτή »
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει τούς πιστούς νά συμπεριφέρονται μέ μακροθυμία καί ἀνεξικακία πρός ὅσους τούς ἐχθρεύονται, ὅπως ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός:
«Εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες. μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος. ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν» (Πρός Ρωμαίους ιβ΄ 18-21)
Δηλαδή : «Ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπό σας, νά ζεῖτε εἰρηνικά μέ ὅλους. Μήν ἀγωνίζεστε, ἀγαπητοί, νά πάρετε ἐσεῖς ἐκδίκηση, γιατί αὐτό εἶναι δουλειά τοῦ Θεοῦ τήν ὥρα τῆς κρίσεως. Ὅπως λέει ἡ Γραφή: Δική μου εἶναι ἡ ἐκδίκηση, ἐγώ θά τούς τό ξεπληρώσω, λέει ὁ Κύριος. Ἄν λοιπόν πεινάει ὁ ἐχθρός σου δῶσε του νά φάει· ἄν διψάει, δῶσε του νά πιεῖ· μ’ αὐτή τήν τακτική θά τόν κάνεις νά αἰσθανθεῖ τύψεις καί ντροπή. Μήν ἀφήνεις νά σέ νικήσει τό κακό, ἀλλά νά νικᾶς τό κακό μέ τό ἀγαθό».
Στήν πρός Διόγνητο ἐπιστολή πού γράφτηκε στά τέλη τοῦ 2ου αἰώνα, ὁ συγγραφέας της περιγράφει τήν ἐμπνευσμένη ἀπ’ αὐτή τήν διδασκαλία ζωή τῶν Χριστιανῶν:
«Ἀγαποῦν ὅλους καί ὅλοι τούς καταδιώκουν. Δέν τούς ξέρουν καί ὅμως τούς καταδικάζουν. Τούς θανατώνουν καί ζωοποιοῦνται ...Λοιδοροῦνται καί εὐλογοῦν. Ὑβρίζονται καί τιμοῦν. Ἀγαθοποιοῦν καί τιμωροῦνται ὡς κακοποιοί» (Πρός Διόγνητον Ἐπιστολή, ΒΕΠΕΣ τ. 2 σ. 253).
* * * * *
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος βεβαιώνει ὅτι οἱ τρεῖς Μαθητές ἄκουσαν αὐτή τήν μαρτυρία τοῦ ἐπουρανίου Θεοῦ καί Πατέρα καί ὅτι στηριζόμενοι σ’ αὐτή τήν μαρτυρία ζοῦν καί ἀγωνίζονται στόν σκοτεινό κόσμο καί στήν κοινωνία
«Οὐ γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν, ἀλλ᾿ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος. λαβὼν γὰρ παρὰ Θεοῦ πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε ὑπὸ τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης, οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα, καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν, σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ. καὶ ἔχομεν βεβαιότερον τὸν προφητικὸν λόγον, ᾧ καλῶς ποιεῖτε προσέχοντες ὡς λύχνῳ φαίνοντι ἐν αὐχμηρῷ τόπῳ, ἕως οὗ ἡμέρα διαυγάσῃ καὶ φωσφόρος ἀνατείλῃ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν» (Β΄ Πέτρου α΄ 16-19)
Δηλαδή : «Λοιπόν, δέ βασιστήκαμε σέ περίτεχνους μύθους γιά νά σᾶς γνωστοποιήσουμε τή δυναμική ἔλευση τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέ τά ἴδια μᾶς τά μάτια εἴδαμε τό μεγαλεῖο του, τότε πού ὁ Θεός Πατέρας τοῦ ἔδωσε τιμή καί δόξα, κι ἡ ἔνδοξη μεγαλοπρέπειά του ἀναφώνησε γι’ αὐτόν τέτοια φωνή: «Αὐτός εἶναι ὁ ἀγαπητός μου Υἱός αὐτός εἶναι ὁ ἐκλεκτός μου». Κι αὐτή τή φωνή, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πού ἤμασταν μαζί του στό ἅγιο κεῖνο βουνό, τήν ἀκούσαμε νά ἔρχεται ἀπό τόν οὐρανό. Κι ἔτσι εἴμαστε περισσότερο βέβαιοι γιά τήν ἀλήθεια τοῦ κηρύγματος τῶν προφητῶν, πού καλά κάνετε καί τό προσέχετε, σάν φῶς πού φέγγει στό σκοτάδι, ὡσότου γλυκοχαράξει τό πρωινό κι ἀνατείλει στίς καρδιές σᾶς ὁ αὐγερινός»
Αὔγουστος 2015
