«Πρὸς τὴν οἰκοδομὴν τῆς ἐκκλησίας»
Δημοσιεύθηκε 30.10.2025
Τὸ Εὐαγγέλιο, στὴν παραβολὴ τοῦ ἀμπελῶνος (βλ. Ματθαίου κ΄, 1), ὁμολογεῖ ὅτι ὁ κόσμος μοιάζει μὲ ἀμπέλι, καὶ ὁ πανάγαθος Θεὸς Πατέρας μας μὲ ἕναν οἰκοδεσπότη ποὺ μᾶς προσλαμβάνει ἀπὸ τὴν ἀγορὰ ὡς ἐργάτες γιὰ νά καλλιεργήσουμε τό δικό του ἀμπέλι. Τὴν ἴδια ἀλήθεια δίδαξε ἀνοιχτὰ καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γράφοντας στὴν Α΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή του ἐκεῖνο τὸ γεμᾶτο θεολογία καὶ κοινωνικὴ σημασία κείμενο: «Συνεργοὶ τοῦ Θεοῦ εἴμαστε», καὶ παρομοιάζοντας τοὺς Χριστιανοὺς μὲ ἐργάτες ποὺ χτίζουν ἕνα μυστικὸ οἰκοδόμημα, θεμελιωμένο στὸ Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ ποὺ εἶναι ὁ ἀκρογωνιαίος λίθος.
Ἕνας προσφέρει χρυσὸ γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση αὐτοῦ τοῦ θαυμαστοῦ οἰκοδομήματος, ἄλλος ἀσήμι, ἄλλος πολύτιμους λίθους, ἄλλοι ξύλα, χόρτο ἢ καλάμι. Ποιὸ ἀπὸ αὐτὰ εἶναι ὑλικὸ σταθερό, ἀνθεκτικὸ καὶ παντοτινό; Καὶ ποιὸ θὰ καταστραφεῖ ὡς μιὰ μάταιη κι ἀνόητη προσπάθεια; Αὐτὸ θὰ τὸ φανερώσῃ ἡ τρομερὴ ἡμέρα τῆς Παρουσίας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ θὰ ἔλθει ὡς κατακαυστικὸ πῦρ (βλ. Α΄ Κορινθίους γ΄, 12-15).
Ἀλλὰ ἀφοῦ, ἐκτελώντας τὶς συνηθισμένες βιοποριστικὲς μας ἐργασίες, γινόμαστε συνεργοὶ τοῦ Θεοῦ, ὀφείλουμε, πολὺ περισσότερο, νὰ ἐπιλέξουμε προσεκτικὰ τὸ ἐπάγγελμά μας. Ἐὰν σὲ κάθε κρίσιμη καὶ καθοριστικὴ στιγμή τῆς ζωῆς μας —γέννηση, ἀρρώστια, ταξίδι, γάμος— ἀπευθυνόμαστε στὸν Θεὸ μὲ προσευχὲς ζητώντας τὴ βοήθειά Του, πολύ περισσότερο πρέπει μὲ προσευχὲς καὶ δεήσεις νὰ ποτίσουμε (πνευματικὰ) ἐκείνη τὴ μεταβατικὴ περίοδο, ὅταν, ἀφήνοντας τὴν ἥσυχη πατρικὴ στέγη, βγαίνουμε στὸν κοινωνικὸ στίβο, γιὰ νὰ ἀναλάβουμε τὴν θέση ποὺ μᾶς ὄρισε ἡ Πρόνοια τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ μας.
Ἐνίοτε μέσα ἀπὸ τίς περιστάσεις, ἄλλοτε μέσα ἀπὸ τὴν φυσικὴ ἔμφυτη ροπὴ καὶ κλίση, συχνὰ δὲ μὲ τὴν φωνὴ τῆς συνειδήσεως, ὁ Θεὸς μᾶς μιλᾶ, συστήνοντάς μας τὴν πρέπουσα ἐργασία. Ὅμως, ἀπὸ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐνδείξεις, πιὸ σαφὲς κριτήριο γιὰ τὴν ἐκλογὴ ἐπαγγέλματος πρέπει νὰ εἶναι ἡ φωτισμένη συνείδησή μας.
Ὁ κόσμος, ὡς δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι καλός· ἀλλὰ μέσα στὸ δημιούργημα εἰσχώρησε ἡ ἁμαρτία. Γι’ αὐτὸ, ἡ χριστιανικὴ ὑπόδειξη εἶναι: «Νὰ εἶστε φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀπλοῖ ὡς αἱ περιστεραὶ» (Ματθαίου ι΄, 16)· δηλαδὴ συνιστᾶ προσοχὴ καί ὥριμη σκέψη σὲ κάθε μας βῆμα. Ὑπάρχουν ἐπαγγέλματα γεμάτα πειρασμοὺς καὶ ἠθικοὺς κινδύνους, ὅπως τοῦ ἠθοποιοῦ, τοῦ ζυθοπώλου, τοῦ νυκτερινοῦ μουσικοῦ καί διάφορα ἄλλα σχετικά. Καὶ ὁ πραγματικὸς Χριστιανὸς δὲν θὰ ριχθεῖ τυφλὰ σ᾽ αὐτὰ, ἐπιλέγοντας τα.
Ἀλλὰ ἐὰν εἴμαστε πιστοί καί εἰλικρινεῖς συνεργάτες τοῦ Θεοῦ Πατρός μας, τότε δὲν ἀρκεῖ μόνον ἡ σωστὴ ἐκλογὴ τοῦ ἐπαγγέλματός μας· πρέπει καὶ στὴν ἐκτέλεσή του νὰ κρατοῦμε στάση ἀντάξια συνεργατῶν τοῦ Θεοῦ: νὰ ἀγαποῦμε τὴν ἐργασία μας, νὰ βλέπουμε σ’ αὐτὴ θεία ἀποστολή, καὶ νὰ χρησιμοποιοῦμε μέσα ποὺ δὲν θὰ δυσαρεστοῦσαν τὸν Κύριό μας καί Θεό μας.
Γιὰ τὸν Θεὸ δὲν ὑπάρχει ταπεινὸ, ἀκάθαρτο ἢ ἀσήμαντο ἔργο. Εἶσαι γεωργός, μεταλλωρῦχος, μπαλωματής, οἰκοδομικός ἐργάτης, ὑπηρέτης ἢ λοῦστρος; Δὲν πειράζει. Κράτα τὴν ἀξιοπρέπειά σου καί τά ἰδανικά σου ψηλά. Κοίτα ψηλά καί νά συνεργάζεσαι μὲ τὸν Θεό!
Δὲν εἶναι ὅλοι πλοίαρχοι σ’ ἕνα καράβι· ὁ πλοίαρχος εἶναι ἕνας, ἀλλὰ τὸ πλήρωμα ἀποτελεῖται ἀπὸ μηχανικοὺς, θερμαστὲς, ναῦτες, πλοηγούς καὶ ἄλλους. Δὲν πειράζει ἂν εἶσαι ναύτης· ὁ ναύτης εἶναι χρήσιμος καί μερικές φορές ἀνάλογα τίς περιστάσεις καί πιό χρήσιμος ἀπό ὅλους.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγει: «Τὰ μέλη τοῦ σώματος ποὺ φαίνονται ἀσθενέστερα εἶναι ἀναγκαῖα· καὶ ὅσα θεωροῦμε ἀτιμότερα, σ’ αὐτὰ δίδομε μεγαλύτερη τιμή· καὶ τὰ ἀσχήμονα καλύπτονται μὲ περισσὴ εὐπρέπεια» (βλ. Α΄ Κορινθίους ιβ΄, 23).
Τὸ ὑψηλὸ λειτούργημα τῆς ἱερωσύνης —για το ὁποῖο ἐπιλέγονται ὀρισμένες ἐκλεκτὲς ψυχές ἀπὸ τὸν Θεὸ Πατέρα μας— ἔγινε ἀφορμὴ νὰ χωριστοῦν τὰ ἐπαγγέλματα σὲ ἱερὰ καὶ βέβηλα. Ὅμως, στὴν πραγματικότητα, βέβηλο ἐπάγγελμα δὲν ὑπάρχει, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, τὴ δουλεία στὸν διάβολο.
Κάθε χάρισμα δίνεται ἀπὸ τὸν Θεό· καὶ ὁ Θεὸς, στὸν κάθε εὐσυνείδητο ἐργάτη, θὰ ἀπευθύνῃ τὸ: «Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ, εἴσελθε στὴν χαρὰ τοῦ Κυρίου σου» (Ματθαῖος κε΄, 21).
Χιλιάδες ἄνθρωποι ποὺ ἐργάζονταν στὴν ἀρχαιότητα πληρώνονταν γιὰ νὰ χτίσουν μιὰ πυραμίδα, γιὰ νὰ μπει ἐκεῖ ἕνας μουμιοποιημένος Φαραώ. Ἐμεῖς ὅμως συνεργαζόμαστε ἐλεύθεροι μὲ τὸν ζῶντα Θεό· καὶ κάθε σταγόνα ἱδρώτα μας εἶναι ἕνα λιθάρι ποὺ προστίθεται στὴν προοδευτικὴ ἀνοικοδόμηση τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει τοὺς Κορινθίους νὰ φροντίζουν γιὰ τὴ θεία οἰκοδομή, γράφοντας:
«Ἔτσι θὰ συμβῇ καὶ μ’ ἐσᾶς· ἀφοῦ ἐπιδεικνύετε μεγάλο ζῆλο γιὰ τὰ χαρίσματα τοῦ Πνεύματος, πρέπει νὰ ἐπιδιώκετε νὰ ξεχωρίζετε σὲ ἐκεῖνα ποὺ ὠφελοῦν καὶ οἰκοδομοῦν τὴν Ἐκκλησία» (Α΄ Κορινθίους ιδ΄, 12).
