Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων
(15.06.2025)
Ἕνα ἀσύλληπτης καλλονῆς ποίημα εἶναι, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὁ σύμφωνος μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ βίος, ἕνα ἀριστούργημα, ποὺ μπροστά του δὲν ἀντέχουν στὴν παραμικρὴ σύγκριση ὅλων τῶν εἰδῶν τὰ ἄλλα καλλιτεχνήματα. Ἀλλὰ γιὰ νὰ σχεδιαστεῖ νὰ συμπληρωθεῖ καὶ νὰ φτάσει σὲ τελειότητα αὐτὸ τὸ ἔργο, ἀπαιτοῦνται ἀγῶνες πολλοὶ καὶ κόπος ἀκοίμητος. Γιατί, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, τί ἄλλο εἶναι οἱ χριστιανοί παρὰ τὸ νὰ γίνουμε ἀντίγραφα τοῦ Θεοῦ. Τί ἄλλο εἶναι αὐτὸ τὸ ἔργο παρὰ τὸ νὰ ἐκπληρώσουμε ἐκεῖνο ποὺ ἡ Γραφὴ ὀνομάζει ὁμοίωση πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τελειότητα τέτοια ποὺ νὰ θυμίζει καὶ νὰ ἀντανακλᾶ τὴν τελειότητα τοῦ οὐρανίου μας πατέρα.
Στὶς πρῶτες κιόλας σελίδες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, εἶναι γραμμένο πὼς ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε καθ’ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ. Δηλαδὴ μὲ προορισμὸ νὰ γίνει μιὰ μικρογραφία τοῦ Θεοῦ μέσα στὸν κόσμο. Καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος λέγει: «Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὧσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειος ἔστιν».
Ἰλιγγιᾶ ὁ νοῦς μπροστὰ σὲ τόσο ὑψηλὸ καὶ μεγάλο προορισμό, μπροστὰ σὲ τέτοιο ἀπερίγραπτο ἔργο. Καὶ εἶναι φυσικὸ νὰ τρέμει κανείς, ὅταν ἀναλογίζεται, γιὰ ποιό πρᾶγμα ἔχει καλεστεῖ, ὅταν μάλιστα γνωρίζει πόσο ἁμαρτωλός, πόσο ἀδύνατος, πόσο ἐλαττωματικὸς εἶναι. Ἀλλὰ γι' αὐτὸ ἀκριβῶς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἦρθε στὸν κόσμο, γέρνοντας τους οὐρανούς, καὶ πῆρε τὴν σάρκα μας. Γι' αὐτὸ δίδαξε, σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε. Γιὰ νὰ ἀνοίξει τὸν δρόμο αὐτῆς τῆς τελειώσεως, γιὰ νὰ μᾶς δώσει τήν χάρη του, ποὺ ἀναπληρώνει τά ἐλλείποντα καὶ ἐνισχύει τὴν ἀδυναμία μας.
Ἀπὸ μᾶς ζητᾶ μόνο ἕνα ἐργαλεῖο, ποὺ εἶναι μοχλὸς καὶ σμίλη, γιὰ νὰ σηκώσουμε καὶ νὰ πετάξουμε μακριὰ τὸν ὄγκο τῶν δυσκολιῶν καὶ νὰ λαξεύσουμε τὸν ἑαυτό μας, κοιτῶντας προσεκτικὰ τὸ θεῖο πρότυπο, καὶ νὰ τὸ κάνουμε ἔτσι ἀντίγραφο πετυχημένο. Ποιό εἶναι αὐτὸ τὸ ἐργαλεῖο, ποὺ μαζὶ μὲ τὴ θεία χάρη ὡς ἐμπνεύστρια καὶ ὡς ἐνισχύτρια, πραγματοποιεῖ τὸ ἀριστούργημα τῆς ἁγιότητος, τὸν ἀληθινὸ χριστιανό;
Τὸ φανερώνει ἡ ἀποστολικὴ περικοπή, ποὺ ἀκούσαμε σήμερα στὴν Ἐκκλησία. Ὅπως ἀπόστολος Παῦλος εἶπε γιὰ τοὺς μεγάλους δίκαιους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης: ἐργάστηκαν τὴν ἁγιότητά διὰ τῆς πίστεως, χρησιμοποιῶντας σὰν ὄργανο τὴν πίστη. Αὐτὸς εἶναι ὁ μοχλὸς καὶ ἡ σμίλη ποὺ χρειαζόμαστε γιὰ νὰ μεταβληθοῦν σὲ ὁμοιώματα τοῦ οὐρανίου μας Πατέρα, γιὰ νὰ γίνουμε ἀληθινοὶ χριστιανοί.
Ἡ πίστη εἶναι πρῶτα πρῶτα μοχλός. Ὁ Ἰησοῦς μιλῶντας γιὰ αὐτὴν στοὺς μαθητές Του εἶπε: Ἄν ἔχετε πίστη ἔστω καὶ τόσο λίγη, ὥστε νὰ πρέπει νὰ τὴ παρομοιάσει κανεὶς μὲ μικροσκοπικό σπόρο συναπιοῦ, θά πεῖτε σ’ αὐτὸ τὸ βουνό, πήγαινε ἀπὸ ἐδῶ ἐκεῖ, καὶ θὰ πάει καὶ τίποτε δὲν θὰ σταθεῖ ἀδύνατο γιά σᾶς. «Ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν».
Ὅποιος πιστεύει πραγματικά, δὲν θὰ τὸν σταματήσει κανένα ἐμπόδιο, δὲν θὰ καταπλακωθεῖ ἀπὸ κανέναν ὄγκο ἁμαρτίας ἤ πειρασμοῦ ἤ ἀντιξοότητος. Μέ τὴν πίστη, σὰν μὲ παντοδύναμο μοχλό, θὰ μετακινήσει ὅλα τὰ βουνὰ τῶν δυσκολιῶν καὶ θὰ προχωρήσει στὸ δρόμο τῆς μιμήσεως τοῦ Ἰησοῦ, στὸ δρόμο, ποὺ χάραξε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἅγιοι Πάντες, ποὺ σήμερα ἡ Ἐκκλησία γιορτάζει τὴν μνήμη τους, αὐτὸ τὸν μοχλὸ χρησιμοποίησαν, γιὰ νὰ ἐργαστοῦν καὶ νὰ πραγματοποιήσουν τὸν προορισμό τους καὶ νὰ γίνουν ὅμοιοι μὲ τὸν Χριστό. Μὲ τὴν πίστη παραμέρισαν τὰ πάντα, ἀνέτρεψαν τοὺς πειρασμούς, ἀντιστρατεύτηκαν ἀποτελεσματικὰ στὶς ἐφόδους τοῦ πονηροῦ.
Ἀλλὰ ἡ πίστη εἶναι καὶ ἡ σμίλη. Δὲν περιορίζεται μόνο στὸ νὰ πετάξει μακριὰ τὸ βουνὸ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἡ δημιουργὸς τῶν ἀρετῶν. Αὐτὴ εἶναι ἡ μητέρα ὅλων τους, ἡ τεχνίτρια ποὺ στολίζει μὲ τὰ σχέδιά της τὴν στολὴ τοῦ χριστιανοῦ. Μὲ τὴν πίστη, σὰν μιὰ τέτοια θαυμαστὴ σμίλη, ἐργάστηκαν οἱ ἅγιοι Πάντες, τὴν ἁγιότητά τους, ἔφτιαξαν στὸν ἑαυτό τους ὅλες τὶς ἀναλογίες, τὰ χαρακτηριστικὰ καὶ τὶς λεπτομέρειες τοῦ θείου προτύπου, ποὺ εἶναι ὁ Ἰησοῦς.
Ἡ πίστη εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία μᾶς δίνει ματιὰ γιὰ νὰ δοῦμε αὐτὸ τὸ πρότυπο χωρὶς πλάνη καὶ καθαρὰ ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρές. Ἡ πίστη εἶναι ἐκείνη, ποὺ ξέρει νὰ ἀφήνετε στὶς ἐμπνεύσεις τῆς θείας χάριτος, στὶς ὑποδείξεις καὶ τὶς καθοδηγήσεις της, ὥστε νὰ σμιλεύει μὲ ἀσφάλεια, μὲ πληρότητα, μὲ ἀκρίβεια τὸν Χριστό στὰ αἰσθήματα, στοὺς λογισμούς, στὶς πράξεις μας. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Σοῦ ἐπ αναλαμβάνουμε σήμερα τὴν παράκληση τῶν μαθητῶν Σου, ποὺ Σοῦ εἶχαν πεῖ κάποτε: «πρόσθες ἡμῖν πίστη». Δῶσε μας τὴν πίστη. Βάλε τὰ χέρια μας αὐτὸν τὸν παντοδύναμο μοχλὸ καὶ αὐτὴν τὴν θαυμαστὴ σμίλη, γιὰ νὰ μετακινήσουμε τὸ βαρὺ σωρὸ τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ λαξεύσουμε τὸ ὑπέρκαλλο ἀντίγραφό Σου στὸν ἑαυτό μας. Δῶσε μας πίστη, γιὰ νὰ ἐργαστοῦμε τὴν ἁγιότητα, νὰ φτιάξουμε μὲ τὴ χάρη Σ ου τὸ ἀριστούργημα ἐκεῖνο, ποὺ θέλεις νὰ εἶναι ὁ καθένας μας. Ἀμήν.
